Goedemorgen,

Inmiddels lees ik (30 jaar) al een tijd mee hier en zou heel graag horen hoe jullie zouden omgaan met mijn huidige situatie.

Eind mei een GRIP zelf vruchtbaarheidstest gedaan om zo iets meer inzicht te krijgen in mijn eigen lijf en vruchtbaarheid. Op dat moment waren we nog niet echt met het (kunnen) krijgen van kinderen bezig en was ik nog aan de pil. Uit de test kwam tot onze schrik een lage AMH van 0,5. Vervolgens gestopt met de pil en nog naar de huisarts geweest. Die gaf echter aan dat dit niets zei over het wel of niet kunnen krijgen van kinderen en dat het geen reden was voor zorgen.

Inmiddels zijn we 4 maanden verder waarin we geprobeerd hebben zwanger te worden waarvan laatste 2x ook met gebruik van ovulatietest. Ovulatietesten gaven beide keren duidelijke piek aan en ook de cyclus is redelijk stabiel (alleen deze maand minder ongesteld dan normaal).

Ondanks dat de huisarts zegt dat het geen reden tot zorgen is, zorgt het toch voor onzekerheid of we niet bepaalde andere stappen zouden moeten zetten omdat we inmiddels wel weer aantal maanden verder zijn. Zouden jullie in de geschetste situatie niet te druk maken en gewoon blijven proberen of toch ook andere stappen ondernemen? En zo ja wat voor stappen?

Alvast dank voor het meedenken!

Spannend hè, als je de knoop doorhakt om voor een kindje te gaan! Geniet ook van deze tijd, ook al wil je het uiteraard zo snel mogelijk. Vier maanden proberen is echt nog niet lang hoor 😉 je lichaam moet ook weer even wennen zonder pil. Tuurlijk ben je in principe snel weer vruchtbaar maar de keren dat het raak is de eerste maanden zijn toch minder vaak dan dat het wat langer duurt. Ik zou zeggen, probeer je niet te druk te maken. Volgens mij wordt je als je naar de huisarts gaat toch pas na een jaar doorgestuurd. Probeer je rust er in te vinden 😊

Dankjewel voor je reactie! En het is zeker spannend maar ook heel leuk.

Wat vooral voor de onzekerheid zorgt is de lage AMH waarde en de dingen die je daarover leest. Dan krijg je het idee dat je geen tijd te verliezen hebt… Vandaar dat ik benieuwd was hoe anderen hier tegenaan kijken of mee om zouden gaan😊

Hey, toen wij hadden besloten om te gaan proberen zwmager te worden, maakte ik me ook zorgen. Ik heb dan geen vruchtbaarheidstesten gedaan, maar mijn vriend en ook ik hebben allebei dingen waarom we wel verminderd vruchtbaar zouden kunnen zijn. Iedere maand dat het niet lukte, ging ik me dan ook meer zorgen maken. Zeker ook omdat je alleen de verhalen hoort of binnen 2 maanden zwanger of de medische molen. De kansen dat het wel lukt, zijn nog altijd groter dan dan het niet zou lukken en mijn vriend vroeg dan ook iedere keer wat is er dan zo erg aan als het iets langer duurt. Uiteindelijk heb ik me er dan ook maar bij neergelegd dat dit niets is waar je zelf veel meer aan kunt doen (behalve het gezellig maken, natuurlijk😉). Bij ons heeft het uiteindelijk 6 maanden geduurd en iedereen zegt dat dat echt nog niet zo heel lang is. Ondertussen bijna 14 weken zwanger. En wat Mommytobeez ook al zegt, probeer ervan te genieten en je rust erin te vinden! Het komt goed!

Op de site van GRIP zelf staat veel over AMH beschreven, met als korte antwoord dat de hoogte niets zegt over je kansen on nu zwanger te worden, zie https://nl.heygrip.com/post/alles-over-amh-anti-mullerian-hormone#QgreuX3kjTCX-Kv2s4WaQ

Dat je een stabiele cyclus hebt en duidelijk positieve ovulatietesten is ook gunstig. Ik zou je dus nu zeker niet te veel zorgen maken. Het vervelende van testen zoals die van GRIP is dat het ook veel (onnodige) onzekerheid kan geven. 

Dankjulliewel voor de reacties, dit stelt weer wat meer gerust😊. Ik begrijp goed dat het normaal is dat het langere tijd kan duren voor je zwanger raakt. Het is vooral de gedachte dat de AMH nog verder zakt wat voor de onzekerheid zorgt (zeker door wat je allemaal op internet leest qua verhalen over lage waardes wat ik overigens misschien niet zou moeten/willen lezen).

