Jeetje wat een verhaal! Hier niet iemand met eenzelfde ervaring, maar als iemand werkend als arts (totaal ander gebied, dus medisch meng ik me er niet in) wil ik je vooral zeggen: laat je niet ‘afschepen’. Hoewel ik heel veel collega’s heb die niet zo in elkaar zitten, ken ik ook mensen die (helaas) op een manier met patiënten omgaan als wat jullie hebben ervaren. En dit is zonde, want hoe oud/jong je ook bent, zo’n aantal maanden proberen zonder resultaat is ALTIJD reden voor verder onderzoek.
Wat ik zou doen als ik jou was: verdiep je in mogelijke opties die jullie hebben qua vruchtbaarheidsbehandelingen (bijv IUI). Maak duidelijk dat je voorkeur heeft nu stappen te zetten anders dan ‘blijven proberen’ (neem daar ook echt geen genoegen mee!). Laat duidelijk weten wat het met jullie en jullie relatie doet dat het zo lang al zonder resultaat is, dat het advies te blijven proberen op dezelfde manier daarom ook niet is waarvoor je daar bent.
Daarnaast, hoewel het uiteraard heel lastig is en dat begrijp ik.. geef de moed niet op. Kennissen van mij (zij destijds 25 hij 30) waren meer dan een jaar aan het proberen zonder resultaat. Lichamelijk werd er niet een oorzaak gevonden die zou kunnen verklaren waardoor het maar niet lukte. Ook zij kregen te horen dat ze “zo jong” waren dus dat het nog wel zou gebeuren. Uiteindelijk na aandringen hebben zij IUI gehad en daarmee snel (ronde 1 of 2) zwanger geraakt van hun eerste. Nu 5 jaar later hebben ze 3 kindjes, waarvan alleen de eerste middels IUI verwekt is.
Succes!