Hallo dames,

Momenteel ben ik 4+3 zwanger van ons kindje. Eerder een vroege miskraam gehad. Het leek alsof ik me bij de eerste zwangerschap veel gelukkiger en vrolijker voelde dan nu. Nu lijkt het alsof ik me meer zorgen maak, toch denk van is het wel de juiste timing, maar ik ben er ook wel heel blij mee.
Ik lees op forums misschien ook teveel (vaak lees ik dan de zwaardere negatieve topics).

Nu merk ik dat ik meer positiviteit nodig heb. Zijn er dames die hun mooie ervaringen/ gevoelens tijdens zwangerschap willen delen? Wat ik er wel zo goed, waar was je wel heel blij mee. Hoe wekte je bij jezelf dan die positieve en liefdevolle gevoelens op? Hoe toonde je zo vroeg in zwangerschap al liefde aan je baby?
Dankjewel alvast ❤️

Ik was aan her begin ook continu bang, ik denk dat dat ook bij 99% van de vrouwen is. Ondertussen bijna 33 weken en ik voel haar elke dag onwijs druk in mijn buik. Vanaf mijn 13 weken echo kon ik echt genieten. Voor die tijd ook wel, want je bent natuurlijk onwijs trots en wilt het tegen iedereen vertellen!

Mij hielp het door alvast te orienteren wat ik voor de babykamer wilde, nadenken over de naam en alvast kleertjes kijken enzo! Daardoor werd mijn mindset ook weer positiever

Ik ben ook erg nerveus geweest, dat hoort er inderdaad bij.

Ik probeerde de moed erin te houden door te denken dat elke dag, elke week verder, minder kans op een miskraam betekende. En dat de kans dat het goed zou gaan verreweg het grootste was. Ik heb rond 7 en 11 en 13 weken een echo gehad (13 weken bij de eerste niet). En rond 9 weken en 15 (geslachtsbepaling 😁) weken mezelf getrakteerd op wat geruststelling.

Verder probeerden wij het ook te vieren. Samen even uit eten en in onze eigen geheime bubbel voorzichtig vast wat fantaseren en erover kletsen. Ik vond dat sowieso wel speciaal, dat gevoel dat ik een groot geheimpje had waar niemand nog wat van wist. Overal waar ik was was dat bijna mijn enige gedachte en wilde ik het wel uitschreeuwen, maar niemand die dat wist of zag. Dat is moeilijk, vond ik, maar ook heel intiem. Even een hand op mijn buik en bedenken dat daar een maanzaadje zit dat hard groeit, wauw! 

En ik keek op goede momenten ook wel vast naar namen, kleertjes, babyspullen enzo. Maar ik deed er nog niks mee. 

Je voorstellen wat er nu in je buik gebeurt. Nu is het nog maar een klein klompje cellen, maar is het al zo hard bezig met ontwikkelen. De komende weken verandert dat klompje cellen in een klein mensje met armpjes en beentjes. En dan nog is het maar een paar centimeter! Dat vond ik altijd heel bijzonder om te bedenken.

Ah dat groeit vanzelf! Angst is een slechte raadgever.
Elke dag eventjes je hand op je buik en als de baby straks daarop reageert groeit het vanzelf.

Ik heb ook een Doppler in huis, en een houten luisterhoorn.
De houten Hoorn is pas vanaf een x aantal weken en leuk voor je partner. Die kan dan even in de avond op je buik luisteren met de Hoorn! Zo kunnen ze samen even een momentje pakken.

Die onzekerheid herkent iedereen wel denk ik. In het begin vond ik het heel fijn om ieder moment dat ik kon, even gezellig op bed of op de bank te gaan liggen en mijn handen op mijn buik te leggen en inderdaad zoals hierboven gezegd al wat te dromen of te fantaseren over later. Ik vond het ook fijn om stiekem al wat rond te kijken op verschillende websites of in winkels naar schattige kleertjes of mooie spulletjes voor de baby. Ik had heel wat verlanglijstjes vol gemaakt haha 😁. Toen ik net wist dat ik zwanger was, had ik ook alvast een knuffeldoekje en een neutraal pyjamaatje gekocht. Mijn man en ik namen ’s avonds ook vaak samen de tijd om te dromen over de toekomst en plannen te maken voor de babykamer en namen te bedenken en gewoon gezellig samen te knuffelen en te genieten van ons geheim op dat moment. Zeker een aanrader als je even nood hebt aan positieve Vibes 🥰

Super bedankt voor deze waardevolle ervaringen en tips van jullie! Heeft me heel goed gedaan bedankt allemaal! ❤️

Zwanger zijn was voor mij een geweldige periode, ik had me nog nooit zo goed gevoeld. Wanneer ik momenten van geluk had? Wanneer ik alleen was, geen afleiding en ongestoord tegen mijn buik kon praten. Ik moest in het begin zelf ook even een drempeltje over maar uiteindelijk vond in het heel fijn, mijmeren over de toekomst, dingen die mij bezighielden en ik ben ook liedjes gaan zingen. Terwijl ik nooit zong. Mijn dochter reageert nu écht anders (nóg blijer) op deze liedjes.
Het cliché is zo waar: wonders zijn het! Geniet ervan (en als dat even niet lukt is het ook oké, haha)

[Auteur]

Berichten