Hoi!

 

Mijn zoontje is inmiddels 4 maanden oud. Het gaat goed met hem, maar vraagt natuurlijk je volle aandacht. 

Mijn partner helpt niet in het huishouden. Hij denkt van wel, want 1x in de maand een doekje over de tafel halen is volgens hem al heel wat. Hier hebben we al vaak ruzie over gehad. Elke keer belooft hij meer te helpen, maar het gaat niet, omdat hij kleine dingen als groot ziet. Gister heb ik de vaatwasser ingepakt en vroeg hem of hij het even wilde aanzetten. Dat ziet hij dan als een hele grote taak… 🙁 vervolgens kan hij zo een aantal dagen helemaal niets doen. Hij werkt wel 40 uur. Hij vind dat ik dan het huishouden moet doen omdat ik niet werk. Ondanks dat hij 2 weken vakantie heeft sinds kerst…

 

Wanneer hij bezig is met ons zoontje duurt dit totdat hij begint te zeuren. Dan roept hij mij en mag ik mijn zoontje troosten. Dit is vaak al na 10 min, omdat hij elk klein dingetje al zeuren en huilen vindt. Ook ruze over gemaakt. Het is niet alleen mijn kind… Hij wil het kind alleen hebben op leuke momenten…

 

De laatste weken ben ik bek af. We hebben veel uitgestelde kraamvisite gehad, 2 verjaardagen thuis gevierd, kerst, oud en nieuw. Ik organiseer en doe het meeste werk omdat het er anders niet van komt. Ons kleintje zit midden in een sprong en slaapt daardoor heel slecht, wat maakt dat ik ook bijna niet slaap.

 

Met alles kan ik leven, maar nu komt het: mijn man moet na alles wel gewoon zijn seks hebben… want oh dat vindt hij zo belangrijk…

Ik geef aan dat ik moe ben en helemaal geen zin heb. Daarom hebben we nu al 2 weken geen seks. Hierdoor doet hij raar tegen mij en herhaalt de hele dag dat hij seks wil. Tja ik wil ook wel, maar de situatie op dit moment laat het niet toe. Ik geef aan dat hij dan niet zo

Vandaag zei hij dat hij het niet meer ziet zitten zonder seks. Ik vroeg wat hij niet ziet zitten en hij antwoorde niet. Hij zegt steeds laat maar en doet zo kinderachtig. 

 

Iemand ervaring of tips over hoe ik dit moet aanpakken. Ik heb al zo veel geprobeerd. Praten helpt in ieder geval niet. :(

Fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.

 

 

 

Ik zou met hem in overleg gaan en hem vragen of hij een paar vaste taken op zich wil nemen. Misschien kun je met hem afspreken dat hij de kleine in bad doet zodat jij dan even wat tijd over hebt voor jezelf of de dingen dieje moet doen. Of misschien wil hij elke avond na het eten de afwas doen. 

Leg hem uit dat hoe sneller alle werk gedaan is des te relaxter jullie beiden worden en er op die manier meer kans is op een vrijpartij. 

Poeh, klinkt vrij heftig je bericht! Vooral omdat je zegt dat praten niet helpt. Dat is namelijk wel wat in deze situatie nodig is,  met elkaar praten. Is dit altijd al een probleem geweest tijdens jullie relatie?

Hebben jullie tijdens de zwangerschap niet gesproken over de zorgtaken, het huishouden en vrije tijd van beide als het kindje geboren is? Anders lijkt het me belangrijk dit alsnog te doen. 

Ook zullen jullie met elkaar moeten (leren) communiceren. Kom je er samen niet uit? Zoek dan hulp. Je zegt zelf dat praten niet helpt, maar misschien kan je het gesprek anders insteken. Dus op een neutraal moment eens vragen hoe hij zich voelt, het is immers een grote verandering zon kleintje. Jij kan dan ook vertellen hoe jij je voelt zonder verwijten te maken. 

En zijn opmerking over sex? Ik kan het me goed voorstellen. Intimiteit vind ik zelf namelijk ook erg belangrijk. Maar snap van jou kant wel dat je bek af bent. Zijn jullie al eens samen een avondje/nachtje weg geweest? Baby naar de oppas en weer even partner zijn in plaats van papa en mama? 

