Hoe gaat het nu met je? Heeft je dochter toch nog lekker geslapen?
Het klinkt heel herkenbaar hoor. Ik maak me ook wel eens zorgen als ik zo moe ben dat enthousiast en leuk voor mijn dochter zijn zelfs al teveel is. En dan merk je dat ze anders op me reageert. Of als er weer een periode is dat ze alle nachten bij elkaar gilt, dan raak ik ook wel eens mijn geduld kwijt dat ik even weg moet lopen, omdat ik gewoon zo verschrikkelijk op ben. Als ik dan eenmaal rustig zit, denk ik weer, ahhh maar ze is 1! zij weet niet beter en heeft me nodig.
Maar ik ken het ook van de andere kant. Ik heb een alleenstaande thuisblijfmoeder, die het ook wel eens zwaar had. ik was toen al wat ouder, anders herinner ik het me niet. Maar die schoot ook wel eens uit haar slof. Of dat ze een dag druk en afwezig was. Ik heb me nooit onveilig bij haar gevoeld, of zelfs maar ongeliefd. Een andere dag deden we weer lekker gezellig dingen samen. En ik kon/kan voor alles bij haar terecht.
Dus dan denk ik: Het komt wel goed. Iedereen heeft off days, last van vermoeidheid, zorgen, pijn, of even wat minder handige reacties of zelfs strijd. Ik kan mijn kindje beter leren dat het erbij hoort en hoe je ermee omgaat. Deze gevoelens mogen er ook zijn. Bij haar zelf ook.
Het komt allemaal goed, deze ene dag herinnert ze zich morgen al niks meer van.