Daar zit ik dan, kersverse moeder van een zoontje van 6 weken. Op de babyfoon zie ik dat hij al een uur wakker ligt. Had hem toch op tijd in bed gelegd? Zo, zo, zo onzeker word ik hier van! Ieder boek al gelezen, ieder schema al gevolgd. Weet je wat het erge is? Mijn zoontje doet het super goed, ik ben juist de onruststoker door mijn onzekerheid. Is dit herkenbaar? 
Wanneer geef ik nu die laatste fles, maak ik hem wakker? Wat doe ik als hij ruimschoots wakker wordt voor de volgende voeding? Door onzekerheid sta ik continu “aan”. Ook ‘s nachts. Heeft iemand dit ook?

Het enige wat ik kan zeggen is “kijk en luister naar je kindje”, je doet het goed mama! Baby’s houden zich niet aan schema’s, dat is allemaal heel leuk bedacht maar in de praktijk weinig werkbaar. Doe wat jij denkt dat goed is voor de kleine, uiteindelijk komen ze vanzelf in een ritme! Jij weet wat het beste is voor je kleintje en het wordt echt makkelijker als ze wat ouder worden!

Zoooo herkenbaar, maar ik ging er een beetje aan onderdoor, door me zo bezig te houden met alles wat ‘moest’. Perfectionisme is heel fijn, maar niet met een baby..

Hier doen we nu dus gewoon wat prettig is. Baby slaapt overdag gewoon bij ons beneden, soms wat meer soms wat minder. Soms op de bank, soms in de box, soms op ons. De enige ‘regel’ die we er op na houden is dat we de avondfles boven op bed doen en hem daarna in het donker zonder geluid wegleggen. Dit werkt voor mij een stuk beter.

Je kunt met een hele hoop schema’s beginnen, maar een kindje van 6 weken is nog best jong om zo’n schema te snappen. Rond een maand of 6 (is mij verteld) lukt dit een stuk beter, dus voor die tijd zou ik me niet al te druk maken (makkelijk gezegd natuurlijk..).

Ik zie dat je uit dezelfde woonplaats komt als ik (tenminste, dat lijkt zo, gezien je gebruikersnaam), mocht je het fijn vinden om eens te kletsen en je onzekerheden te delen, dan laat het maar weten!

Nou, lijkt me dus hartstikke fijn! Hoe kunnen we in contact komen?

Het duurde bij mij zeker een tijdje voordat ik de boekjes, schema’s, professionals, instanties etc los ging laten en op mijn intuitie vertrouwen. 

Achteraf denk ik wel eens: wat schuilde ik nou achter anderen om een keuze voor mijn kindje te maken?? Ik denk dat ik juist daardoor haar niet goed kon ‘zien’. 

Maar dat is inderdaad onzekerheid. Je kostbaarste goed en je hebt geen idee hoe je het gelukkig en gezond houdt. 

Maar weetje? Je weet dat wel. Jij bent de moeder en dat instinct gaat groeien. Je leert je kindje kennen. Dan weet je precies wat hij je vertelt, wat hij nodig heeft. 

Ik kan dus ook niks anders zeggen dan geef het tijd, en kijk vooral naar je kindje. Hoe je hem tevreden houdt is doen wat hij vraagt. 

Als je de boekjes mag geloven dan is er 1 werkend ritme dat past bij elke baby. Maar ik heb er nog geeneen ontmoet die zich op die leeftijd al aan een ritme houdt. Hou zo ongeveer de wakkertijden aan. Maar verder: zie je vermoeidheidssignalen, dan is het slaaptijd. Wordt hij wakker, dan is hij wakker. Hij hoeft geen 2 uur te slapen. Meeste babies slapen maar 45 min heel vaak op die leeftijd. Heeft hij honger, geef hem een fles, precies zoveel als dat hij wil. Babies gaan nog niet door als ze vol zitten. En de hoeveelheid flessen maakt geen bal uit. Werkt een droomvoeding voor hem? Doe het maar. Werkt het niet, dan dus niet. Door dingen uit te proberen beschadig je hem niet. Zo leer je hem juist kennen. En je mag hem ook gerust in slaap wiegen, op je laten slapen, in een draagdoek houden, wandelen. Whatever makes him sleep. Je kunt babies niet teveel verwennen. Na 6 maanden begint opvoeden pas een heel klein beetje. Maar ook dan hoef je hem echt niet te laten huilen. Er zijn zoveel wegen naar rome. Volg je jongen, je kent hem echt.

Inge-eindhoven schreef:

Nou, lijkt me dus hartstikke fijn! Hoe kunnen we in contact komen?

Laat me even weten als je mijn telefoonnummer hebt opgeslagen, dan haal ik hem hier weer weg.

Heel herkenbaar! Mijn dochter is inmiddels 4 maanden, maar wat jij omschrijft had ik de eerste weken ook. Ik hoorde elk zuchtje, ging elke 10 min kijken of ze nog ademende. Hield slaapjes, voeding, werkelijk alles bij in een app, las alle ‘schema’-boeken tot diep in de nacht.. Tot ik haar op een gegeven moment wakker heb gemaakt voor een voeding (het was 1 uur snachts, maar mijn schema gaf aan dat ze moest eten) en dat na 5 min de complete voeding er weer uit kwam. Toen dacht ik.. waarschijnlijk zat ze nog vol genoeg.. Toen ben ik meer gaan kijken naar haar signalen en heb alle schema’s overboord gegooid. wat doet ze als ze moe is: ik kwam erachter dat ze dan warme handjes kreeg, ging gapen, aan haar hoofdje ging zitten etc. als dat gebeurde: hup, slaapzak aan en naar bed (of in een nestje in de box, of in de wagen, maar net wat uitkwam)! Als ze een bepaald huiltje had, onrustig werd, kwijlen of smakken: honger! en dus legde ik haar aan (borstvoeding) net zo lang totdat ze mn tepel los liet. was ze rustig, dan had ze genoeg, ging ze weer piepen: andere borst ook!
ging ze kreunen, bepaald huiltje of overstrekken: krampjes of een boertje. dus omhoog houden en over dr ruggetje wrijven of bij me nemen en over de buikje wrijven. 
Ik heb haar nooit meer wakker gemaakt voor een voeding (dat kan natuurlijk alleen als je kindje op een gezond gewicht is) en ben gaan letten op het aantal plas- en poepluiers. Die gaan prima en ze groeit goed! 
Sinds ik bovenstaande ben gaan doen: slaapt ons meisje door in haar eigen bed in haar eigen kamer, slaapt ze overdag ook goed. Is ze vrolijk als ze wakker wordt en huilt alleen als ze honger heeft en het duurt te lang voordat ik haar aanleg 😉 Ik slaap veel beter en ben dus vrolijker en heb meer energie, want ik vertrouw erop dat zij het aangeeft als ze iets nodig heeft. En dat doet ze dus ook perfect!

Ben er zo mee bezig dat het het genieten regelmatig in de weg staat. Het “aan” staan en alert zijn kost me bergen energie. Zou zo graag willen ontspannen.. heb nu het gevoel dat ik maar wat doe. Ik probeer wel een vaste volgorde voor alles aan te houden. Slapen, fles, verschonen, knuffelen en weer slapen. 

Fijne reactie Ellen! Dankjewel!

[Auteur]

Berichten