Pfff lijkt me heftig. Heb helaas niet echt een tip voor je, mijn advies zou inderdaad ook zijn om met elkaar te praten. De oplossing lijkt namelijk best voor de hand te liggen: als hij jou meer helpt in het huishouden en met de kleine, dan zal jij meer energie hebben en hem beter kunnen geven wat hij wilt.

Is hij wel al eens een halve of hele dag alleen geweest met je zoon? Misschien dat hij zich niet realiseert hoe zwaar het kan zijn, hoe moe je kunt zijn na zo’n dag en dat het huishouden er gewoon wel eens bij inschiet? Misschien dat ie zich dan beter in jou kan verplaatsen? 

Misschien helpt het inderdaad om een avond/nachtje samen weg te gaan, zodat je er op een neutrale plek over kan praten , waar het huishouden en de kleine even geen aandacht van je vragen. 

Hij komt wel een beetje erg onvolwassen over. Het bekend niet dat omdat hij 40 uur in de week werkt dat hij dan helemaal niks hoeft te doen thuis. Hij zou ook gewoon wat rekening met jou kunnen houden met je een beetje helpen met de zorgtaken en het huishouden. Als hij al loopt te klagen dat ie de vaatwasser moet aanzetten. Tjonge, ik zou er al helemaal klaar mee zijn. Gelukkig heb ik niet zo een vent. Pff.

Maar goed, daar helpt ik jou niet mee. Zou het trouwens wat zijn als je het huishouden een keer/week liet liggen, Zodat hij wel moet? Kan ie meteen aanvoelen hoe dat voelt en hoeveel werk het wel niet is. 

Vaste taken geven is een goed idee. Mijn vent die kookt bijvoorbeeld (bijna) elke dag. Vooral ook omdat ik eind van middag/begin avond werk. 

En wat betreft over de seks, overdrijft hij niet een beetje? Beetje flauw vind je ook niet? Als je zo moe bent dan is het vrij logisch dat je vaak geen zin hebt. Om dan meteen te lopen klagen dat ie het niet meer zit zitten zonder seks? Sorry hoor. Hij zou zich ook kunnen verplaatsen in jou.

Heel eerlijk, als ik zo een vent had, dan had ik z’n koffer allang buiten gezet. Gaat ie maar in de schuur slapen ofzo. Maar goed, hij is wel jouw vent en vader van jou kind. Ik zou een gesprek met m aangaan en zeggen dat ie wel heel snel volwassenen moet gaan worden.

Ik vraag me af hoe zijn ouderlijk huis situatie was, deed zijn moeder toen ook al alles? 

Sorry maar ik vind dat je man zich wel heel raar gedraagt.  Wat is het nou voor moeite om ook iets te doen in huis? Mijn man werkt 70-80 uur per week en doet alsnog huishoudelijke taken waar ik niet aan toe kom zoals stofzuigen, vuilnis wegbrengen, was in de wasmachine doen of de vaatwasser uitruimen.  De ene keer vraagt hij of er nog wat gedaan moet worden en de andere keer vraag ik of hij iets wil doen. 

Als praten niet helpt zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe je dit op kan lossen. Praten is toch wel erg belangrijk in een relatie om alles goed te houden. Je zou de kleine een keer naar de oppas kunnen brengen zodat jullie samen zijn en dan misschien wel kunnen praten. Jij moet ook weer energie krijgen voor leuke dingen en ook weer voor seks maar dat gaat niet lukken als hij niks wil doen en iets simpels als de vaatwasser aanzetten al als een grote taak ziet. Sorry maar hij komt op mij over als een groot kind waarvoor altijd alles wordt gedaan. 

Vervelend de nachten daar word je humeur ook niet beter van.. 

eventjes praten met je moeder of vriendin en eventueel als in t begin stadium niet lukt dat je partner je helpt dan zal ik even je vriendin of oma of wie dan ook even op je kindje een middagje laten oppassen. Kan je gezellig met hun thuis even praten,afleiding en tegelijkertijd wat rust erin vinden. Misschien brengen hun je ook op nieuwe ideeen. En als je wat energie hierna hebt en wat lekker in je vel zit wat ook belangrijk is bij een vrouw om seks te willen hebben kan je een avondje heel leuk doen naar je partner, mooi sfeertje crieeeren samen en dan seks hebben. Dan kan de na de seks wel even er nadrukkelijk bijleggen dat dit komt OMDAT.. 

