Hi Mara,
Ik heb geen ervaring met een placenta marginalis; Wel bij mijn eerste een spoedkeizersnede gehad in verband met foetale nood. Nu ben ik geen drama-queen en ben vooral heel dankbaar dat door het adequate optreden van het ziekenhuis ik nu een gezonde peuter heb, maar een spoedkeizersnede is echt heel naar en beangstigend. Het heet niet voor niet ‘spoed’, dus er is nood aan de man. Rennen door de gangen van het ziekenhuis terwijl je ligt te trillen door de overdosis weeenremmers. Die baarmoeder moet immers stil liggen voor de operatie, dus je ligt te trillen als een afkickende junk. Vastbinden aan de operatietafel, kapje op je hoofd voor narcoses (ruggenprik is geen tijd voor) en je wordt 3 uur na de geboorte van je baby wakker.
Ik ben nu 36 weken zwanger van de 2de en mag ook kiezen (natuurlijk of geplande keizersnede). De kans dat een natuurlijke bevalling na een eerdere keizersnede eindigt in een spoedkeizersnede is behoorlijk groot. Bij mij dus geen enkele twijfel; het wordt een geplande keizersnede. Het risico op een spoedkeizersnede wil ik nooit meer lopen.
Dit is natuurlijk mijn nare ervaring. Ik weet niet hoe groot jouw risico is op een spoedkeizersnede als je het toch gaat proberen op een natuurlijke manier. Wellicht kun je wel alvast dingen bespreken en voorbereiden (bv. In een vroeg stadium van de bevalling een ruggenprik plaatsen, dan hoef je niet onder algehele narcose als het toch een keizersnede wordt).
Ik zie niet op tegen de keizersnede. Vorige keer was ik binnen 2 dagen thuis en liep ik beschuit met muisjes te smeren. Herstel was echt heel voorspoedig.
Succes met je keuze en wat het ook wordt, ga er vol achter staan en bedenk dat je het doet voor iets heel moois.
Liefs, Anna