Hallo dames,

Op dit moment ben ik bijna 12 weken zwanger van mijn tweede kind en helaas niet zo blij als dat ik had gehoopt. Zowel lichamelijk als mentaal is het een stuk zwaarder dan bij de eerste zwangerschap. Ik loop vooral tegen het feit aan dat enorm last heb van de hormonen (ik ben daar blijkbaar niet voor gemaakt). Het was een bewuste keus om voor een tweede kindje te gaan en ben oprecht blij dat het is gelukt op korte termijn. Ook ben ik blij als ik het kindje op de echo zie of de hartslag hoor. Maar ik zit niet op een rosé wolk. Het lukt niet om te genieten. Ik vind ook weinig dingen leuk. Ik trek me dingen veel meer aan. Ik krijg het gevoel dat alles wat ik zeg verkeerd wordt opgevat en dat het aan mij ligt. Ik ben bekend met depressie (van voor de zwangerschap) en merk dat daar wel wat van terug komt.

Ik heb gevoel dat ik geen kant op kan (in mijn hoofd). Ik heb zodanige zelfkennis dat ik dingen snel herken en heb daar al hulp voor ingeschakeld (huisarts, homeopatische ondersteuning). Ik kies er voor bewust om geen medicatie te slikken, dat heb ik tijdens mijn depressie ook niet gedaan. Omdat ik met een prima gevoel op mijn eerste bevalling terugkijk en het goed heb verwerkt weet ik dat het daar niet te maken heeft. Het idee dat ik straks een keizersnede ga krijgen geeft mij nu al rust.

Zijn er dames die ook last hebben gehad van de hormonen? Wat heeft jullie geholpen om de zwangerschap door te komen? Ik ben nog niet zo heel ver in de zwangerschap, maar des te meer reden om er nu al iets aan te doen zodat ik er wel van kan gaan genieten.

Alvast bedankt voor jullie tips!

Hoihoi, je ervaring klinkt herkenbaar. Ook voor m’n zwangerschappen bekend met depressie. Bij m’n 1e zwangerschap van onze zoon zat ik binnen 1 dag op een roze wolk. En dat bleef zo tot het eind.

Bij m’n 2e zwangerschap heeft het echt een paar maanden geduurd (ben nu 23 weken zwanger). Had in het begin veel meer last van stemmingswisselingen en hormoonschommelingen. Voelde me echt heel depri. Nergens zin in. Eten smaakte niet lekker. Maakte me zorgen om de tijd na de bevalling etc etc etc. En die vermoeidheid de 1e 12 weken was ook niet leuk.

Sinds een paar weken kan ik wel echt meer van de zwangerschap en ons kindje genieten. Dat is  vooral omdat ik haar dagelijks voel en contact met haar heb. Ook heb ik een aantal behandelingen gehad bij een cranio sacraal therapeut, waardoor er meer rust en ruimte in mijn hoofd is. Misschien is dat ook iets voor je? 

Je bent iig niet de enige die zich zo voelt.

Hi,

Klinkt heel herkenbaar, rot dat je hier ‘last’ van hebt, en goed dat je direct hulp hebt ingeschakeld.

Ik zat er tijdens mijn tweede zwangerschap ook niet zo lekker in mentaal. Ik was in de basis gewoon niet zo blij en kreeg ook weer last van oude kwaaltjes (ocd / angstgedachtes).

Ik heb hier eerder nooit hulp voor gehad en zag het niet zitten dit op te starten tijdens de zwangerschap.

Wat bij mij het meest hielp was acceptatie dat het door de zwangerschap kwam, dat het tijdelijk en puur hormonaal was en na de zwangerschap weer voorbij zou zijn. Hierdoor kon ik het gevoel dat ik langzaam gek begon te worden of de controle begon te verliezen redelijk terugdringen. 

Ik heb ook het plaatje/de verwachting dat een zwangerschap iets is waardoor je constant super happy en content en gelukkig bent uit mn hoofd gezet. Ja het is mooi en bijzonder maar die roze wolk is niet iets wat iedereen elke keer ervaart of zou moeten ervaren. Daardoor viel er ook wat druk weg en kon ik het meer nemen zoals het kwam, met goede en slechte momenten, en dat dat helemaal oke was.

Sterkte!

Ik ben visolie gaan slikken, wat oa helpt om bij je hormoonhuishouden en het is ook nog goed voor je zwangerschap. Ik voelde me er rustiger door. Begreep later van iemand anders dat zij dit ook geadviseerd kreeg en het bij haar ook hielp om relaxter te zijn.

hey, ook ik herken me in je verhaal. ben nu 13 weken zwanger van de 2e en heb veel meer kwaaltjes en eigenlijk nergens zin in of energie voor en trek me ook overal veel meer van aan.. ik heb helaas geen tips voor je maar vroeg me af welke homeopatische middeltjes je gebruikt die kunnen helpen? Sterkte en ik hoop dat je je snel fijner zal voelen!

Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje is het de hele 9 maanden donker geweest in mijn hoofd. Ondanks ik zo blij was met de zwangerschap. Ik kan het ook niet anders omschrijven als donker. Niks meer kunnen relativeren, alles op jezelf trekken, onzeker, angstig. Het was echt een vreselijke tijd. Ik ben om deze reden met 20 weken in de ziektewet gegaan. Ik kon het in mijn hoofd gewoon niet meer om ook nog te werken. 

Dit heeft geduurd tot ruim na de kraamtijd. Rond de 2 maanden ongeveer begon ik weer licht te zien en na een jaar was ik pas echt weer mezelf. 

Mijn tip is om vooral open te zijn over je gemoedstoestand. En voel je ook niet schuldig naar de baby want het staat los daarvan. Hormonen zijn gewoon echt vervelend. 

Ik ben nu weer zwanger, 23 weken en nergens last van. Om maar aan te geven dat iedere zwangerschap anders is en je er geen pijl op kunt trekken.

[Auteur]

Berichten