 

moet jij is zien hoe snel je man gat bijspringen als jij vraagt om een middagje of wat hulp. 

Hij komt inderdaad uit een gezin waarin alles voor hem werd gedaan. Hij hoefde letterlijk niets te doen. Zelfs zijn kamer opruimen deed zijn moeder voor hem.

 

We wonen nu 2 jaar samen. Het was zijn keuze om voor een baby te gaan. Hiervoor hebben we een goed gesprek gehad over dat hij er alles aan zou doen om mij zo veel mogelijk te helpen. Tijdens mijn zwangerschap ging dit nog best aardig. Ik moest mij dan wel aanstellen, anders deed hij niets.

Maar nu de baby er is en dat pretje dus ook beleefd is doet hij niets meer.

Opzich kunnen we heel goed praten, maar over dit onderwerp gewoon niet. Dit komt grotendeels doordat hij het onderwerp maar niets vindt en het aanzetten van een vaatwasser al een hele grote taak vindt. Want oh wat word je moet van het indrukken van 3 knopjes… 

Hij ziet het heel anders. Hij vindt dat hij wel helpt. Wanneer ik hem vraag wat hij dan doet, geeft hij als voorbeeld dat hij vorige maand het vuilnis buiten heeft geplaatst. 

 

Het laten staan van het huishouden heb ik geprobeerd. Heb letterlijk 5 dagen niets gedaan. De keuken zag er niet uit en er was 5 dagen geen normaal avondeten. Hij stoorde zich er niet echt aan. Hij vroeg alleen wanneer ik denk dit op te ruimen..

 

Vorige week zaterdagavond was is vroeg klaar en voelde me nog best energiek. Ik heb hem toen gezegd dat als hij even tijdens dat ik ons zoontje de laatste fles geef, de tafel opruimt en ervoor zorgt dat de keuken netjes is, we nog best een vrijpatij kunnen hebben vandaag. Nou… vergeet het maar. Hij heeft helemaal niets gedaan en verwachte wel die seks. 

 

Hem alleen laten met de baby kan voor 10 min. Daarna is hij het zat. Wanneer ik hem alleen laat met mijn zoontje, zodat ik even kan douchen komt hij na 10 minuten de douche binnen met de kleine om te zeggen dat ik moet opschieten, omdat hij het niet trekt.

Gisteravond na het schrijven van deze topic heb ik hem gezegd dat ik het ook niet meer trek. Heb de baby in de box gedaan en ben gaan serie kijken. Gewoon om eens te kijken wat hij gaat doen. Maar het boeit hem letterlijk niets. Ons zoontje schreeuwde het uit, maar toch bleef hij lekker op de bank zitten en keek mij aan alsof ik gek ben. “Ga je hem nog troosten of niet”? Zei hij. 

Ben er klaar mee, maar ik hou zo veel van hem.

Och, meid. Ik heb gewoon medelijden met je. Jouw vent klinkt inderdaad echt heel erg verwend en kinderachtig. Ik ben er echt van overtuigd dat hij niet snapt dat de hele dag voor een kind zorgen én het huishouden daarnaast volledig draaiende te houden, vergeleken kan worden met een fulltime baan. In mijn ogen soms zelfs meer dan een fulltime baan, want het houdt niet op. Als hij weggaat bij zijn werk, trekt hij de deur achter zich dicht en hoeft hij er niet meer aan te denken tot hij op kantoor (o.i.d.) komt. Jij bent eigenlijk constant op je werk en kunt dit niet zomaar even uitzetten. 

Dat hij wel de lusten wil, en niet de lasten wil dragen, is eigenlijk onacceptabel. Ik zou inderdaad een keer de kleine een avond naar een oppas doen en een flink goed gesprek hebben. Geef daar ook aan dat jij de relatie op deze manier niet vol kunt houden en laat hem maar eens merken dat dit voor jou echt een breekpunt is. Maar ook hem laten ervaren hoe het is om een paar uur alleen met de kleine te zijn, zou hem wat inzicht kunnen geven. En dan vooral je telefoon uit zetten, want ik zie het al gebeuren dat hij je na een kwartier gaat bellen hoe laat je thuis komt en dat je thuis moet komen – ook al is er niks aan de hand. Ik wens je super veel succes met alles!

[Auteur]

Berichten