Ik heb al wat op google rond gezocht maar kan weinig dezelfde ervaringen vinden. Ik hoop dat ik via deze weg alsnog ervaringen van anderen kan horen en tips kan krijgen.

Ik ben 22 weken zwanger van mijn tweede en werk in de zorg. Dit is vanwege lage bloeddruk, vermoeidheid en misselijkheid boventallig. Baas is hier super meelevend in echt heel fijn en de uwv heeft mijn ziekmelding goedgekeurd.

Er is 1 collega die zelf geen kinderen kan krijgen maar dit wel wilt. Ik ken haar al heel lang en kan heel goed met haar. Maar nu doet ze ineens heel gemeen. Vraagt niet naar hoe het gaat en commandeert mij de hele dienst met wat ik zou moeten doen. Ook steeds gemene opmerkingen maken werkgerelateerd enzo.

Wat moet ik hier nu mee? Ik sta tot mijn verlof nog een paar keer met haar ingeroosterd.

Als je voorheen heel goed met haar kon, zou ik op de man af het gesprek aangaan. Benoemen dat je haar positie begrijpt maar dat dit geen fijne werksfeer geeft.. ook niet voor bewoners/cliënten.   

En anders die paar diensten doorbijten of vragen of je rooster omgegooid kan worden. 

Dat zijn denk ik je 3 opties.. 

Succes! 

Als je tot je verlof nog een paar diensten met haar hebt zou ik het toch een keer benoemen. Niet iets verwijtends maar meer van ‘Het valt me op dat de sfeer de laatste tijd tussen ons wat is veranderd’ of vragen of zij ergens mee zit, kijken wat ze reageert..

Wat vervelend voor je! In elk geval gefeliciteerd met je zwangerschap en dat het bij je collega niet lukt is heel vervelend maar dat mag jouw geluk niet in de weg staan.

Dit is een hele lastige situatie, voor beiden. Ik weet het omdat ik aan allebei de kanten heb gestaan.

Wij konden eerst ook geen kinderen krijgen volgens de gynacoloog. en op het moment dat wij dit nieuws kregen, na heeel lang bezig ermee geweest te zijn werd ons een paar dagen later verteld dat onze schoonbroer en vrouw zwanger waren.

Wij moesten nog alles verwerken maar ergens ook blij voor hun zijn, en dat is heel moeilijk en vooral heel pijnlijk. Ik heb ook niet altijd leuk gereageerd tegenover mijn schoonzus, en ook niet zoveel interesse in haar getoond als dat ik zou willen. Dit deed ik niet expres, maar omdat elke confrontatie gewoon heel veel pijn deed & me eraan liet herrinneren dat dit alles was, wat ik nooit zou krijgen.

 

Nu ben ik gelukkig door een groot wonder toch 15 weken zwanger, en voel ik me nog steeds schuldig over de periode van haar zwangerschap. Maar het is gewoon heel moeilijk om voor iemand blij te zijn als je het zelf ook zo graag zou willen, en het even opzij zetten is makkelijker gezegd dan gedaan. Daar kun je serieus niet over mee praten als je het niet hebt meegemaakt. 

Het enige wat ik zou adviseren is om een gesprek aan te gaan, en aan te geven dat je de sfeer die er nu is, niet fijn vind. Vaak hebben ze niet eens zelf in de gaten hoe hun emoties bij iemand anders over komen. 

 

In ieder geval gefeliciteerd & geniet van je zwangerschap!

Maak het gewoon bespreekbaar. Praat met elkaar en probeer elkaar ssituatie re begrijpe

Wat herkenbaar ik had 16 jaar geleden ook een collega die geen kinderen kon krijgen en ik werkte in de catering en die liet mij expres pakken melk dragen van 15 liter en kratten laten sjouwen toen overleed ons  zoontje en was ze opeens poeslief bij de volgende  zwangerschappen.  

[Auteur]

Berichten