Herkenbaar! Voordat ik kinderen kreeg, had ik een aantal dingen in mijn hoofd die in nooit zou doen. 1 ervan was een kind bij ons in bed laten slapen. Maar ja, toen ik eenmaal kinderen had, ging dat principe snel overboord 😅
Mijn ervaring is (dochter van 3,5 jaar, zoon van 4,5 maand) dat vooral het 1e jaar met vallen en opstaan gaat. Heb je net een goed ritme te pakken, verandert het weer. Slapen ze net door, zitten ze weer in een sprong of wat dan ook en willen ze weer 2 voedingen in de nacht…
Ik heb mijn principes al snel overboord gegooid, Google uitgezet en mijn hart gevolgd. Dus af en toe sliep onze dochter wel tussen ons in en kreeg ze een voeding terwijl experts zeggen dat ze dat echt niet meer nodig hebben. Mijn ervaring is, dat als ze over het algemeen een goed ritme hebben, deze ook vanzelf weer terugkomt. Even 1 of 2 weken een rommeltje omdat ze groeien, ontwikkelen etc en dan ineens is alles weer normaal. En dan slapen ze ook zo ineens weer in hun eigen bed en slapen ze weer door. Dus nu met een 2e ben ik nog makkelijker en relaxter. Het komt echt weer goed, het is een fase. En met deze gedachte raak ik minder gestrest, krijg ik meer slaap en ben ik ook een leukere moeder.
Succes en volg je hart! ❤️