Peuters hebben behoefte aan voorspelbaarheid en grenzen maar zeker ook aan uitleg. Ze willen weten wat in bepaalde situaties gebeurd of van hen wordt verwacht. Ze testen je uit om te ontdekken hoe je reageert. Jouw reactie op dit gedrag is voor hun de beste leerschool.
Ik heb een peuter van 3 jaar. Als hij iets doet wat niet mag, leg ik uit waarom. Ik bied ook altijd een alternatief aan. ‘Je mag wel…’ of ‘ Ik zie graag…’ ik blijf (bijna altijd) rustig. Ik denk namelijk dat boos worden (schreeuwen o.i.d.) geen zin heeft. Peuters kunnen hun emoties niet reguleren. Ouders en opvoeders moeten hen hierbij helpen. Als je zelf ook boos wordt of schreeuwt leert je peuter dat dat blijkbaar de manier is om met frustratie of tegenslag om te gaan.
Als mijn peuter boos is omdat hij zijn zin niet krijgt benoem ik altijd wat ik zie ‘je hebt verdriet omdat je geen tv mag kijken’. ‘Kom hier’ dan knuffel ik hem en zeg ik dat hij verdriet mag hebben.
Peuters hebben ook behoefte aan autonomie. Ik laat hem vaak kiezen uit twee dingen. En ik blijf ook niet switchen. Je hebt gekozen. Dus als er pindakaas op zijn boterham zit en hij wil toch liever appelstroop smeer ik geen nieuwe boterham. Hij huilt dan even maar dat is snel klaar. Hij eet dan gewoon zijn boterham op. Kinderen leren hierdoor met verlies en rouw om te gaan.
Het belangrijkste in je houding naar je peuter is dat je ook doet wat je uitstraalt.