Geen idee waar ik precies naar op zoek ben, misschien steun, een hart onder de riem, of gewoon mijn verhaal kwijt. We willen heel graag een tweede kindje, een droom om twee kindjes relatief kort na elkaar te krijgen (ik weet het, het leven is niet maakbaar) zodat ze samen kunnen spelen. Mijn dochter is 16 maanden oud en een heel vrolijk meisje. Helaas heb ik eind januari een vroege miskraam gehad, hoe blij ik was na een positieve test, hoe enorm hard de klap was…in mijn hoofd was het al ons kindje. Ik heb onderschat wat het met mij zou doen. Het laat mij niet los. En ik merk dat ik er erg veel mee bezig ben, met de miskraam maar ook vooral met een nieuwe zwangerschap: lukt het wel, gaat het ooit lukken, wanneer dan, waarom doet mijn lijf nu anders dan anders, waarom lukt het niet, is er iets mis…. 
Ik denk er bijna dagelijks aan.
Rationeel weet ik het antwoord: er is geen reden om te denken dat er iets mis is, maar gevoelsmatig voelt het anders. Ik heb mijn miskraam met maar 1 persoon in mijn omgeving gedeeld, vriendinnen/familie weten het niet, ik vind het te moeilijk om erover te praten. Mijn vriend is positief, hij zegt: het gaat heus wel lukken, heb vertrouwen…maar toch voel ik mij erg rot en een beetje ‘alleen’. Dus geen idee waar ik naar op zoek ben hier…maar wellicht helpt het mij om de ervaring te delen. Groetjes 

Wat verschrikkelijk van je miskraam! Hoe lang zijn jullie het al aan het proberen? Ik wilde ook graag kindjes kort op elkaar maar helaas duurt het bij mij wat langer

Een miskraam is ook heel erg rot! Dat moet ook worden verwerkt. Heel fijn dat je vriend zo positief blijft. Kun je er goed met hem over praten? Of gewoon lekker tegen hem aan praten? Een ding heb ik wel geleerd; als je ergens mee zit, praat erover. Kan nooit teveel of te vaak zijn. En je kan zwanger worden, dat weten we. Geef je lichaam even rust en ga er opnieuw voor.

16 maanden. Ik gaf mezelf ook de schuld van mijn miskraam met 11 weken omdat ik heel veel stress had en pas toen ik weer zwanger was kon ik de miskraam een plekje geven

Poeh wat heftig en zwaar…en ja dat schuldgevoel klinkt herkenbaar. Het slaat nergens op maar zo’n stemmetje wat als ik dit… Of wat als ik… 

En die kinderwens wordt nog 10 keer extra aangewakkerd door een miskraam. Het lijkt me soms fijn om geen kinderwens meer te hebben, niet meer die spanning… De stress. 

Maar dan kijk ik naar mijn dochter en dan denk ik het is te mooi, ik wil het zo graag. Zij is wel het beste medicijn en debl beste afleiding.

Ik hoop voor jou snel op mooi bericht en het helpt me om te weten dat ik niet de enige ben (niet rot bedoeld). 

Lastig dit. Ovulatie is ongeveer 15 dagen geleden, al een week lichtbruine afscheiding, dus dacht ja dan weet ik het wel. nu sinds ggisteren iets donkerder maar nog steeds minder dan 1 inlegkruisje per dag. Menstruatie lijkt niet door te zetten, uiteraard negatieve test. Iemand ervaring hiermee, herken dit niet van eerdere periodes maar sinds miskraam lijkt het allemaal anders. Eerder 2 dagen voor menstruatie bruinige afscheiding en dan gewoon helder rood, nu dus al ruim een week dit halfslachtige gedoe 😐. Hoe lang moet ik dit afwachten, kan je een keer een langere fase na ovulatie hebben en wat is dan uiterlijke termijn? 

Ik zou toch blijven testen zolang de menstruatie niet doorzet anders huisarts bellen voor bloed onderzoek 

Wanneer zou het redelijk zijn om huisarts te bellen, na het paasweekend? Dan zou ik op de 19e dag zitten na ovulatie. Heb geen ervaring met bloedonderzoek, maar adviseer je dat om te kijken of ze daarin een eventuele waarde wel kunnen zien? Heb geen enkel symptoom dus ik verwacht echt niets. 

Eerder dan 2 weken overtijd doen ze niks maar daarin is ook een hele lage hcg waarde te zien te laat voor een test 

[Auteur]

Berichten