Ik ben na een jaar in de medische mallemolen terecht gekomen. Het eerste gesprek moest manlief mee. Er werden allerlei vragen gesteld, er werd een inwendige echo bij mij gemaakt en bloed afgenomen, en mijn man moest via de huisarts zijn zaad laten controleren. Bij de inwendige echo bleek al meteen dat ik PCOS heb. Zaad van manlief was dik in orde.
Toen begon het echte traject bij start van menstruatie, ik moest langskomen voor een inwendige echo en kreeg medicatie mee (clomid). Daarna na aantal dagen om de dag inwendige echo, om te kijken of en hoe eitjes groeiden. Dat verliep allemaal goed, dus daarna kreeg ik clomid mee voor een half jaar. Helaas werkte de clomid bij de 3e ronde niet meer, dus cyclus weer te lang. Door de ernst van bijwerkingen werd besloten dat verdubbelen geen optie was, en kreeg ik tamoxifen mee. Ook weer inwendige echo’s om te kijken of en hoe eitjes groeiden, maar helaas ook na verdubbeling geen resultaat.
Tijdens gebruik tamoxifen werd een hsg onderzoek verricht, om te kijken of niks mis was met mijn eileiders. Gelukkig was dit allemaal in orde, en door het doorspoelen van de eileiders had ik vergrootte kans op zwangerschap.
Dat volgde al snel. Ik kreeg weer andere medicatie mee, gonal f en ovitrelle, dit moest ik zelf injecteren. Dit werkte mega goed bij mij, zo goed dat ik 5 eitjes had. Gezien 3 eitjes maximaal is, was het even spannend of we deze ronde seks mochten hebben. Gelukkig vielen 3 eitjes af, mochten we ervoor gaan en was het raak! Inmiddels 9 maanden intensief ziekenhuis traject gehad, het was heftig, maar het was het zo waard! Nu 36 weken zwanger 🙂