Ik heb sinds paar dagen ineens zo’n angst, slaap nog wel goed. Maar kan wel steeds huilen. Ben 39 weken zwanger nu. En hoop dat ze nog mooi even blijft zitten. Want ik voel me zo gespannen. 

Heel veel zeggen dat ze niet kunnen wachten op de baby, maar ik heb  dat gevoel niet. Ik wil liever nog even goed tot rust komen ofzo. Terwijl ik al niets doe de hele dag. Dag vliegt voorbij. 

Ben gewoon ineens zo bang om paniekaanval te krijgen. Heb ik 3 jaar geleden voor laatst gehad. En bang dat ik het niet leuk vind om een baby te hebben en niet tegen het gehuil kan ofzo. Voel me nu al een slechte moeder. 

Wie heeft tips of had dit ook aan het einde van zwangerschap? 

Wat vervelend dat je je zo voelt. Probeer je zelf niet te vergelijken met anderen en hoe zij zich voelen. Lang niet iedereen is even eerlijk daarover. Vind het hartstikke logisch dat je wat angstig bent voor wat er komen gaat, straks heb je ‘ineens’ een baby. Geef er aan toe, maar praat er oool zeker over met je partner, de verloskundige en misschien wel een goede vriendin? Het is wel belangrijk dat je dit nog een plekje gaat geven. Geniet van de tijd die je baby nog in de buik zit en probeer ook de positieve dingen in te zien van als je baby er is. Waar verheug je je wel op?

Heel veel succes! 

Heel rot dat je je zo voelt nu. Ik zou deze angst niet voor me houden maar wel delen met je partner, moeder, verloskundige oid. 

Ooo dat herken ik zeker! Bij mij begon dat al op de helft van de zwangerschap toendertijd 😅. Al die tijd zo gefocust geweest op: papa en mama worden, is het deze maand raak? En later(als het gelukt is)krijg je pas weer ruimte in je hoofd voor andere gedachten zoals: ben ik wel geschikt om moeder te worden…hoe ga ik dat doen met alles…en soms dus ook beetje paniek gevoel. Ik heb een heel fijn advies gekregen en ik hoop dat het jou ook helpt: in je hoofd krijg je onbewust nu alle scenarios in 1 klap op je af en dan voelt dat alsof je het niet aankan. Maar als de baby er dalijk is komt niet meteen al de issue op je schoot met welk vervoer ze naar het mbo moet gaan he…zelfs niet direct zindelijkheid training. Het gaat dan heel rustig allemaal, je groeit samen naar elk moment toe ❤️ als je maar onthoud dat het straks puur focus is op luiers/melk/badje/bedje en dat alle andere dingen geen moet-dingen zijn dan heb je lekker rust in je hoofd 🤗 ik kan het weten! Door dat advies heb ik me de laatste maand v/d zwangerschap gelukkig weer een beetje relaxter gevoeld. en de ervaring zelf na de bevalling tot nu toe (ze is nu bijna 2) is zelfs nog makkelijker om alles te ‘fixen’. Alsnog begrijp ik dus zeker je gevoel en ik weet nog hoe zwaar dat valt, het bleek alleen achteraf nergens voor nodig. In het kort: go with the flow 🍀💋

Wat rot dat je je zo voelt. Ik herken het wel een beetje. Het is ook gewoon spannend. Zeker als je voor de eerste keer mama wordt.

Misschien kun je een fijne zwangerschapsmassage plannen? Om wat meer vanuit je hoofd in je lijf te komen? 
Ik heb een aantal affirmatie kaarten gemaakt en gekocht en dat helpt me ook. Ken je dat? Positieve spreuken als het ware die je voor jezelf kunt herhalen. Ook tijdens de bevalling.

Bijv. Ik ben een goede moeder

Dit wordt een mooie geboorte.

Ik vertrouw volledig op mezelf.

Ik kan dit. Etc etc 

Kan het misschien te maken hebben met het verlies van controle wat samenhangt met de bevalling? Het verliezen van controle over een situatie kan namelijk flinke paniekgevoelens veroorzaken.

Een bevalling is misschien wel de grootste verandering in je leven. Een mijlpaal waar je naar uitkijkt vanaf je zwanger probeert te worden. En dan komt deze ineens dichtbij zonder dat je precies weet wàt er gaat veranderen en wàt je te wachten staat.

