Ik heb ongeveer hetzelfde probleem. Mijn man wil ook geen tweede en ik wel heel graag. Hij denkt dat hij het niet aan kan, onder andere omdat hij autisme heeft. Nu hebben vrienden van ons net een tweede gekregen en ik haat het gevoel van jaloezie en dat ik niet tevreden ben met mijn prachtige zoon. Dus daar doe ik nu heel hard mijn best voor. Ik hoop dat het verlangen naar een tweede slijt. Maar diep van binnen hoop ik ook dat mijn man van mening veranderd.

Ik heb niet helemaal hetzelfde probleem maar in heb wel het gevoel dat ik het meer wil dan mijn man (bij mij gaat het om een 3de kindje)

Hallo,

Ik wil ook ontzettend graag nog een tweede kindje maar mijn partner niet.. ik heb dan ook vandaag voor het eerst de stap gezet om mij verder hierin te verdiepen.. via Google stelde ik de vraag “ik wil een tweede kind maar mijn partner niet”. Ik kwam op dit forum wat al een paar jaren geleden is..

Ik ben ergens wel blij om het feit ik niet de enige ben die met zulke problemen rond loopt.. maar dan nog?! Wat moet ik doen? Ik ben ontzettend blij met m’n zoontje van pas 3jaar oud en ben toch nog aan het zeuren voor een tweede.. Mijn partner heeft makkelijk praten hij heeft er al 2, ja je hoort het goed we zijn een samengesteld gezin. Vanaf het moment dat z’n oudste kon lopen was ik er al.. een bonusmama met 19jaar.. inmiddels ben ik 30jaar. We hebben godzijdank een goed band samen, mijn bonusdochter en ik, maar heb alsnog een leegte in me.. de drang voor een tweede is immens groot.. als kind wist ik al hoe ik m’n toekomst voor ogen had.. maarja.. wat moet ik doen? Das de vraag die ik me dagelijks stel.. 

Hoi, 

 

Ja hier idem. Zoontje is bijna 3,5 en ik zou het heel graag willen. 

Er komt mogelijk een moment dat ik moet zeggen “ik had het zo graag gewild”

Ik ben 41, best ‘oud’ inderdaad en mijn man vindt: koester wat je hebt. 

Hij is ook bang voor complicaties en afwijkingen en vindt het hebben van een kind met een beperking – want die kans is groter – hem diep ongelukkig maakt en het is niet eerlijk tegenover ons zoontje. 

Maar die zegt dat het zo gaat zijn?

Ik zou zo graag willen, en mensen zeggen: waarom ben je niet blij met wat je hebt?

Ik ben zeker blij met wat ik heb, maar ik heb nog zo veel ruimte in mijn hart… en nu krijg ik er wel last van, omdat meiden om mij heen wel net een tweede kindje hebben gekregen of gaan krijgen. Ik gun het ze van harte, maar ik gun het mezelf nog meer. 

Ik snap je gevoel zo enorm goed. bij ons is het ook heel lang een discussie punt geweest. Ik erken ook je gevoel van als je dit vroeger had geweten dat je een andere partner keus gemaakt ( ondanks dat je waarschijnlijk heel veel van je partner houd, doet het enorm pijn om zo grote wens aan de kant te zetten) 

 

ik vond het ook heel lastig omdat we beide de andere nergens toe wilde dwingen ( daarbij zijn mijn vriend en ik beide al iets ouder ) we hebben nu een gezond kindje en ik vond het ook eng om hem over te halen tot iets wat hij niet wilde. 

Daarbij was ik ook heel boos en verdrietig omdat ik altijd open en eerlijk ben geweest over mijn kinderwens ( hij wilde ooit ook wel kindjes zei hij altijd) 

Bij ons is de keus uit eindelijk voor ons gemaakt, door de booster van corona was heel mijn cyclus van slag en bleek ik vorig jaar mei ineens zwanger te zijn, ik was super nerveus dit neuws te brengen, maar mijn vriend reageerde gelijk heel lief en dat het dan zou heeft moeten zijn. Helaas werd dit een miskraam. 

Uiteindelijk zijn we daarna gewoon verder gegaan en ging het 4 maanden later gelukkig wel goed. nu dus bijna 34 weken zwanger. 

Nou ja lang verhaal, mijn vriend had alle zelfde bedenkingen. huidige huis niet goed, al druk genoeg bla bla. maar hij is er nu verder heel relaxed onder. Ik heb dus helaas geen tips, maar wellicht heeft de toekomst voor jullie ook gewoon andere plannen en gebeurt er bij jullie ook een wonder. 

heel veel sterkte en succes! 

[Auteur]

Berichten