Hallo allemaal,

Waarschijnlijk ben ik niet de enige met dit dilemma, dus ik hoor graag jullie mening/ervaringen :)

In ons enthousiasme hebben wij mijn schoonmoeder gevraagd of ze 1 dag in de week op zou willen passen als de kleine er is. Ze heeft hier heel enthousiast op gereageerd en loopt nu aan iedereen die het maar horen wil te verkondigen dat ze op gaat passen.

Ondertussen begin ik steeds meer te twijfelen of het wel goed komt als ze op gaat passen. Met name haar fysieke gesteldheid, ze heeft in april haar pols verbrijzeld doordat ze gestruikeld is. Deze hand kan ze nog steeds niet goed gebruiken en ze heeft maar weinig kracht in haar beide armen en handen. Ik ben erg bang dat ze straks ons kindje laat vallen. Ook valt of struikelt ze erg vaak. Ik vraag me af of het wel veilig is dat ze oppast. Daarnaast heeft ze in de afgelopen tijd wel erg vaak haar mening gegeven over hoe zij vindt dat wij ons kind zouden moeten opvoeden. Dit is absoluut het tegenovergestelde van wat wij willen, ik ben dan ook bang dat ze onze wensen niet zal respecteren.

Ik heb het er met mijn vriend over gehad en hij deelt eigenlijk wel mijn zorgen en vraagt zich ook af of het wel goedkomt. Hij vindt het alleen erg lastig om er met zijn ouders over te beginnen. Ook weet hij dan niet of we mijn ouders wel moeten vragen om op te passen, omdat hij dat dan weer lullig vindt voor zijn ouders. 

Mijn ouders wonen wel verder weg en zullen waarschijnlijk niet elke week willen, maar zijn fysiek wel stukken beter.

Hoe zouden jullie dit aanpakken en aan de ouders vertellen?

Liefs Leonie

Tsja als je je zorgen maakt.. kijk ik zou ook benadrukken dat het kindje snel zwaarder en drukker wordt. En niet teveel op de opvoeding zitten. Dat is misschien toch te persoonlijk. Misschien kan je haar dan gewoon vragen om incidenteel op te passen? Vertrouwen is wel belangrijk.. als ze het wel fysiek aankan: opvoeden komt pas later 🙂 succes, het lijkt me heel lastig. Maar als jullie beiden twijfelen..

Wat een moeilijk dilemma voor jullie. Ik zou geloof ik toch wel het belang van het kindje nog boven de relatie met je schoonouders stellen, al begrijp ik heel goed dat het natuurlijk heel gevoelig ligt.. als je je echt zorgen maakt over of het veilig is, zou ik het niet doen. Dat kun je dan misschien in een gesprek met haar aangeven door te benadrukken dat het fysiek echt zwaar is om voor een baby te zorgen (dat is het ook echt..) 

Over de opvoeding, dat is erg lastig want ze moeten wel jullie wensen respecteren. Daar kan wel eventueel later nog over overlegd worden denk ik.. is minder “onherroepelijk” dan fysiek niet voor een baby kunnen zorgen. Ik ben het er trouwens niet helemaal mee eens dat opvoeden pas later komt en dus in het begin nog geen probleem is; zo vinden mijn schoonouders al vanaf het allereerste begin dat ik mijn zoon (7 maandje nu) wat meer moet laten huilen en niet zoveel moet dragen etc waar ik echt totaal niet achter sta. 

Heel lastig, als het echt niet goed voelt: niet structureel inzetten. Het is jullie kind! Hoe goed bedoelt ook, het is zo belangrijk dat jij/jullie je kindje met vertrouwen achter laten. 

Het is helemaal niet gek om voor een professionele “oppas oplossing” te kiezen. 

Je kunt je schoonmoeder ook om de week of eens in de maand op laten passen. Het is ook goed om na te denken of je dat liever in je eigen huis wilt of juist niet. Hoe moeilijk het ook is, ik zou er wel eerlijk over zijn. Desnoods schrijf je het op & wacht er niet te lang mee. 

Hoe langer dit duurt, hoe ongemakkelijker het wordt. 

Argument voor mij was:

omgang met andere kinderen in een groep is goed voor de ontwikkeling

de reden om mijn schoonmoeder niet “vast” te vragen

qua opvoeding mag je heel duidelijk zijn, opa’s en oma’s mogen verwennen dat is hun rol, maar als ze weekelijks oppassen dan zij ze ook opvoeder en dat is toch een andere rol. Is dit verschil duidelijk en kunnen ze daar mee in stemmen. Daar zou ik het over hebben. 

Misschien helpt het om een heen en weer schriftje te beginnen. Ik beschreef daar alle rituelen in en tips voor opa en oma😉  ik merkte dat dit heel goed werkte. Ze schreven ook terug!

