hallo, 

maar ik nu typ klinkt misschien ondankbaar, maar het voelt nu eenmaal zo.. 

zware zwangerschap gehad totaal niet van kunnen genieten.. 

zware bevalling 2 dagen 18 uur 20 min.. 

En dan nu een huilbaby.. kleine is 6 weken oud maar huilt zoveel word er knettergek van dat ik zelf mee ga huilen wat ik ook doe niet stil te krijgen.. 

Iemand tips om er mee om te gaan.. en weet echt wel dat het stopt maar voor nu… 

Vraag hulp aan je partner, ouders of vrienden.

Misschien kunnen ze een dag of nacht oppassen zodat jij even kan bij tanken. 

Schrijf eens op hoeveel je kindje huilt. Het kan soms ook voelen alsof hij/zij de hele dag huilt maar dat t wel meevalt en het jou zwaar voelt door je gemoedstoestand.

Hoi,

Ik had bij mijn eerste ook geen makkelijke zwangerschap en een bevalling van 2 dagen welke is geeindigd in een keizersnede. Ik had alleen het geluk dat mijn baby erg makkelijk was. Maar zelfs toen was is in het begin ongelukkig en had ik zowat spijt dat ik aan kinderen was begonnen.

Dus kan begrijpen dat jij er helemaal even doorheen zit. Mijn tip is, ga met een psycholoog praten, al is het alleen maar om je verhaal kwijt te kunnen.

Verder doet het je denk ik goed als je eens in de zoveel tijd (kan elke week zijn) iemand anders even voor je baby zorgt. Denk hierbij aan (schoon)ouders, broers/zussen of vrienden. En dan niet alleen overdag, maar ook voor een nacht. Dan kan je zelf even goed slapen waardoor je minder moe bent en het ook beter kan relativeren.

Ik wens je veel sterkte.

Lieve mama,

 

zo enorm herkenbaar.. ik voel gewoon je wanhoop tussen de regels door. Vreselijk en het voelt uitzichtloos.. ik weet er echt alles van. 

Ik ben ingestort omdat ik niet voldoende hulp vroeg, te trots en was dat ook niet gewend. Achteraf denk ik.. had ik maar. 
achteraf weet ik ook dat ik een prenatale depressie heb gehad die is omgeslagen naar een postnatale… nu 4 maanden later gaat het wel weer… het vele huilen is gestopt met 3 maanden.. maar zoals je al zei.. daar heb je nu geen donder aan. 

ik liep dagenlang met mijn dochter in de draagzak. Dat was het enige dat hielp.. helpt dat bij jou ook misschien? 
hoe moeilijk het ook is… probeer hulp te vragen… zoals ik al zei.. ik vond het te moeilijk maar zie als ik terugkijk hoe hard ik het eigenlijk nodig had. Ik kon echt gaan schreeuwen van wanhoop… helemaal gestoord en gek werd ik van het gejank en heb me iedere uur van de dag afgevraagd waar ik in godsnaam aan begonnen was. En nogsteeds soms want mijn kind blijft temperamentvol.

hulp vragen is ook het enige wat ik je zou kunnen adviseren naast het uitzingen.

 

ga lopen met hem/haar in een draagzak.. vraag de mensen om je heen om hulp zodat je soms even “vrij” bent.

heeft je kindje krampjes? Een warm bad hielp bij mij tegen het huilen. 

ik dacht soms dat ik haar in een opwelling tegen de muur aan zou gooien… als je dat ook hebt.. laat je kind dan alleen janken en loop weg tot dat gevoel weg is en je je gezonde verstand weer bij elkaar geraapt hebt. 

 

helpt white noise? Stofzuigergeluid wilde haar soms kalmeren.. en geen kraambezoek… want die druk kun je er niet bij hebben dus laat ze alleen komen als ze wat voor je kunnen betekenen .. klinkt lullig maar pech gehad.. wij hebben alles afgezegd destijds… moest er niet aan denken! 

en meis.. dat is het wel zo’n beetje… en je kunt het waarschijnlijk niet meer aanhoren..maar ik moet het zeggen want ik geloofde het niet… het wordt echt maar dan ook echt beter. HOU VOL! 

heel heel heel veel sterkte gewenst. 

liefs van een mama van een huilbaby! 

 

Oh trouwens… je kunt je verloskundige altijd vragen om hulp met het uitzetten van wat psychische hulp. Daar zijn ze ook voor.. dat wist ik destijds niet. Maar uiteindelijk, toen ik compleet instortte, kreeg ik die tip… en ze hebben wij waanzinnig geholpen met een traject voor psychische ondersteuning. Als het niet meer gaat, doen! 

Het belangrijkste, wat de rest ook zegt: vraag hulp! Trek aan de bel bij je verloskundige, misschien heb je sowieso nog een nacontrole? Had ik wel rond 6 weken na de bevalling in ieder geval. Anders: bel ze op, leg uit waar je mee zit. Verloskundigen zijn er voor alles rondom het krijgen van een baby, niet alleen de periode vooraf en de bevalling zelf! Zij maken zoveel vrouwen mee die door hetzelfde heen gaan als jij, en kunnen daar echt goed hulp voor bieden.

Waarschijnlijk, zodra je zelf beter in je vel komt te zitten, zul je merken dat je baby ook rustiger wordt. De kans is groot dat hij/zij nu ook jouw emoties oppikt, en daardoor (nog) meer gaat huilen. Een blije mama is een blije(re) baby!

Wat een moeilijke situatie voor jou. Wij hebben ook een lastige start gehad en ’t belangrijkste is, vraag hulp. Hulp met je kindje, huishouden, eten koken whatever. Alles waardoor jij ontlast wordt, is mooi meegenomen. En geloof me, familie/vrienden helpen je graag! Zelf heb ik amper om hulp gevraagd en als ik dan hulp kreeg, voelde ik me verplicht om mee te helpen. Achteraf gezien, is dat zo dom van me geweest. Mensen helpen graag, al is het maar omdat het henzelf een goed gevoel geeft. 

Als je het gevoel hebt dat je ’t echt niet meer trekt, bel dan de huisarts of verloskundige. Zij kunnen je helpen met professionele zorg.

En houd in je achterhoofd, het gaat voorbij. Er komt een dag dat je denkt, m’n kindje huilde minder vandaag en er komt ook een dag dat het hartstikke goed ging en je moe, maar voldaan op de bank ploft. 

Zoek asjeblieft hulp. ❤

Heel herkenbaar. De maatschappij creëert ook zo’n romantisch beeld van zowel zwanger zijn, de bevalling en het nieuwe moederschap.

Veel is hierboven al genoemd.

Bij mij hielp de draagzak/-doek heel erg. Dit in combinatie met klassieke muziek voor baby’s en peuters. Ik doe de baby dan in de draagdoek en wieg mee op de rustige klanken van de muziek. Het zorgt ervoor dat we beiden ontspannen. Klinkt misschien zweverig (dat ben ik totaal niet) maar wel heel lekker.

Plan kleine activiteiten voor jezelf en zorg dan voor een oppas. Even een uurtje sporten, schoonheidsspecialist, de stad in, etc. Dan voel je jezelf ook weer wat meer mens en jezelf ipv alleen maar moeder.

[Auteur]

Berichten