Hoi hoi, wij zijn 32 weken zwanger van een tweeling. We hebben al een kindje van 1,5. Nu vind ik deze zwangerschap veel pittiger. Weinig energie, als ik onze dochter en mezelf douche ben ik daarna uitgeput. Even was ophangen en ik moet weer even zitten. Veel harde buiken. Boodschappen doen lukt net. Sinds kort helpt iemand 1 ochtend in de week in het huishouden. Bukken en tillen wordt steeds moeilijker. De zorg voor onze dochter komt grotendeels op mij terecht, en logisch want manlief werkt fulltime en ik ben thuis.
Nu vroeg ik me af, is het gek als ik zeg dat ik het zat ben? Dat ze om mij wel mogen komen? (Tuurlijk, hoe langer ze blijven zitten hoe beter, maar bij wijze van). Gisteren was ik bij mijn schoonzus en zei ik dit. Ik kan goed met haar, zoiets kun je tegen fam toch zeggen? Reactie: wees blij met de rust die je hebt, elke week dat ze langer zitten is beter, heerlijk dat je een schoonmaakster hebt want kun jij lekker overal koffie drinken. Wees dankbaar dat alles zo goed gaat, enz. Zwager: wat zie je er nog goed uit, je kan wel trampoline springen zo lenig als je nog ben. Dit frustreerde mij, ik dacht je moest eens weten..
Herkent iemand dit? Of komt het door m’n hormonen dat ik hier gefrustreerd om ben?

Natuurlijk mag je het zat zijn! Ik was tijdens mijn zwangerschap het vanaf 36 weken helemaal zat, alles deed zeer, ik sliep slecht, maagzuur, bekkenpijn noem het maar op. En natuurlijk wil je dat je kindjes zo lang mogelijk blijven zitten en gezond ter wereld komen, maar dat betekent niet dat je er niet af en toe helemaal kalar mee mag zijn. Een zwangerschap is niet niks, hoewel sommigen er fluitend door heen gaan. Ik krijg altijd jeuk van dat soort opmerkingen, dat je maar blij moet zijn dat je zwanger bent en dus nooit mag zeuren. 

Jammer zo’n reactie van je familie. Maar je inleven in een ander is erg moeilijk, dus laat ze maar lekker. Ik kon ook niks tijdens mijn zwangerschap. En de schoonmaakster verhuiste toen ik hoog zwanger was. Dus ik heb mijn standaarden bij moeten stellen. Dan maar even wat minder perfect bijgehouden. Mijn man deed het wassen, afwassen en koken, en de boodschappen. Meer kon hij ook niet naast fulltime baan. Dan maar even niet schoon.

Boodschappen kan je tegenwoordig laten bezorgen, scheelt weer.

Ik vind dat je best mag zeggen dat je het beu bent.

Ik was het bij 1 al beu met 36 weken laat staan bij een tweeling is nog zwaarder.

 

Wellicht is het bedoeld geweest om je een beetje op te beuren of moed in te praten om de komende weken nog door te komen, maar zo komt het natuurlijk niet over op jou. 
Natuurlijk is het fijn dat je zwanger mag zijn, maar tegelijkertijd is voor mij (en ik denk voor velen met mij) de enige reden dat ik graag zwanger wilde zijn dat dat de (meest voordehandliggende) manier is waarop je een kindje krijgt. Want maandenlang kotsmisselijk zijn, bekkenpijn, hormonale buien en allerlei andere kwaaltjes en kwalen, dat was echt niet per se hetgene waar ik zo graag zwanger voor wilde zijn.

En ehh, de rust die je hebt? Als dit nou je eerste (en tweeling) was, maar je rent waarschijnlijk de hele dag achter een dreumes aan! Tuurlijk, straks wordt het vast nog drukker en mag je maar hopen dat er slaapjes tegelijk vallen, maar dan heb je hopelijk ook weer een keertje je lijf weer een beetje terug voor jezelf. En zelfs als dat een nog moeilijkere fase blijkt te zijn straks doet dat niets af aan het feit dat je klaar kan en mag zijn met deze fase!.

Heel veel sterkte met de rest van je zwangerschap! <3

[Auteur]

Berichten