Mijn moeder heeft borderline, en al jaren heb ik een moeizame relatie met haar. Nu wil ze geen contact meer met mij, maar ook mijn kinderen (8 en 6 jaar en mijn baby van nu een halfjaar) heeft ze de rug toegekeerd. Onbegrijpelijk, en ontzettend verdrietig voor mijn kinderen. Wij hebben verschillende keren contact met haar gezocht zodat ze even tijd met de kinderen kan doorbrengen. Dat doet ze dan ook, maar alles komt van onze kant af. Ze belt of vraagt nooit meer naar de kinderen. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik weet inmiddels ook niet meer wat het beste is voor de kinderen, hoe goed is het voor ze om zo’n instabiel iemand in hun leven te houden? Aan de andere kant het is wel hun oma, en veel verdere familie is er niet. Als ze met de kinderen is, vinden m’n kids het wel altijd leuk.

Persoonlijk, wat ik gezien heb van borderline, zou ik zo’n instabiel persoon niet in nauw contact willen hebben met mijn kinderen. Mensen met persoonlijkheidsstoornissen kunnen heel wat levens kapot maken. 

Daarnaast lijkt het uit je verhaal te blijken dat ze ook niet echt staat te springen om contact. Als ze niet wil, merken de kinderen dat ook. Ik zou haar laten voor wat het is. Heb zelf ook geen goede relatie met mijn familie om andere redenen, maar ik ga mijn kind niet daaraan blootstellen. Ik wil een zo evenwichtige omgeving mogelijk voor mijn aankomende kleintje. 

Sterkte, familiekwesties zijn ontzettend moeilijk.   

Dankje voor je bericht. Ja idd, ik wil ook een stabiele omgeving voor de kinderen hebben. Ik ben daarom ook naar de andere kant van het land verhuist, omdat er altijd rondom mijn moeder gedoe is in de familie. Gelukkig zagen de kinderen door de afstand mijn moeder al niet heel veel, dus dat scheelt weer nu de situatie zo is. Maar ik heb er wel verdriet van, als mijn moeder wel ‘goed’ is, is het namelijk wel leuk en gezellig. Dat wil ik graag meegeven aan mijn kinderen.

Mijn ervaring is dat je hele duidelijke grenzen moet stellen bij personen met borderline. En je moet die blijven herhalen, als een krassende grammofoonplaat. Borderliners gaan anders vol over je heen. Een andere volwassene kan dat misschien nog wel aan, maar voor kinderen lijkt me dat heel moeilijk. Ik zie het in mijn omgeving bij een puber die het erg moeilijk heeft met een moeder die geen moeite in haar kind steekt, behalve als het haar uitkomt. Gelukkig heeft t kind een sterk karakter, maar t doet haar ongelofelijk veel pijn.

Het zal behoorlijk pittig voor je geweest zijn, om opgevoed te worden door een moeder met borderline! Wil je daar zelf je kinderen aan blootstellen? Soms is het ideale plaatje (leuke betrokken normale opa’s en oma’s) gewoon niet haalbaar.

Sterkte!!

Lapjesendraadjes, ja inderdaad. Ik heb inmiddels al zoveel gelezen over borderline. En ik doe echt wel grenzen stellen, tot grote frustratie van mijn moeder, elke keer wanneer ze eroverheen gaat zeg ik er wat van.. maar tot nu toe heeft dat geleid tot steeds meer ruzie. Zij wil gewoon wat haar goeddunkt. Moet wel zeggen, als mijn kinderen bij haar zijn, is haar gedrag altijd correct, vandaar dat het mijn kinderen zwaar valt hoe de situatie nu is. 

Heel erg lastig, ik begrijp je dilemma en frustraties. 

Als het op de goede momenten wel goed gaat is het dan geen idee het contact op een laag pitje voort te zetten? Dus ca 1x in de maand een middagje op bezoek, vooraf telefonisch peilen met je moeder of het “lukt” die dag en dan pas aan de kinderen vertellen. 

Zo hebben je kinderen wel het contact maar blijft het ook leuk. Mijn ervaring met mensen met borderline is namelijk dat het contact het beste werkt als het neutraal blijft, er geen “op te eisen” verwachtingen zijn en je niet uit te spelen of manipuleren bent. Dit is voor jou makkelijker vol te houden als het contacr maar af en toe plaatsvindt. En als je er bij blijft valt er (als ze ouder zijn) niks uit te spelen tussen de kinderen en jou.

Verder zijn kinderen flexibel en loyaal, ze kunnen vaak makkelijk omgaan met mensen die misschien iets minder doorsnee gedrag vertonen en toch om die personen geven. Dus zo lang het gedrag geen extreme vormen aanneemt en je kinderen graag op visite gaan zou ik dit wel een kans geven. 

Veel succes en respect voor jou hoor! Een borderlinemoeder is echt niet makkelijk en dan toch zo bewust afwegen wat voor alle personen het beste is.. dat zou niet iedereen kunnen 👍🏼

Bedankt rozenmeisje je bericht doet me goed. Ik ga alle gegeven adviezen goed overdenken. Dank iedereen

Ik heb zelf een borderline persoonlijkheidsstoornis en kan alleen maar zeggen dat het inderdaad het beste werkt om grenzen te stellen.  Ik zou zolang je kinderen nergens last van hebben het contact gewoon toelaten. Misschien kan je met je moeder hierin doelen stellen,  dit helpt mij enorm. 

Succes! 

[Auteur]

Berichten