Wie herkent dit ook?

ik voel me zo klote.

ik ben overdag moe en duizelig maar kan niet slapen. Kan om leuke dingen niet lachten/genieten. Savons ben ik klaar wakker en kan ik niet slapen, ik voel me echt zwaar emotioneel en gespannen/gestrest, ene dag gaat t wat beter dan andere. Ik kan niet tegen het gehuil van ons kindje, kan me huishouden niet doen wat is echt te zwaar voor me, zelfs een was aan zetten pffff! Ergste is nog dat ik niet kan genieten van kleine en af en toe gevoel krijg spijt te hebben (vind dit gevoel vreselijk, en voel me enorm schuldig) voordat wij aan kinderen begonnen had ik geen tijd voor me zelf nodig, maar nu merk ik dat ik liefst de hele dag tijd voor me zelf wil! Ik zak soms gewoon door mijn benen! Gaan deze gevoelens ooit nog weg en komen sommige geluk gevoelens ooit nog terug?

herkent iemand dit? Vind t verschrikkelijk 

Ik had het in het begin ook wel. Niet spijt of niet tegen het gehuil van ons kindje kunnen maar wel dat ik niet eens fatsoenlijk een douche kon nemen omdat ik echt 24/7 met hem bezig was. Een troost. Zodra ze wat ouder zijn wordt dit beter. Krijg je meer tijd. Ons zoontje is bijna 5 maanden nu en ik lrijg langzaam wat meer tijd  Verder doen je hormonen ook veel he. Angsten zijn ook heel normaal, zo een kleintje vraagt toch ook veel van je. Ik denk dat het misschien wel helpt als je eens met iemand over deze gevoelens gaat praten want als je ze opkropt gaat het (denk ik) van kwaad tot erger. Verder kan je mischien eens kijken met je partner (als je sie hebt) waar en wanneer je meer tijd voor jezelf wilt op een dag, al is het bv even boodschappen doen alleen, zodat hij (na het werk) even alleen is met de kleine? Zet m op meid en je bent niet alleem hierin!! Virtuele knuffel!

Hoi, die gevoelens horen echt bij het ontzwangeren. Ik voelde me ook zo klote. Moest de hele tijd huilen voelde me depressief en kon niet genieten van me zoon. Eerste maanden heeft hij alleen maar gehuild wat ook niet makkelijk was en me begon op de breken. Hij is nu 11 maanden en nu pas begin ik me wat beter te voelen. Heb ook nog steeds rug en bekken pijn waardoor het soms te veel voor me word. 

Het komt echt wel goed, geef het tijd. 

Hoort deels zeker bij ontzwangeren maar als je je echt zo rot blijft voelen ga dan eens langs de huisarts omdat het ook een postnatale depresie kan zijn

Beide keren had ik zelf ook erg last van het kwijtraken van al die hormonen. Bij de 2e keer ben ik na 3 weken weer gaan trainen in de sportschool, en dat heeft zoveel verschil gemaakt.

Door het sporten voelde ik al die extra stoffen in no-time me lijf uitgaan en was ik in een paar weken weer mijzelf. Ook het slapen ging gelijk een stuk beter. Niet meer zo als vreemde in je eigen lijf…

Misschien dat het jou ook kan helpen? 

Beide keren had ik zelf ook erg last van het kwijtraken van al die hormonen. Bij de 2e keer ben ik na 3 weken weer gaan trainen in de sportschool, en dat heeft zoveel verschil gemaakt.

Door het sporten voelde ik al die extra stoffen in no-time me lijf uitgaan en was ik in een paar weken weer mijzelf. Ook het slapen ging gelijk een stuk beter. Niet meer zo als vreemde in je eigen lijf…

Misschien dat het jou ook kan helpen? 

Ik zit al bij een psygoloog, die zeggen dat het geen postnatale depressie is, gewoon extreem veel last van hormonen!

ik ga over week beginnen met sporten onder begeleiding. Let enorm op me voeding.

ik merk dat ene dag beter gaat dan andere! Heb er nu 5 weken last van! Kleine is nu 6 weken 

Heb ook slaapangst gekregen. Ik ben bang om te gaan slapen omdat ik niet kan slapen. Soms heb ik daar in de ochtend/middag last van en dan ben ik al bezig met het slapen gaan savonds pfff 

Het hoort er gedeeltelijk bij. Ik ben 7 maanden geleden bevallen van de tweede. Ze is een stuk makkelijker dan de eerste, maar het is veel pittiger. Ik cijfer mezelf helemaal weg. Was al gestresst dat werd tijdens de zwangerschap erger en nu ben ik ook nog eens depressief. Gelukkig geen postnatale depressie, de kinderen zijn de enigste die mij gelukkig maken. Ik heb hulp gevraagd en heb woensdag mijn eerste afspraak bij een psycholoog. Ik hoop me gauw beter te voelen. Ik ben als tiener ook depressief geweest en heeft ruim 10 jaar geduurd voor ik daar uitkwam. (Durfde toen geen hulp te vragen)

[Auteur]

Berichten