Hallo, afgelopen vrijdag hebben we onze eerste echo gehad (gelukkig een kloppend hartje kunnen zien). Over iets meer dan 2 weken hebben we een belafspraak betr. het wel of niet willen inplannen van een NIPT-test. Zelf heb ik daar gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant kun je je dan misschien beter voorbereiden of nog bepaalde keuzes maken/stappen zetten mocht er iets uit de test komen, aan de andere kant wordt genieten van de rest van je zwangerschap dan wel een stuk lastiger… Bijkomend nadeel is dat deze test geen 100% zekerheid geeft en dat bij een afwijkende uitslag alsnog geadviseerd wordt een vlokkentest of vruchtwaterpunctie te doen, waarbij je kans hebt een miskraam te krijgen (weliswaar een heel kleine kans, maar toch). Wat zijn jullie afwegingen/gedachten (geweest)?

Wij hebben geen spijt gehad van de NIPT test. Ik wilde heel graag vooraf weten of alles in orde was, om desnoods de zwangerschap af te kunnen breken. (Alhoewel die gedachte hoe verder in de zwangerschap steeds moeilijker wordt.)

Gelukkig was bij ons alles goed. Een grote geruststelling dus.

Wij hebben het bewust niet gedaan. We kwamen tot de conclusie (na een eerdere miskraam) dat het kindje hoe dan ook welkom zou zijn en we dus niks met de uitslag zouden doen. Ondanks mijn “hoge leeftijd en dus meer risico”
Mocht er echt iets zijn dat niet met het leven verenigbaar zou zijn, komen ze daar vaak alsnog wel achter en afscheid nemen word sowieso een hel, of dat nou met 13,23 of 33 weken zwangerschap zou zijn.

Hoi! Zoals bij heel veel dingen in de zwangerschap toch vooral een gevoelsafweging. Wij hebben dezelfde keuze gemaakt als Moradora, ik wist vrij zeker dat ik een kindje alleen zou kunnen laten weghalen op het moment dat het niet levensvatbaar blijkt te zijn. De echo’s wel, maar de NIPT niet. Toch heb ik een vriendin die zwanger is met de stellige overtuiging dat ze alles zo goed mogelijk wil weten en het indien nodig weg zou laten halen. In haar opinie is de wereld al zo ingewikkeld en zij wil geen kind ter wereld brengen dat al bij voorbaat met grote kans levenslange zorg nodig heeft. Heb ik ook veel begrip voor.

Succes met je keuze, alle keuzes zijn goed denk ik! 🙂

Ik heb het wel gedaan, met de gedachte om het evt weg te laten halen als er wat (groots) mis zou zijn. Ik woon naast een gehandicaptenpark en als ik mag kiezen heb ik liever niet zo’n kind.

Maar ik ben sowieso niet zenuwachtig voor echo’s etc, dus ook die Nipt heb ik me geen zorgen om gemaakt. 🙂

Wij hebben er ook bewust voor gekozen om het wel te doen. Na al een “lang” medisch traject van 2,5 jaar. Waren we eindelijk zwanger. Alle echo’s helemaal top. Helaas toch een slechte nipt met gevolg een vlokkentest die niet door kon gaan vanwege de ligging van de placenta en nog weer wachten tot ik ver genoeg was om een vruchtwaterpunctie te doen om de nipt te bevestigen. Die dus helaas bevestigd werd trisomie 18 (edwardssyndroom) kans minder dan 1%. Wij hebben er toen bewust voor gekozen de zwangerschap te beëindigen. We wilden niet dat onze dochter verder zou lijden, want zo keken wij ernaar.

Het belangrijkste is om naar je gevoel te luisteren bij deze keuze. Wat zou je bij de uitslagen doen? Zou je er actie op ondernemen of is het kindje hoe dan ook welkom. In geval van het laatste moet je jezelf de vraag stellen of je het zou willen weten van te voren om je erop in te stellen en eventuele extra voorbereidingen te treffen. Of wil je liever zo onbezorgd mogelijk genieten van je zwangerschap en kan je dat zonder dat je een nipt hebt laten doen? In ieder geval heel veel succes met het maken van je keuze.

Dankjulliewel voor het meedenken. Ik ga het natuurijk nog met mijn partner bespreken, maar vind het in ieder geval helpend om jullie ervaringen en visie te lezen.

[Auteur]

Berichten