Hi hallo,
Ik vind het heel herkenbaar. Die van ons sliep overdag echt helemaal niet. Ik werd er gek van. Voor mij was de oplossing een draagdoek. Dat werkte perfect. Zo zoek je per ouder en kind naar een oplossing.
Savonds had die van ons soms wel drie nachtvoedingen nodig, ik zat soms half slapend in de pauze op m’n werk. Maar een paar maanden later begreep hij het gewoon als ik zei “mama slaapt, ga maar weer slapen”. Alles gaat met fasen, die zin komt je misschien de neus uit, maar ook dit gaat je kindje gewoon vanzelf kunnen loslaten.
Ik heb niet direct tips maar vooral de vraag of het werkelijk een onveilige situatie oplevert naar je idee?
Zo ja.. Het klinkt als een kindje dat de geborgenheid prettig vindt. Kan je die geborgenheid op een andere, naar jouw gevoel veiligere wijzen, nabootsen? Misschien met een zijslaap kussen?! Ik weet het niet hoor, probeer maar mee te denken.
Zelf beweeg ik enorm mee met de kleine. In mijn kijk kan je ook niet echt een fout maken met een kleintje ergens aan laten wennen. Nu gaat het nog enorm over geborgenheid, maar rond de eerste verjaardag gaat het langzaam richting autonomie ontwikkeling. In de komende maanden gaat de kleine dit dus vanzelf niet meer nodig hebben. Daar heb ik alle vertrouwen in.