Hallo,

Wij zitten met de handen in het haar. Onze zoon van 2 jaar en 3 maanden is echt niet te harden. Hij moet alles doen, en als dat niet kan of niet mag is het janken en schreeuwen en gillen. Het gaat om alle dingen, de deur dicht doen, de koelkast open en dicht, beker pakken, broodje pakken, eten blazen als het heet is. We kunnen echt niks doen of hij moet zich ermee bemoeien. Als het 3 minuten stil is in huis dan is het veel. Uit frustratie schreeuwen we naar elkaar en zijn er al meerdere dingen kapot geslagen. We weten echt niet meer wat we moeten. Negeren, rustig praten, zijn zin geven, het helpt allemaal niet. Hij raakt van alles overstuur.

Ik hoop dat er iemand tips heeft want de emoties lopen hier hoog op.

mijn dochtertje is even oud en ik snap waar je mee zit.. vaak hoor je dan ook ja het het is een fase, nou kom maar door met het einde ervan haha.ik denk dat je niet van alles een probleem moet maken want is het echt erg dat hij zelf op zijn eten blaast? is het echt erg dat hij zelf iets wilt proberen? ik zou zeggen doe het samen en laat hem dingen ontdekken. tuurlijk sommige dingen zijn gevaarlijk en dat zou ik ook echt niet alleen laten doen maar je kunt hem er wel bij ondersteunen en het voordoen of samen. betrek hem bijv bij het dekken van de tafel of de broodzak te pakken en zijn bordje. en geef hem dan ook een compliment op dat hij het goed doet.
over de deur dicht en open doen zeggen wij altijd het is geen speelgoed en vaak stopt ze er dan mee. ook is het soms wie niet horen wilt moet maar voelen.
en onthoud ze kunnen meer dan je denkt.
Hopelijk heb je er wat aan! succes in ieder geval!

Dat klinkt niet best! Ik herken wel echt dat ze je bloed kunnen laten koken en onmogelijk zijn. Ik stond vandaag iets uit de koelkast te pakken, toen pakte mijn peuter opeens een pak yoghurt, rende weg, sprong op de bank (wat niet mag!) en gooide het pak achter zich op de grond! Dat was achteraf een heel duidelijk teken dat hij naar bed moest. Is jullie kindje oververmoeid? En zijn er genoeg andere dingen die hij zelf mag doen? Op deze leeftijd willen ze heel graag laten zien wat ze kunnen, trots zijn en misschien is hij erg op zoek naar die bevestiging van jullie?
Als het zo hoog op loopt, moet je wel serieus gaan nadenken over een manier om dit te stoppen. Je bent uiteindelijk een voorbeeld in emoties reguleren en hij wordt er net zo explosief van (ik ben hier ook niet altijd goed in!). Heb je iets van een box of bedje of andere veilige plek waar je hem even kwijt kunt, zodat er even een time out is om allemaal even op adem te komen? Weet dat 1/3 van de peuters in NL geslagen worden, dat vind ik zo schokkend en heftig, maar zegt ook iets over wat ze losmaken in ouders. Probeer bij die 2/3e te blijven horen, maar weet dat je niet alleen bent!

Onze zoon is iets jonger, maar herken het gedrag wel. Wij laten hem dus letterlijk ook heel veel doen. Deuren kan hij zelf open en dicht doen, helemaal prima. Zn beker kan hij zelf pakken, deksel en rietje ook… ik schenk op de grond drinken in en dan kan hij het verder. Handig? Nee, maar het is niet anders… we proberen hem zelf zoveel mogelijk te laten ontdekken en te laten doen.

