Mijn zoontje (volgende week 6 maanden oud) slaapt al een paar weken slecht. Hij wordt veel wakker, krijsend, terwijl hij eerst goed door sliep. Nu is hij de laatste dagen niet meer te troosten met zijn speentje, maar hij wordt ook echt iedere keer na 1 cyclus weer wakker. Ik moet hem dan uit bed halen, op de arm in slaap laten vallen en hopen dat ik hem na 10 minuten weg kan leggen zonder dat hij weer wakker schrikt. Al met al betekent dit dat ik vrijwel niet meer aan mijn slaap toe kom en dat ik langzaam aan op begin te raken. Ik word er ontzettend verdrietig van.

Iemand die dit herkent of tips heeft?

Wij hadden dit ook, sowieso een slechte slaper, maar werd steeds slechter, ook elk uur huilend wakker. Verder geen echte symptomen, maar toch naar huisarts en oren laten checken. Dubbele oorontsteking.. Omdat het niet goed overging toch kuur AB gehad, daarna werden de slaapjes beter (2-3u), maar nog steeds erg onrustig en vooral bij mij in bed. Uit pure wanhoop via Mp een babynest voor peuters gekocht, vannacht sliep meneer voor het eerst in maanden van 11-3-7 in zijn eigen bed/nest. Hij is 7 maanden. Sterkte!

Ach zo vervelend als je niet weet wat er is. Goed uitzoeken. Misschien komen er tandjes door? Daar kon onze oudste altijd wakker van worden.

Dat klinkt super zwaar! Het lijkt een beetje alsof je kindje het in slaap wiegen nodig heeft, en gewend is om die hulp te krijgen als hij s nachts wakker wordt. Je kindje is oud genoeg om liefdevol begeleid te worden om dat af te leren.

Wij hadden een vergelijkbare situatie, en besloten van het een op het andere moment (grappig genoeg onafhankelijk van elkaar) dat het niet meer ging en dat we moesten stoppen ons zoontje in slaap te wiegen. Wij zijn daar dus abrupt mee gestopt; we hebben hem niet meer uit bed gehaald na het slaapritueel als hij dan niet in slaap wilde vallen. (Nadat we gecontroleerd hadden dat er niet iets aan de hand was natuurlijk.)
De hele tijd bijgebleven en liedjes gezongen. Hij was boos en heeft veel gehuild, maar hij was niet zielig omdat we er waren. Hij snapte het alleen niet, en dat is begrijpelijk. Na een dag wist hij dat hij zelf in slaap moest vallen en accepteerde dat. Na een paar dagen konden we weglopen na het slaapritueel afgerond te hebben en dan viel hij zelf in slaap.
Als hij nu s nachts wakker wordt is het vaak genoeg om er naar toe te lopen en een liedje te zingen en te checken of er niets is. Dan valt hij daarna weer in slaap. Anders komen we na 10 min weer terug.

Succes!

Oh ja, in mijn ervaring klopt het dus niet wat sommige slaapcoaches zeggen dat het altijd zielig is om je baby te slaaptrainen. Mijn zoontje had het echt nodig, het was een paar dagen stom, maar we hebben nooit de indruk gehad dat we hem aan het beschadigen waren hiermee. S ochtends ligt hij vaak nog te brabbelen in z’n bedje voordat hij eruit gehaald wil worden (óók na nachten van veel huilen), dus geen negatieve associaties met z’n bedje. Hij is hier alleen maar vrolijker van geworden omdat hij beter slaapt. Want hij slaapt nu regelmatig door.
Ons zoontje weet dat hij geliefd is en dat we er voor hem zijn. Hij staat geen doodsangsten uit als hij in z’n bedje een beetje huilt/jammert en 10 min moet wachten tot we er zijn. Hij heeft vooral een eigen willetje, maar wat hij wil kan niet altijd.
En overdag halen we knuffeltijd in 😃

Rond deze periode start ook verlatingsangst. Slapend wegleggen en dan wakker schrikken in je eigen bed helpt daar niet bij. Er zijn ook liefdevolle slaaptraining methoden waarbij je je kleintje niet huilend alleen laat, maar wel liggend troost. Ik zou me daar eens in verdiepen. 

Verder kun je inderdaad checken of er wat met de oortjes aan de hand is, en of er tandjes doorkomen. Dat zijn gewoon kutperiodes. Evt eens een nachtje met een paracetamol zetpil om te testen of het dan beter gaat. 

 

Vorige week had hij koorts. Ik was ervan overtuigd dat er tandjes doorkwamen. Maar tot op de dag van vandaag voel of zie ik niets. Afgelopen nacht en vanmorgen heeft hij een paar uur naast mij in bed geslapen. Ik slaap dan vrijwel niet, maar ik vind hem nu belangrijker. Het rare vind ik dat het al die tijd goed ging en nu ineens niet meer.
Ik ben zo verdrietig nu. Het voelt als falen als moeder. Waarom vindt hij bij mij ineens niet meer de rust om zelfstandig te slapen? 😞

Ach lieverd! Je faalt niet hoor. Het kan van alles zijn zoals je ziet wat er geschreven is. Tandenpijn kan wel even duren. Of gewenning na ziek zijn. Raadpleeg een arts voor controle op oorontsteking en als dat het niet een slaapcoach. Wij hebben 3 jaar last gehad van gebroken nachten: doorkomende tanden, ziek zijn, angsten etc. Elke week was het een paar nachten raak. En toen hij drie was geworden, sliep hij echt ineens altijd door (nou ja altijd… ;-)). Het lag niet aan dat we hem knuffelden of bij ons lieten slapen want we hadden niets veranderd. Het was gewoon voorbij…

Zo herkenbaar! Wat voor mij heel erg geholpen heeft met onze baby was door gebruik te maken van slaaptrainen..

[Auteur]

Berichten