Allereerst de bevalling op zich natuurlijk, misschien wel de grootste prestatie die je ooit moet leveren en tevens iets wat je nog nooit eerder hebt gedaan.

Meteen daarna volgt een gigantische verantwoordelijkheid en verandering voor altijd. Natuurlijk mag je dit spannend vinden! Dat is echt niet meer dan logisch. De één kan dit relativeren of is heel nuchter, de ander ervaart (wat meer) paniek. 

Ik zou deze gevoelens wel bespreken met je partner en de verloskundige. Vooral ook omdat zij er tijdens en de week na de bevalling zijn om je te ondersteunen en helpen waar nodig. Dit kunnen ze het beste als ze weten waar je tegenaan loopt. 

En als geruststelling: ik vond het ook super spannend maar de bevalling overkomt je uiteindelijk en dan zit je zo in de flow dat je echt geleefs wordt en pas achteraf nadenkt wat je ervan vond. Daarna is je kleintje er zal het bij de een wat meer vanzelf gaan dan bij de ander maar het komt uiteindelijk vast goed! 

CvdLB schreef:

Lang niet iedereen is even eerlijk daarover.

Dit dus. Roze wolk, voorbeeldige baby etc etc. Er wordt vaak gedaan alsof alles maar rooskleurig is. Dit is echter in 9 van de 10 gevallen niet zo. Maar jij kunt dit! Echt waar. En we staan allemaal regelmatig voor dilemma’s. Maar zolang wij hier open over zijn kunnen we elkaar ook helpen. 

Naar probeer vanaf nu positief over je bevalling te praten. Negatieve gedachten gaan je niet helpen. Dus, ook al voelt het geforceerd, de positieve spreuken van gebruiker elke dag verschillende keren hardop uitspreken. Je gaat je er echt beter van voelen! 

En je mag gerust weten, ik ben 38 weken en ik vind het ook spannend. Het nog even willen rusten etc herken ik ook. Accepteer dat die gedachten er zijn, maar blijf er niet in hangen. Jij kunt dit! 

Ik had dit ook! De bevalling leek me zo eng en had ook de angst om het moederschap niet aan te kunnen of leuk te vinden. Ben wel bekend met paniekaanvallen maar das wel meer van láng geleden.  

Maar wat betreft de bevalling.. dat gebeurt gewoon zoals het gebeurt.. Ik heb nu makkelijk praten (ofja ik ben nu opnieuw zwanger maar zit pas op 18 weken dus ben nog niet zo met de bevalling bezig) maar ik zou dus zeggen, laat het gewoon op je afkomen. Je wordt goed begeleid en bent in goede handen.  

Ik werd ingeleid en kreeg opeens echt zo’n weeën storm.. het bleef maar komen. Ik kreeg het ook allemaal niet weg gepuft waardoor ik wel in paniek raakte. Ik heb dan ook snel de keuze gemaakt voor een ruggenprik. Gelukkig ook snel gekregen en toen was de rust wedergekeerd. 

Wat betreft het moederschap… de eerste weken wordt je gewoon heel erg geleefd. Vooral de eerste week met de kraamhulp erbij. Ik heb ook daarna wel vaker gedacht van help waar ben ik aan begonnen. Deze baby periode is ook nu hetgene waar ik wel het meeste tegenop kijk. Ik vond dat zwaarder dan de zwangerschap of bevalling. 

Maar ik ben ook niet echt een baby mens haha voorheen had ik ook al niks met baby’s en als ik op kraamvisite ging wilde ik zo’n kleintje ook echt nog niet vastpakken haha…. maar vanaf een half jaar wordt het steeds leuker hoor. Dan weet je een beetje waarvoor je het allemaal doet enz.. 

Ik kijk nu juist erg op tegen die eerste periode en dan ook nog met een dreumes van nog geen 2 erbij 🤐 deze 2e was ook eigenlijk nog niet gepland maarja 🤷🏼‍♀️

Succes en het komt wel goed! 

Een praktische tip. Ik stelde de laatste weken steeds 3 dagdoelen. 1 huishoudelijk doel. 1 ontspannend doel en 1 doel om iemand te bellen of te spreken.

 

en dat doe ik met de kleine nog:), maar dan een beetje anders. Leg de lat niet te hoog…

 

het hielp mij ik overzicht te houden, want dat raak je door de hormonen weleens kwijt.

[Auteur]

Berichten