Maar zolang de cyclus regelmatig is en ovulatietesten positief zijn zal dat inderdaad (nog) niet iets zijn om zorgen om te maken.

Wat naar zeg die onzekerheid en ook zo logisch!
Zelf zijn wij 1,5 jaar bezig geweest met zwanger worden. Ik was onregelmatig ongesteld (cyclussen van 35+ dagen met een uitschieter van 60) en dat was voor de huisarts een reden om mij door te sturen naar de gyn, anders kan dat pas na een jaar. Daar de boodschap gekregen, overgewicht ga maar afvallen dan kunnen we je medisch helpen.

Dat weigerde ik te accepteren en ben mezelf in gaan lezen in voeding en wat ik zelf kon doen aan het herstellen van mijn hormonen. Ik ben multivitamine (zonder rotzooi) gaan slikken, veel groenten/eiwitten, maar koemelk zoveel mogelijk gaan minderen en koolhydraatarm om zo m’n suikerspiegel onder controle te krijgen. Heel langzaam begon ik na een jaar proberen los te laten dat het zou lukken. Iedere maand was opnieuw een teleurstelling, maar we begonnen ook plannen te maken (andere auto, kleine verbouwingen aan het huis, etc). Toen werd ik ziek (40+ graden koorts, flinke griep) en wist ik zeker dat die maand het niks zou worden, want m’n eisprong (die steeds regelmatiger werd) was in de tweede week van m’n ziek zijn. Niets bleek minder waar en toen is het hummeltje ontstaan wat nu inmiddels 28 weken heel actief in m’n buik ligt te bewegen. We zijn daarna echt in shock geweest en tot 20 weken heb ik het idee gehad dat de baby die ik op de echo zag of hoorde via de Doppler van iemand anders was maar zeker niet in mijn buik zat. Pas toen ik het zelf voelde bewegen daalde in dat we echt ouders gaan worden..

Ik weet als geen ander hoe frustrerend het is als mensen zeggen; je moet het loslaten dan komt het vanzelf! Maar bij ons bleek dat dus achteraf echt te werken, ook al had ik zelf op dat moment echt niet door dat ik het langzaam aan het loslaten was. Het is al positief dat je cyclus redelijk regelmatig lijkt dan is de kans dat je daadwerkelijk een eisprong hebt wel het grootst.

Sterkte met alle onzekerheid en probeer vooral op je lichaam te vertrouwen. Wilde je ons kleine succesverhaaltje toch meegeven dat het zonder medische hulp ook heel goed mogelijk is!

Dankjewel voor het delen van je verhaal en super fijn dat het alsnog bij jullie gelukt is! Zelf heb ik er ook alle vertrouwen in maar soms komt die onzekerheid een beetje naar boven!

Tja, zo’n test zegt dus niets over je vruchtbaarheid op dit moment, zoals al gezegd is, zorgt alleen maar voor onzekerheid. Er staat nog steeds “standaard” een jaar voor, 12 maanden, en daarin wordt ergens in de 80% van de gezonde vrouwen tussen 30 en 34 jaar zwanger. Als het dan dus in sommige gevallen nog iets langer duurt dan 12 maanden, is dat ook niet gek. Zéker niet als je begint te tellen vanaf dat je met de pil bent gestopt, want ook al word je weer snel ongesteld, ik denk dat het logisch is als je lichaam (baarmoeder etc.) nog wat tijd nodig heeft om echt weer terug naar normaal te gaan. Zelf hier met 1e kindje 3 maanden over gedaan (daarvoor ook 1x na 3mnd zwanger maar vroege miskraam dus was toen al langer van de pil af) en nu de tweede keer 10 maanden (geteld vanaf stoppen pil). Lijkt en voelt soms lang maar is gewoon de natuur. Het zou ook wat zijn als we allemaal altijd binnen 1 ronde zwanger zouden zijn…aan de ene kant soms handig, maar zou ook extreem veel ongewenste zwangerschappen opleveren. 😅 En hoe cliché het ook is: tuurlijk, wat bezorgdheid/gedachten erover af en toe horen erbij, maar je extreem veel zorgen maken gaat echt niet helpen; dan maak je gewoon stofjes aan (stress) die nergens goed voor zijn maar ook daar niet voor. Je bent echt pas net onderweg 🙂 dus zou proberen het echt los te laten 😊 die ovulatietesten ook: zelf ook eens geprobeerd maar ik kreeg alleen maar meer zorgen. Gewoon minimaal om de dag seks hebben en alles komt goed in dat opzicht (en als je een regelmatige succes hebt, hoeft dat niet eens de volle 4 weken per maand). 😊

[Auteur]

Berichten