Hallo,

mijn dochter word bijna 2 jaar en heeft de laatste paar weken elke avond zoveel moeite met het slapen. Ze haalt echt alles uit de kast en is echt tijd aan het rekken. (Wat ik vroeger zelf ook echt wel gedaan heb hoor) maar ik weet soms niet meer wat ik moet doen om haar te kunnen kalmeren. Ik laat haar dan even 5 minuten huilen en dan leg ik haar weer onder haar deken geef ik haar een kus en zeg ik welterusten, daarna wacht ik 10 minuten. Maar ze is zo verdrietig en ontroostbaar. 

zijn er ouders die zich in deze situatie herkennen en misschien een tip voor mij hebben wat ik zou kunnen doen? 

elke avond hebben we gewoon hetzelfde ritme! 

 

Herkenbaar, was hier ook een tijdje heel erg. Deels was het een behoefte aan tijd met ons die hij in drukke tijden ook wat miste, dus we namen wel lang de tijd om na het verhaaltje bijv ook nog even over de dag te kletsen. Hierdoor gaat hij gewoon iets eerder naar bed tegenwoordig. Hier werkte het ook goed om te zeggen dat je nog even terug komt. Dus bijv op een gegeven moment na verhaaltje lezen etc beetje nonchalant zeggen dat je naar de wc moet en zo even terug komt. Dan even alleen laten en dan worden ze vanzelf al slaperig. Dan natuurlijk ook echt even terugkomen voor een kus en knuffel. Dan was hij vaak al moe en staakte de ‘strijd’. Een andere wat ook werkte was zeggen dat je erbij blijft zitten en een beetje uit het zicht gaan zitten. Dan kun je op je telefoon ondertussen nog wat nuttigs doen (ik ging dan bijv een boodschappenlijstje maken voor de week) en ben je nog even in de buurt. Dat erbij blijven hebben we trouwens inmiddels weer afgebouwd. Soms vraagt hij het, dan doe ik het nog even kort. Succes!

Deze fase hebben wij ook gehad. Hier hielp het om een duidelijk bedritueel te hebben en alleen nog door mij naar bed gebracht te worden. Als papa er bij was ging ze ook alles uit de kast trekken. Bij mij probeerde ze dat ook wel maar ik bleef duidelijk de regels aanhouden en dat heeft gewerkt. In het begin was het ook veel huilen en als ik dan terugging ging ze weer rekken enz. Heb toen haar een keer laten huilen. Ze heeft toen iets van een half uur gehuild voor haar deur, is toen in bed gaan liggen en gaan slapen. Daarna niet meer gebeurd.

Nu hebben we altijd hetzelfde ritueel. Als we boven zijn is het naar de wc en tanden poetsen. Daarna omkleden op haar bed en dan kijkt ze een kort filmpje van dikkie dik op mijn telefoon. Dan verhaaltje lezen, liedje zingen en in bed. Als ze niet luistert zeg ik mama telt tot 3 en dan lig je in bed anders gaat mama weg. En dat doe ik dan ook. Dan kom ik terug als ze in bed ligt. Soms herhaald zich dat een aantal keer maar uiteindelijk ligt ze in bed en blijft er ook in.

Het is belangrijk dat wat je zegt dat je dat ook doet. Het is echt de grenzen opzoeken.

Dankjewel voor het delen van jullie situatie!! 

Erg herkenbaar idd rond die leeftijd. Voor je gevoel duurt naar bed brengen een eeuwigheid terwijl je zo hunkert naar wat tijd voor jezelf ‘s avonds 😆
Bij ons hielp een herkenbaar bed ritueel ook erg goed. Pyjama, wassen, tandenpoetsen, boekje lezen, knuffelen en nog even kletsen over de dag.
Nu is ze bijna 3 en gaat het al een tijd een stuk sneller en beter. Soms probeert ze weer eens een avond te rekken dan spreken we voor de volgende dag ‘meidenavond’ af. Samen uitgebreid douchen/badderen, tutten en nog even tv kijken in het grote bed voegen we dan aan het avond ritueel toe. Kortom, uitgebreid de tijd voor haar nemen. Een-op-een tijd en extra veel aandacht doet haar altijd goed.

[Auteur]

Berichten