Hallo 

ik hoop dat iemand hier tips kan geven wat te doen met ons zoontje van 2,5 jaar .
hij wil al ruim een half jaar niet slapen elke keer als wij van zijn kamer weggaan komt hij uit zijn bed ons achterna .

mensen hebben ons verteld om voor een aantal Minuten iets voor de deur te zetten zodat hij hem niet open krijgt en dus gaat slapen .

dit heeft 1 maandje gewerkt en daarna is het erger geworden nu blijft hij krijsen en slaat en bonkt hij tegen de deur .
we hebben natuurlijk ook buren dus we proberen hier rekening mee te houden dus het resultaat hij slaapt tussen ons in .

tussen ons in slaapt hij moeiteloos heel de nacht zonder problemen door .

heeft iemand hier tips voor want wij zijn ten einde raad .

Wat zielig! Het klinkt alsof hij niet graag alleen is.. misschien verlatingsangst? Mijn zoontje heeft van 1.5 tot 2 zo fase gehad. Hij sliep in ledikantje en kon ons niet achterna maar zette het wel op een krijsen. We hebben hem lekker bij ons genomen omdat hij duidelijk zocht naar geborgenheid. Nu is hij net 2 en ineens slaaptie niet verder bij ons. We blijven nu even bij hem zitten tot hij slaapt als hij wakker word (en savonds) maar slaapt ineens wel weer hele nachten in zn eigen bed. Geef er lekker aan toe wsnt hij heeft je nodig! Als je het vervelend vind bij jullie in bed, leg dan eem matrasje naast jullie bed voor hem?!

Heel lastig, het is vaak een kwestie van uitproberen en kijken wat werkt. Je kind opsluiten in zijn kamer vind ik echt een verschrikkelijk slecht idee. Kan juist voor angst zorgen. Hebben jullie geprobeerd wat langer bij ‘m te blijven savonds, tot ie slaapt of bijna slaapt? Ik ken ook iemand die bleef wat langer bij haar kindje staan en dan opbouwend steeds een stukje verder gaan staan, maar wel even bij m in de buurt blijven. 🙂 Als alternatief zou ik als dit allemaal echt niet werkt, denken aan of een bedje/matrasje naast jullie in de ouderslaapkamer, of juist een matras naast zn bedje dat 1 iemand daar slaapt. Het klinkt alsof ie even door een fase heen gaat dat hij jullie nodig heeft snachts en dat is heel normaal. Kan een tijdje duren maar het gaat echt wel weer voorbij (hier ook een slechte slaper gehad).😊
Nog een andere oplossing is, áls jullie ook goed slapen met hem bij jullie in bed: gewoon laten gebeuren. Zoals de andere reageerder ook al zegt, ook dat gaat weer voorbij. 😊 Maar je moet het dan wel echt oké vinden natuurlijk.

Niet als kritiek want ik begrijp dat je ook maar wat probeert maar opsluiten zou ik echt niet doen. Dat kan idd voor angsten zorgen en de verlatingsangst doe toenemen. Voor het vertrouwen van je kindje is dit ook niet goed, hij moet weten dat hij altijd bij jullie terecht kan als hij jullie nodig heeft. 

Zou er inderdaad bij blijven tot hij slaapt. Als dit gewoon het avondritueeltje wordt en goed gaat kun je over een poosje eens wat verder van zijn bedje gaan zitten. En dan in de deuropening, overloop, jullie slaapkamer, trap, beneden. Maar dat zal een hele tijd kosten en dat kost weer veel energie. Misschien af en toe in jullie bed om even allemaal bij te tanken 😉 Dan is het wel belangrijk dat duidelijk is wanneer wel en wanneer niet.

Groter bed kopen en laten gebeuren (heel natuurlijk)

Hi, 

Wij hebben, toen onze dochter van 2 naar een groot bed ging de deurklink aan de binnenkant weggehaald.

We deden dit voornamelijk vanuit veiligheid, het is een kind is wat de grenzen opzoekt, zelf traphekjes openwurmt etc.

Ik denk dat dit voor haar juist veel rust geeft, omdat de deur niet open kan, probeert ze het ook niet en raakt ze er niet gefrustreerd over, het is gewoon zo. 

Als ze savonds niet in haar bed wil blijven of boos is omdat wij niet bij haar in bed willen blijven gaat ze zelf nog wat rommelen in haar kamer of heel hard rondjes rennen of springen om onze aandacht te trekken maar uiteindelijk gaat ze toch maar in bed liggen en slapen.

Als ze gaat bonken of hard om ons roept gaan we er wel direct heen, leg ik haar terug in bed, evt slokje water, liedje zingen, en dan ga ik weer, net zo lang totdat ze gaat slapen. Ik denk dat consequent zijn hierin de sleutel is. Zodra je uitzonderingen gaat maken is het hek van de dam, worden de grenzen onvoorspelbaar voor een kind en dat geeft onrust. 

[Auteur]

Berichten