Hai allen 🌼

Ik ben zwanger van mijn 2e kindje, het is nog heel pril, 9 weken. Ik ben zo onzeker erover. Ik heb al een kloppend hartje gezien bij de eerste echo, maar omdat ik nu 37 jaar ben zie ik nu al tegen bijv. de Nipt test op. Ook wil ik zo lang mogelijk wachten om het aan mensen te vertellen, alleen mijn zus weet van mijn zwangerschap. Ik weet niet waarom ik zo onzeker ben of alles wel goed is & blijft gaan. Na een goede eerste zwangerschap zou je toch denken dat de onzekerheid wel nu minder zal zou zijn maar het lijkt juist erger. Dit wilde ik even kwijt. Ik ga nu proberen te slapen want om 7 uur wordt mijn kleine ventje wakker. Voel me ook steeds somber en moe. Irritant! Excuses voor mijn gemopper. 

Liefs Zoë 

Hoi Zoë

Ik heb het ook gehad, ben nu 36 en vond het ook heel erg spannend. De Nipt heeft wel heel erg geholpen bij mij en nu heb ik de 20 weken echo gehad heb ik erg helemaal vertrouwen in. Probeer in je lichaam te vertrouwen en je mag je voelen zoals je je voelt! Er veranderd ook veel, hormonen gieren door je lijf! Heel veel succes en veel geluk! Groetjes Joske

Ik vond juist bij een 2e alles veel spannender, omdat je zoveel meer weet. Onzekerheid hoort erbij maar over 2 weken kan je de nipt doen dus hopelijk heb je dan snel de uitslag!

Ik ben eind mei met bijna 37 jaar bevallen van een gezonde zoon. Ik heb niet de nipt gedaan, want ik vind dat die uitslag niet kan vertellen hoe erg de afwijking is. Ik ben gewoon afgegaan op de 20 weken echo en heb uiteindelijk een gezonde zoon gekregen. 
heb vertrouwen in jezelf en in je lichaam. 

Ik herken de gedachte wel een beetje. 

Zelf ben ik een half jaar geleden, met dik 37 jaar, bevallen van een gezonde dochter. Ik heb een langdurig fertiliteitstraject gehad, en kon niet geloven dat het nu wel goed ging. Elke echo bloed nerveus! En heel verbaasd dat er steeds maar niks gevonden werd. Ik heb wel de NIPT laten doen (geen nevenbevindingen, want die zeggen niet zoveel over de ernst van de gevonden afwijking. Dan weet je het evengoed pas na de geboorte). 

Nu we weten wat er speelt, en we een gezonde dochter hebben, gaat de wens voor een 2e toch weer kriebelen. En nu voel ik zeker de klok tikken. Er zijn wachtlijsten ivm corona. En ik heb nav mijn totaalruptuur ook nog een ingreep nodig, waarvoor ik ook eindeloos op de wachtlijst sta. En ik ben nu nog steeds bang voor de veel grotere kans op een afwijking. Want die is er inderdaad wel. 

Maar toch hoor… Zelfs met die grotere kans worden nog steeds verreweg de meeste kindjes gezond geboren! Probeer je daaraan vast te houden. Meer controle heb je er niet over.

En mopper er maar lekker op los hier. Wie weet lucht het op! Dat je je somber en moe voelt, kunnen heel goed die gierende hormonen zijn. Besteed wat extra aandacht aan wat je blij maakt. Wat extra slaap proberen te pakken, wie weet kan iemand even op je kindje passen.

Hey Zoë,

Ik ben dan wellis waar 22 en zwanger van ons 2e kindje MAAR! ik heb dit ook gehad. Ik ben nu 14 weken zwanger en maakte met rond de 8ste week overal zorgen om. Ik was onzeker of ik het wel kon, of alles goed ging en of het kindje gezond was. Ook was ik veel verdrietig, snel geirriteerd en somber. Gek dacht ik, ik zou nu juist super gelukkig moeten zijn en daar werd ik dan ook weer onzeker van. Ik heb tegen mezelf gezegd dat al die gevoelens en gedachtes er gewoon mochten zijn. Dat het onbekende ook spannend is maar dat we al zolang ons best deden voor dit kindje dat ik zeker wist dat ik dit kon. Nu sinds week 12 zijn al die gevoelens en gedachtes langzaam weg aan het gaan! 🙂 

Ps, het zou gek zijn als je je totaal geen zorgen maakt! Je bent immers een moeder en je wilt het beste voor jouw kindjes❤ 

You can do this woman💖

Heel herkenbaar hoor! Ik ben na een medisch traject uiteindelijk zwanger geraakt op mijn 37e en met 38,5 bevallen van een gezonde dochter. Wij hebben nipt met nevenbevindingen gedaan, maar ik kon me eigenlijk pas na de 20 weken echo echt hechten aan het kindje. 

Wij wilden ook graag voor een tweede kindje gaan, maar vanwege Corona lag alles stil. Toen ben ik spontaan zwanger geraakt van ons tweede dochtertje. Als alles goed is beval ik over een week of vijf (ik ben dan net een paar weken 40). Ook nu hebben we nipt met nevenbevindingen gedaan. Voor mijn tweede zwangerschap had ik al wel een gesprek met de gynaecoloog gehad en die stelde me gerust. Ook op hogere leeftijd gaat het nog véél vaker goed dan fout. De kans op complicaties neemt uiteraard toe, maar die kans is nog steeds erg klein.

Hoi Zoë en allemaal, 

 

ik ben nu 38 jaar, en een week na mijn 39e verjaardag uitgerekend van ons derde kindje. Ik herken je onzekerheid, ik ben pas 6 weken…

Mij helpt het om mij te realiseren dat ik het niet in de hand heb. Bang, boos of verdrietig zijn helpt niets.

 

Soms lukt het me dan om mijn schouders op te halen en anders ga ik naar bed en dan is het de volgende dag weer een beetje beter…

Het is een rottige rit in een emotionele achtbaan waar we ff doorheen moeten, maar met een prachtig doel!!

 

dikke knuffel! 
San

[Auteur]

Berichten