Onze zoon is ook van die leeftijd.
Sowieso denk ik wel dat het per kindje zal verschillen, iedereen is toch wel anders.
Zo heftig als jij het beschrijft is het bij ons niet.
Ik merk wel dat onze zoon de ene dag veel minder kan hebben dan de andere dag. Dan huilt hij ook het minste geringste met de nodige meltdowns

Wat hier heel goed werkt is alles, maar echt alles uitleggen en er een verklaring voor geven, dus als hij met de koelkastdeur zou spelen zou ik iets zeggen van: doe maar niet, anders is het eten niet meer goed en dan kunnen we niet meer eten. Met zulke stomme verklaringen accepteert hij dingen zonder al te veel tranen.
Daarnaast zorgen wij ervoor dat al die energie er goed uitgaat, dus dagelijks zeker een uur of 2 buiten laten spelen, in de ochtend bijvoorbeeld naar het bos/strand/kinderboerderij en in de middag wandelen/boodschapje/in de tuin.
Als we de dag ervoor een drukke dag hebben gehad (druk feestje/visite) en hij is moe, doen we pyjamadag tot hij weer bijgetrokken is.

En het allerbelangrijkste is consequent blijven, dus als je nee zegt, dan blijft het nee, waarbij we dus tot in den treure uitleggen waarom het nu niet kan (en wanneer het dus weer wel kan!)

Laat hem inderdaad ook zo veel mogelijk zelf doen joh, benut deze nieuwsgierigheid. Het is af en toe mega onhandig maar leer ze hoe ze iets veilig, goed en snel kunnen doen en dan gaat het steeds beter. Als er dan een keer iets echt niet kan omdat het niet veilig is, zal hij dat waarschijnlijk ook sneller accepteren.
Wij lieten ons zoontje (nu bijna 3) ook al vroeg veel zelf doen met als gevolg dat hij volgende maand op zichzelf gaat wonen.. grapje uiteraard 😉 maar je zult zien dat hij minder gefrustreerd raakt omdat hij meer mag en uiteindelijk meer kan wat dan weer goed is voor z’n zelfvertrouwen.

Succes! En ja, het is een fase.. komt goed!

En ik vergeet nog te zeggen dat kinderen echt spiegels van jezelf zijn. Als ik een rotdag heb, dan vertoont mijn zoontje veel vaker zuigend gedrag. Soms stapelt het dan ook, waarbij we elkaar blijven overtreffen, hij wordt bozer/verdrietiger en ik word ook steeds bozer/dwingender. Op een gegeven moment krijg ik dan vaak een openbaring en zie ik wat er gebeurt, ik benoem het dan ook naar hem: ik merk dat we allebei even niet zo blij zijn, zullen we even kroelen? Dan vliegt hij vaak in mijn armen en hij huilt de boosheid er even uit en daarna kan ik dan vaak gewoon hetgene doen waar we in eerste instantie ruzie om kregen

Zo heftig als jij het omschrijft herken ik niet, maar ook onze zoon wil heel veel zelf doen. Eigenlijk laat ik dit altijd maar gebeuren. Ook al is het onhandig en duurt het lang.. als het echt niet gaat dan moppert hij en leg ik uit waarom het nu niet kan/mag. Ik lees bij jou ook een aantal dingen die je zoon misschien echt goed zelf kan. Waarom zou je hem die niet laten doen?

Hier een meisje van dezelfde leeftijd en ik herken het ook wel. Ik laat haar veel zelf proberen en als ze ergens om huilt of gilt zeg ik: ‘niet huilen, vertel gewoon eens wat je wilt’. En dan zucht ze 1x en vertelt ze her gewoon. Ze kan al wel heel goed praten, geen idee hoe dat bij jouw kindje is natuurlijk.
Maar sinds wij wat ‘strenger’ zijn op het huilen en piepen door te zeggen: vertel/vraag het eens gewoon, doet ze dat ook en is het piepen veel minder geworden.

Verder gaan we 2x 2 uur per dag op pad. Elke ochtend en middag. Boodschappen, speeltuin, kinderboerderij, bibliotheek etc.. ik verzin steeds weer wat. Ze slaapt overdag niet meer of max 1 uurtje dus de dagen zijn hier lang. Maar zolang we lekker op pad gaan en duidelijk tegen haar praten, uitleggen en vertellen wat we van haar verwachten gaat het best goed! Misschien kun je er wat mee, succes!

[Auteur]

Berichten