Ik weet niet goed hoe met de situatie om te gaan als mijn zoon (van bijna 2 jaar) niet naar mij luistert en niet doet wat ik wil op dat moment (slabber om bij het eten, laarzen uit met naar binnen gaan, jas aan, achterop de fiets gaan, etc) Hij schreeuwt dan soms ‘nee mama’ en gaat mij wegduwen of slaan. Bij mijn man, zijn papa luistert hij wel of is 1x ‘streng’ toespreken genoeg. Dit gaat al een aantal maanden zo en maakt mij onzeker. Ik probeer veel met mijn zoon te communiceren en uit te leggen op zijn niveau en geduld te hebben maar ik weet niet goed nu meer wat ik moet doen. 

Ik ken iemand waar van kind geen schoenen aan wilde naar buiten prima zei de vader dan niet elke keer de strijd wilde die niet meer dit was een wijze les. Na dat die thuis was en middag weer naar buiten ging diedie braaf zijn schoenen aan. Mij zoontje wil zelf eten met de vrok enzo ik maak geen strijd van en laat hem gaan. Wilt die iets niet dan niet de was moet toch gedraaid worden ik gebruik geen eens een slab en die van mij is 13 maanden. Avond eten gaat soms goed soms niet nou prima hup in een badje zijn shirt en in de was .

Peuters hebben behoefte aan voorspelbaarheid en grenzen maar zeker ook aan uitleg. Ze willen weten wat in bepaalde situaties gebeurd of van hen wordt verwacht. Ze testen je uit om te ontdekken hoe je reageert. Jouw reactie op dit gedrag is voor hun de beste leerschool.

Ik heb een peuter van 3 jaar. Als hij iets doet wat niet mag, leg ik uit waarom. Ik bied ook altijd een alternatief aan. ‘Je mag wel…’ of ‘ Ik zie graag…’ ik blijf (bijna altijd) rustig. Ik denk namelijk dat boos worden (schreeuwen o.i.d.) geen zin heeft. Peuters kunnen hun emoties niet reguleren. Ouders en opvoeders moeten hen hierbij helpen. Als je zelf ook boos wordt of schreeuwt leert je peuter dat dat blijkbaar de manier is om met frustratie of tegenslag om te gaan.

Als mijn peuter boos is omdat hij zijn zin niet krijgt benoem ik altijd wat ik zie ‘je hebt verdriet omdat je geen tv mag kijken’. ‘Kom hier’ dan knuffel ik hem en zeg ik dat hij verdriet mag hebben. 

Peuters hebben ook behoefte aan autonomie. Ik laat hem vaak kiezen uit twee dingen. En ik blijf ook niet switchen. Je hebt gekozen. Dus als er pindakaas op zijn boterham zit en hij wil toch liever appelstroop smeer ik geen nieuwe boterham. Hij huilt dan even maar dat is snel klaar. Hij eet dan gewoon zijn boterham op. Kinderen leren hierdoor met verlies en rouw om te gaan. 

Het belangrijkste in je houding naar je peuter is dat je ook doet wat je uitstraalt. 

[Auteur]

Berichten