Mijn dochter heeft dat ook.
Ze was een huilbaby. Dat knapte na een maand of 3 a 4 wel op. Maar daarna bleef ze erg alert. Alles komt binnen en ze slaapt erg moeilijk. Zeker onderweg. Niet in de wagen, in de auto was het altijd gillen en in een bedje op locatie was ze alleen maar bezig met haar omgeving ipv slapen. Een drukker uitje kwam er altijd snachts weer uit, en dat trok ze ook moeilijk. Bleef ze thuis zo 4 uur wakker. Dan was ze op visite bij opa (geneens druk) na 2,5 uur al bek af. Dat was met feestjes zeker lastig. Want ze wilde alles zien. Maar vond veel van de drukte ook wel zo intens dat ze niet ergens even op de grond kon liggen. Dat was zo huilen. Verjaardagen van mn iets oudere neefje en nichtje bijvoorbeeld. Maar al die vreemde mensen, gillende kinderen die met speelgoed gooien en rennen… Dat is ze thuis ook niet gewend en kan vanaf de grond en bij vreemden op schoot heel bedreigend zijn. Dus dat snap ik dan ook wel weer.
Wij gingen in elk geval in de babytijd max 1,5 uur naar feestjes. Namen haar ook niet mee naar pretparken ofzo. Zelfs de stad was al iets voor af en toe kort. Het is gewoon lastiger als ze het zo jong al allemaal wakker willen volgen.
Ook gingen we nooit 2 dagen achter elkaar spannende dingen doen. Zeker niet 2 x op 1 dag. Slaapjes zijn heilig, die gebeuren thuis. Activiteiten in de ochtend, zodat ze in de middag vast wat verwerking kon doen, ipv alles snachts. Nooit uit eten savonds met haar, zelfs kindvriendelijke plekken.
En bij drukke gelegenheden hield ik haar lekker bij me. Samen rondlopen, op schoot zitten. Anderen hielden haar niet vast en ze lag zeker niet tussen alle drukte op de grond. Wat dat vond ze niet fijn.
Na een jaar werd dat wel beter. Ze kan nu als 17 mnd oude dame veel meer hebben. Al blijft ze een lastige lichte slaper. We zijn net terug van vakantie. De eerste nachten daar was gillen. En na een uitje hoorden we snachts nog wel het luchtalarm af gaan door dromen ofzo. Maar ze heeft het nu wel leuk gehad. Dus het werd hier echt wel beter.