Hoi allemaal!

Ik ben bezig met mijn bevallingsplan schrijven en twijfel heel erg over de soorten pijnbestrijding. Zijn er mama’s die hun ervaringen willen delen? Dat zou enorm helpen bij mijn keuzes.

Alvast bedankt!!

Hoi,

Ik had bij mijn beide bevallingen ruggenprik. Bij de eerste werkte het wel maar bij de tweede bevalling werkte het maar half, ik kreeg na mijn ruggenprik ineenkeer een weeenstorm gelukkig deed dit niet pijn.

Ik heb bij mijn eerste bevalling een ruggenprik gehad en bij de tweede bevalling een remifentanylpompje en moet zeggen dat als er een derde komt, ik weer voor het remifentanylpompje zou gaan. Het haalt de scherpe randjes er echt vanaf en je wordt een beetje slaperig tussen de weeen door, waardoor voor mijn gevoel de tijd heel snel ging. Bij het persen wordt het pompje uitgezet,  hierdoor lukte het persen beter.

Overigens had ik hier allemaal niets van staan in een bevallingsplan  en bij de tweede ook geen plan gemaakt. Op het moment zelf gevraagd en was zo geregeld.

Wil je perse een ruggenrpik dan is het wel handig om dat van te voren aan te geven.

En  niets ten nadele van de ruggenprik want dankzij de ruggenprik kreeg ik wel ontsluiting en werd mij een keizersnede bespaard!

Hoi!

Nu moet ik bekennen dat ik geen pijnbestrijding heb gehad. Zat toen ik aankwam in het ziekenhuis al ineens op 9cm. Maar ik wilde ook het remifentanylpompje. Want die kan ook gezet worden door de verpleegkundige/ verloskundige ben daar heb je geen anesthesist voor nodig. En dat vond ik een groot voordeel. 

Ik heb een keer het pompje gehad, daar ging ik echt heel slecht op. Haalde wel het scherpe randje eraf maar ik had extra zuurstof nodig omdat ik hem zo aan het spacen was.

De tweede keer een ruggeprik gehad. Al heb ik daar maar 20 min baat bij gehad aangezien ik toen volledige ontsluiting had en de persweeen er door heen kwamen. Zou de volgende keer eerder weer een ruggeprik doen dan het pompje.

Hoi!
Goed dat je er over nadenkt hoor 🙂

Ik wilde zelf heel graag thuis een badbevalling, maar dat is vanwege de omstandigheden niet gelukt.
Van te voren had ik ook uitgezocht welke pijnbestrijding ik éventueel zou willen indien nodig.
Mijn voorkeur ging toen uit naar Remifentanyl én ik wilde vanwege de kans op bepaalde complicaties absoluut geen ruggenprik..

Nou.. mijn bevalling duurde láng en ik kon de weeën absoluut niet meer opvangen opgegeven moment, dus toen mijn eigen verloskundige het ziekenhuis belde (want uiteindelijk wilde ik persé naar het ziekenhuis) zei ze dat Remifentanyl geen optie was omdat dat maar 4 uur werkt en ze inschatte dat het echt nog wel langer ging duren (dacht dat ik gek werd toen ze dat zei😜) ( het klopte achteraf ook, want de bevalling duurde nog de hele nacht). Geloof me; al mijn principes vielen op dat moment weg en ik zei alleen maar; dan maar een ruggenprik.. als het maar nú gebeurt 😅.

Ik was niet volledig verdoofd (rugweeën schijn je moeilijker te kunnen verdoven volgens de anesthesist), maar de weeën waren écht zo veel beter op te vangen.

Ondanks dat ik dit niet wilde vooraf kijk ik er heel goed op terug! Ik ben in het ziekenhuis goed voorgelicht (hoorde ik achteraf van mijn partner😂, kreeg ‘t zelf niet mee).
Ik heb nauwelijks nog last gehad van de ruggenprik daarna en was blij dat er überhaupt zoiets bestaat in geval van nood 😊

Heel veel succes meid! Komt vast goed!

Ik had in mijn plan staan dat ze me zo lang mogelijk moesten ondersteunen/overtuigen geen pijnstilling te nemen. En als het nodig was wegens uitputting oid een ruggenprik. Nou dat liep anders. 

Ik herkende tot 5 cm de weeen niet, alles viel daarna een nachtje stil. En de volgende ochtend uit het niets een weeenstorm. Ik was medisch want 35 weken en vergiftiging. En in het ziekenhuis deden ze absoluut niets om me uit de paniek te trekken. Ik kon mn bed niet uit wegens allerlei infusen en kabels. De verloskundige daar raadde remifentanyl aan. Dus dat deed ik. Maar ik vond het geen fijne pijnstilling. 

Ik voelde me afwezig, ik kreeg alleen flarden mee. Stopte ook een paar keer met ademen, dat mijn man me even aan moest tikken en zeggen dat ik moest ademen. De weeen werden minder waardoor ik aan de oxitoxine moest. 

Ik denk dat de paniek en de hele situatie met mijn lijf die achteruit ging, ervoor zorgde dat ik door de remifentanyl alles niet goed kon plaatsen achteraf, en dat ik me daardoor vooral nachtmerrieachtige flitsen herinner van de bevalling. Het is natuurlijk niet de pijnstilling an sich, maar gewoon de situatie, maar ik heb mijn bevalling als traumatisch ervaren. Nog maanden nachtmerries gehad.

Nu ik zwanger ben van de tweede heb ik denk ik liever de pijn en paniek dan die pijnstiller. Als ik wat te kiezen heb dan zou ik voor een ruggenprik gaan. Maar het loopt niet altijd zoals je wilt. 

Ik wilde een bevalling zonder pijnbestrijding, in een geboortecentrum. Maar toen ik na 20 uur weeen nog steeds nauwelijks ontsluiting had, raadde de VK toch een ruggenprik aan. Aangezien zij de professional is, heb ik dat advies overgenomen. Hoewel ik het wel een beetje spannend vond. En: ik vond het fantastisch. Er kwam eindelijk wat schot in de zaak, ik voelde eindelijk die weeën even niet en de persweeen kwamen er prima doorheen en binnen 20min was ons mannetje er toen!

Een evt volgende keer zou ik in principe weer zonder pijnbestrijding willen, maar mocht het net zo lopen als nu gebeurd is, dan zou ik dat ook helemaal prima vinden.

Tijdens de weeen thuis had ik trouwens een tens, via de vk. Dat was echt de hemel zeg! Ik had wel rugweeen, geen idee of die ook bij andere weeen fijn is.

Succes met je keuze! En je bevalling natuurlijk! ☺️

Ik had in mijn geboorteplan staan om het zo liefst natuurlijk mogelijk te bevallen. Maar op een gegeven moment had ik een weeënstorm die mij compleet uitputte en waardoor ik niks meer kon, ik viel tussendoor ook weg. Toen hebben ze me toch een ruggenprik aangeraden en daar ben ik harstikke dankbaar voor. 

Hierdoor heb ik nog tot de persweeën kunnen slapen. Nu zet ik ook in mijn geboorte plan dat ik een ruggenprik wil. 

[Auteur]

Berichten