Ik ben er net achter gekomen dat ik zwanger ben van ons eerste kindje. Gewoon na 1 keer raak. Maar wij vinden het erg leuk maar ook mega spannend. Alle emoties komen boven, en vragen zoals, kan ik dit wel, kan ik dit hendelen, hoe gaat de bevalling, ben ik een goeie moeder, kan ik tegen de gebroken nachten (want ga t lekkerst op 8/9u slaap). Herkennen jullie dit? Is dit normaal haha? En ik duim dat t met misselijkheid mee mag vallen, heb nu nog nergens last van en ben nu 4 weken zwanger. 

Wat leuk! Van harte gefeliciteerd! 💕

Jahoor! Helemaal normaal 😅
Ik heb dezelfde gedachten gehad toen ik zwanger was van onze eerste. En ook in het eerste jaar waren er momenten waarop ik me afvroeg of ik het allemaal wel goed deed en hoe ik het vol zou houden.
Het is natuurlijk ook allemaal nieuw en je hele leven veranderd op zo’n moment, dus je mag je best (wat) onzeker voelen. Dat is echt heel normaal en de hormonen werken daar ook extra aan mee. Maar het komt vanzelf allemaal goed ☺️

Mocht je toch flink last gaan krijgen van misselijkheid kan je altijd even met de huisarts bellen. Die hebben daar speciale pilletjes voor die de scherpe randjes weghalen.

Gefeliciteerdd❤️🥰

Herkenbaar hoor haha! 🙈 die bevalling lijkt me ook zo erg haha. Maarja ben nu 7 weken zwanger en sinds een week echt zo beroerd.. pff niet normaal 😖

Hoi! 

Ik begrijp je volledig. Ik ben bijna 5 weken zwanger. Ik heb net hetzelfde. Ik heb al bijna alles wat ik kon lezen gelezen: artikels, boeken… Dat heb ik echt nodig. Ik heb ook nog geen last van kwaaltjes. Soms wat buikpijn, maar anders niet echt iets. 

Groetjes

Heel normaal, maar voor wat t waard is: ik had bij mijn 1e zwangerschap nul kwaaltjes. Zeker aan het eind slaap je slechter, en echt dan wen je al aan minder slaap. En: aan t eind wil je zo graag je kind zien, dat de bevalling iets wordt om naar uit te kijken. Ben je angstig: doe dan een cursus. Angst is funest voor een soepele bevalling (adrenaline houdt de ontsluiting tegen). En denk maar zo: er is altijd pijnstilling if u need it 🙂

Gefeliciteerd! 

En helemaal normaal hoor. Die zorgen heeft iedereen denk ik wel. Maar alles gebeurt gewoon, de bevalling, de slapeloze nachten, alles. Je gaat erin mee. Ten eerste groei je overal naartoe of erin mee. En ten tweede je dealt er automatisch mee. 

Ik vond de bevalling best overrompelend, en of ik het zou kunnen was op het moment een non issue, want het gebeurde echt gewoon. Ik was daar toen helemaal niet mee bezig. 

De slapeloze nachten al 8 maanden? Tuurlijk slaap ik liever 9 uur per nacht, was ook een lange slaper. Maar ik kan het prima. Veel beter dan voor ik een kind had. Onze band en mijn hormonen zorgen ervoor dat ik alert ben op haar geluidjes, ik wil er voor haar zijn, en ik vergeef haar alles. Zij is de reden dat ik het vol moet houden, en een mooie. Ik ben moe en vind het prima zo. Het gaat ook nou eenmaal zo, en ook daar groei je in mee. Je geeft je eraan over. 

 

Allereerst gefeliciteerd!

Je gevoelens zijn normaal, eigenlijk heeft iedereen dat wel (ook de vaders, die spreken het alleen niet altijd zo uit..)

Ik ben nu zwanger van de tweede (25 weken).. en ja, ik had het weer.. onze dochter is net 3 als haar broertje geboren wordt (op of na de uitgerekende datum).. ik had zoiets van o jee daar gaan we, hoe gaat zij reageren, ze heeft ons dan 3 jaar voor zichzelf gehad en moet dan ineens de aandacht delen (in mijn familie eerste kindje dus 1000% aandacht die ze straks dus ook moet delen).. kan ik wel genoeg multitasken tussen 2 kinderen etcetera.

ik kan ook moeilijk zwanger worden en had deze zwangerschap niet aan zien komen (ben verminderd vruchtbaar.. we hebben geen anticonceptie gebruikt omdat het zoiezo welkom is maar dacht dat ik die maand mijn eisprong weer had overgeslagen).. 

Een tip: probeer in je achterhoofd te houden dat iedereen dit ervaart, dat het dus volstrekt normaal is om je zo te voelen en je dit ook mag voelen. De zwangerschapsbegeleiding in Nederland staat ook hoog aangeschreven (ten opzichte van andere landen.. Nederland is bijvoorbeeld het enige land,voor zover ik weet, wat kraamzorg bied).. je wordt niet aan je lot overgelaten en in alles stap voor stap geïnformeerd (wanneer je wat moet regelen enzovoort).. voor nu is het gewoon genieten, een verloskundigepraktijk zoeken + inschrijven (dan kun je ook bij hen terecht) en van je kleine geheimpje genieten (en kijken hoe je het nieuws bekend wil maken)

Elke ouder doet zijn best.. en ja iedere ouder maakt fouten (zelfs diegene waarbij het lijkt van niet).. het gaat jou ook lukken..

Fijne/goede zwangerschap gewenst

Gefeliciteerd!!
Ik ben nu 30 weken zwanger en toen ik een positieve test in handen had samen met mijn man moest ik keihard huilen van schrik. Terwijl we heel graag een kindje wilden en het mega welkom is en was!
Er komt even heel wat op je af, onzekerheid in mijn geval vooral. De vragen die jij jezelf nu stelt zijn heel normaal.
Hoe verder ik in mijn zwangerschap kom hoe meer vertrouwen ik in mezelf heb maar ook nu vind ik het nog spannend! Haha. Ik denk dat niemand ooit helemaal klaar is om vader of moeder te worden, je groeit erin.
Geniet van deze bijzondere periode!!

Allereerst gefeliciteerd en mega herkenbaar. Ik ben net 7 weken zwanger en mijn hormonen vliegen alle kanten op en daarbij komen ook twijfels naar boven. Het is ook rete spannend.. En mijn hoofd maakt overuren. Ook veel gelezen, en blijkbaar hoort het er allemaal bij. Vandaag ook met een vriendin gesproken. Ze herkende het ook heel erg. Er gaat natuurlijk ook veel veranderen, en hoe het er precies uit gaat zien weet niemand.
Ik probeer het maar te accepteren en er vooral over te praten. Die herkenning geeft mij in ieder geval veel rust. Veel succes! En het komt vast allemaal goed.☺️

[Auteur]

Berichten