Bedankt voor jullie reacties en tips. We hebben vanavond het onderwerp aangesneden en onze zorgen uitgesproken. Het werd niet echt goed ontvangen. Ze zagen het zelf helemaal niet zo en ook totaal niet dat het zwaar zou kunnen zijn. Wel zeiden ze dat het onze beslissing is, dus dat viel weer mee

We hebben gezegd dat we er nog over na zullen denken, maar voor mij is het wel duidelijk dat het niet gaat gebeuren. Als ze nu al totaal niet inzien dat een hele dag een kind verzorgen behoorlijk zwaar is, dan zegt het voor mij genoeg, het voelt voor mij gewoon niet goed. We gaan maar eens kijken naar de andere mogelijkheden voor opvang.

Mijn vriend wil niet dat we mijn ouders dan wel vragen daar voelt hij zich dan niet goed bij, wat ik ook nog wel weer begrijp.

Ha Leonie, ik heb zelf ook tijdens mijn zwangerschap behoorlijk wat ‘ergernissen’ gehad aan mijn schoonmoeder. Die was zo enthousiast dat ik het soms nogal overweldigend vond allemaal, en hadden het tijdens de zwangerschap ook al bedacht een dag te claimen per week om met onze zoon op pad te gaan. Ik merkte dat ik daar toen helemaal niet op zat te wachten en heb me daar dus ook best druk over gemaakt. Waar het achteraf gezien denk ik vooral mee te maken heeft gehad is dat ik zelf óók niet wist wat ik kon verwachten van het krijgen van een eerste kind en het heel moeilijk vond op voorhand al te beslissen over eventuele vaste oppasdagen van (schoon)ouders. Je (ik in ieder geval) wil gewoon even wat ruimte om zelf aan de situatie te wennen en verder vallen later dingen als oppasdagen wel op zn plek. Ik heb dit zelf eerlijk tegen mijn ouders gezegd van tevoren, maar durfde dit niet goed tegen mijn schoonmoeder en daar liep het mis. 

Nu is onze zoon 6 weken en eindelijk, na een paar hectische weken, beginnen we redelijk gewend te raken. We begrijpen hem beter en hij is rustiger, communiceert nu ook echt en hij lacht. En deze week hebben mijn vriend en ik dan ook voor het eerst mijn ouders laten oppassen om zelf samen even iets leuks te kunnen gaan doen. Nu pas zou ik ook echt goed kunnen denken over eventuele vaste oppasdagen, eerder wilde ik daar niet over nadenken of me op vastpinnen.

Beetje lang verhaal maar wat ik wil zeggen is: geef jezelf de tijd om aan de situatie met baby te wennen straks, wees hier ook eerlijk over naar buiten toe, en laat in je hoofd ook beetje ruimte voor dat dingen eventueel als de kleine er eenmaal is iets makkelijker zullen aanvoelen en kunnen veranderen. Misschien zie je je schoonmoeder straks met jullie kindje en is alles goed (misschien ook niet), soms is het moeilijk zoiets van tevoren in te kunnen schatten – en al helemaal tijdens een zwangerschap, een periode waarin al heel veel op je af komt.

 

Fijne zwangerschap nog en succes!!

Ik zou zeggen, bij twijfel niet structureel doen. Zeker wat betreft het fysieke gedeelte, dat is toch heel belangrijk. Opvoeding uiteraard ook, maar daar valt aan te werken. Daar zou ik het voor nu ook niet teveel over hebben, want misschien zie je straks als je kindje er is de dingen weer heel anders.

Ik ben het wel met je vriend eens. Als het ene paar schoonouders niet ‘mag’ oppassen, dan de ander ook niet. 

Dit is heel lastig en ook deels herkenbaar.. ik heb zojuist een planning gemaakt voor mijn moeder en schoonmoeder die dus structureel gaan oppassen vanaf volgende week. 

In principe zie ik het bij allebei niet zo zitten ivm kleine fysieke beperkingen en wil ik ook niet dat ze allebei met mijn dochtertje de trap op en af lopen. Maar ik denk dat dit vooral mijn eigen angst is en het moeilijk vind om los te moeten laten. Beide oma’s zijn dol op mijn kleine meid en ik twijfel ook een beetje over de wat ‘nieuwere’ dingen. Ik zal duidelijk op papier moeten zetten hoe de fles precies gemaakt moet worden met de benodigde druppels, het gebruik van de babyfoon moet uitgelegd worden en er is een heel ritueel wat betreft het slapen overdag. Ik hoop dat ze het allemaal een beetje gaan snappen en me niet om alles gaan bellen 🤔

Mijn moeder past regelmatig even enkele uurtjes op als ik naar de winkel moet of toen ik laatst eens naar de kapper ging. En mijn schoonouders zijn een keer op een avond 2 uurtjes komen oppassen zodat wij konden uiteten met zn 2tjes.. ging op zich allemaal goed. Maar mijn schoonouders bijvoorbeeld, gingen even wandelen met de kinderwagen maar hadden dus geen luiertas met spullen bij zich. Ik zelf ga de deur niet uit zonder luiers en de spullen om een voeding te maken. Kan altijd wat gebeuren en dan sta je daar zonder spullen. Een baby snapt dat niet. Honger is honger. Dit zal ik mijn schoonmoeder ook duidelijk moeten maken en precies moeten uitleggen wat allemaal in die tas moet… pfff vermoeiend haha.. hoefde ik maar nooit meer te werken haha 😂😂

[Auteur]

Berichten