Onze piepende peuter….

Mijn 1e reactie vanbinnen is “nou, zo erg is t niet… hup, normaal doen”. Dat zeg ik natuurlijk niet, maar ik voel me er niet vrolijk door.

De piepende peuter piept (en gaat hard huilen als je niks doet) wanneer ze ergens mee moet stoppen wat leuk was (logisch), wanneer de deur niet open is, wanneer haar rits niet los/vast kan, wanneer ze thee krijg, wanneer ze geen thee krijgt, wanneer ze kleren aan/uit moet, wanneer ze een handje moet, wanneer ze iets laat vallen, wanneer ze iets niet in 1x kan, noem maar op. 

Hoe pak ik dit aan? Negeren = heeeeele dag naar jammeren, huilen, brullen luisteren.

Hier hebben we soms een piepmannetje. Niet zo vaak als jij het omschrijft hoor. Meestal maak ik er maar een luchtig grapje van: Ohjee, een muis in huis! En dan zoeken naar waar je de muis allemaal hoort. Of dat hij de pieperitus heeft en dan prik ik hem: daar en daar en daar. Of dat hij overal moppertjes heeft zitten en dan kietel ik hem op zijn buikje, haartjes, oortjes, je snapt het. 
Vaak helpt dat wel om hem uit die piep-modus te halen en toch te doen wat er moet gebeuren. Wie weet helpt het ook bij jou!

En als hij iets moet maar nog druk bezig is met iets, dan vraag ik hem om het eerst af te maken. Meestal duurt dat dan nog een minuutje en dan geeft hij zelf aan dat hij er klaar voor is. Dan heeft hij iets meer het gevoel dat hij zelf ‘in control’ is.

Hier soms net zo met mn oudste dochter (ze wordt bijna 3 jaar) Op het moment gaat het héél goed, ze speelt de hele dag heerlijk, maakt grapjes en is blij. Maar ze heeft ook weken dat ze énorm piept en klaagt. En ook letterlijk piepen ja. Terwijl ze heeeeel goed kan praten. Dus hoe goed het nu gaat, het kan volgende week weer anders zijn.

Ik vind het ook zó irritant! Een paar weken terug ging het maar door. Ik zeg altijd: ik kan je niet horen als je piept, je moet praten. Anders snap ik het niet. Dan praat ze wel, maar 5 minuten later gaat ze om het volgende piepen. Ik probeer het soms compleet te negeren maar dat werkt wel heel erg op mijn geduld en het werkt ook niet echt geloof ik.

Als ze met iets leuks bezig is of bijv. een filmpje kijkt, laat ik haar het altijd even afmaken. Nog even dit filmpje afkijken of de tekening afkleuren, en dan gaan we weg. Dat werkt wel. Ze snapt dat nu heel goed en doet ook echt zélf de tablet uit na dat laatste filmpje.

De gouden tip heb ik niet, maar ik snap je.. t is echt vet irritant en ik word er ook écht boos van na een poosje. Gelukkig zijn er hier ook weken dat het wel heel goed gaat, het komt een beetje in periodes. In die weken kan ik weer een beetje opladen 😉

Het laten lachen werkt hier meestal ook wel om het gepiep te doorbreken.

En wat ook helpt: zelf heel hard meedoen. Mijn zoontje zat de hele tijd om niks te jengelen en mijn vriend ging hard meedoen. Binnen een paar seconden ging het van jengelen naar schaterlachen 🙂

Ombuigen en meedoen werkt hier meestal niet :(. Ze wilt gewoon antwoord op haar “vraag” of gemopper.

Ik hoop dat het hier snel ook weer wat minder wordt. Waarschijnlijk ook wel wat aangedikt door de verkoudheid…

Vervelend hoor!

Wat hier meestal wel helpt is om te verwoorden wat hij wil en ook zijn gevoel te verwoorden. Bv je vindt het jammer hè. Je bent verdrietig. We gaan nu … en door naar de volgende activiteit 😉

Negeren en erom lachen werkt hier averechts. En maar proberen er luchtig mee om te gaan. Gaat vaak in periodes hier. Soms gaat het heel goed

[Auteur]

Berichten