Hi dames, 

ik ben afgelopen maandag bij m’n huisarts en de verloskundige geweest en ze denken aan een prenatale depressie.

ik ben momenteel 20 weken zwanger en sinds week 16 is het een groot zwart gat. Ik verafschuw kinderen als ik ze zie en denk alleen maar nee dit wil ik niet. Ik heb dagen dat ik alleen maar kan huilen en voel me bij alles wat iemand zegt een complete mislukking. Ik ben intens moe en lig het liefst de hele dag op bed en zie liever niemand. Ik voel ook niks bij m’n zwangerschap/echo’s/hartje luisteren. Vandaag voel ik me vooral erg mat alsof ik geen emotie heb. 

De verloskundige begon al over eventueel medicatie. Zijn er dames die dit (jammer genoeg) ook hebben gehad en hun ervaring willen delen over het verloop, was elke dag zo slecht? Wel of geen medicatie? Etc.. 

alvast bedankt!

Hoi! 

Helaas hier inderdaad ervaring mee. Alleen bij mij kwam het wel pas later in mijn zwangerschap. Ik was wel onder behandeling van een psychiater op de pop-poli. Daar liep ik al (zelf aangevraagd) ivm verleden, nu meer als voorkomen aangevraagd. Helaas dus toch in een prenatale depressie geraakt. Ik heb geen medicatie geslikt, de psych wilde dat wel graag. Maar ik was daar op tegen omdat het nog best wat weken duurt voordat dat goed zou werken. Tegen die tijd zou mn meisje al geboren zijn, en ja er is wel een kans dat zij er bijwerkingen van zou krijgen na de bevalling

Na de bevallig is het bij mij helaas doorgegaan in een postnatale depressie. Sinds de bevalling gebruik ik wel medicatie. En ja, voel me nu stukken beter! Het is totaal geen garantie dat je na de bevalling nog steeds / weer depressief zult zijn. Ik en de psych hadden echt hele goede hoop dat het over zou zin na de bevallig, helaas in jij geval. 

Goed, lekker warrig verhaal aan het worden. Zoek hulp, praat er over. Ik ben sinds de bevalling open over dit onderwerp naar bijna iedereen. En goh, wat kucht dat op. Geen schijn meer ophouden dat je zo happy bent!

 

succes! Sterkte, en als je meer wilt weten let me know!

[Auteur]

Berichten