Het ging een hele lange tijd goed hoor, hij is ernorm lief maar verwacht het altijd vanuit mij. Ik voel zijn liefde wel alleen hij trekt zich terug en wilt mij niet snappen als het om zijn familie of moeder gaat. Het eerste wat hij doet is tegenin mij gaan en denken voor een ander. En zn mammie moet nodig zielig doen dat ze erg verdrietig raakte door mijn woorden, heel eerlijk ik heb niets ergs gezegd buiten mijn woorden bemoei je er niet mee je hebt het er niet voor het zeggen. Dit. Hij is altijd stil geweest vindt alllesss maar dan ook alles oke, maar als ik er niet mee eens ben of ergens mee zit kan het dus niet.. misschien moet hij juist in therapie of samen kan ook.. maar de invloed dat schoonma oefent op hem is gewoon niet normaal, mijn ma biedt mij hulp aan met eten koken en ze weet dat ik oppassen niet wil af en toe paar uurtjes is natuurlijk mogelijk maar dan gaat het hoe ik het zelf doe zeg maar. Als we bij schoonma zijn is het alleen maar vragen vragen vragen en het draait om kleinzoon alles mag niets is belangrijker dan hem geen enkel spul in huis.

en ja dit maakt ons relatie langzaamaan stuk merk ik, heb eigenlijk besloten ook niets meer te delen met hem, over dingen die gebeuren of dingen die ik doe.

Niks meer met hem delen is echt wel een serieuze stap. Jammer dat dat nodig is. Hoop dat jullie er nog uitkomen. Zou echt therapie aanraden.

Je moet het natuurlijk zelf weten maar wil je wel een tweede als je zelf zegt dat je relatie stuk aan het gaan is…? 

[Auteur]

Berichten