Mijn oudste dochter is ondertussen 16 maanden. Ze kan zichzelf helemaal over de toeren helpen om niks. (Nou ja niks, in dreumes land is natuurlijk het feit dat je geen mes in je mond mag en dan een rondje rennen al ECHT belachelijk) 

Ze begint met huilen, schreeuwen en dan begint ze te hoesten, net zolang tot het hoesten overgaat in kokhalzen als ik dan niet snel genoeg ben geeft ze over als een gek. (The exorcist stijl zeg maar) 

Doen meer kinderen dit? Of is de mijne hierin uniek, en is hier, behalve haar heel snel oppakken (wat niet altijd lukt, want ik heb er ook nog 1 van 8 weken), iets aan te doen?

Spugen schijnt vaker voor te komen, ons zoontje van 17 maanden heeft dat gelukkig niet. Maar als hij overstuur raakt krijgt hij (zo noemen we het altijd) snikjes in zijn buik en kan er dan ook zelf niet meer uitkomen.

Wij proberen zo’n heftige strijd dan ook te voorkomen, omdat het niemand iets oplevert. Als hij richting “the point of no return” gaat, is een flesje water bij ons op schoot drinken, het enige wat we kunnen doen. Dan verandert denk ik zijn ademhaling, waardoor de snikjes wegtrekken.

Sneu toch voor ze dat ze zo intens overstuur kunnen raken, want hoe ongegrond de reden voor ons ook lijkt, de emoties zijn heel echt voor ze.

Wat hier meestal helpt om de boel te voorkomen is een “dit mag niet, maar dat mag wel”-boodschap 

Wij laten het idd ook niet zo ver komen…

Het enige wat hier helpt tijdens een driftbui is een knuffel tegen mama aan tot hij rustig is, en dan praten

Erg herkenbaar. We hebben dit deze week 3 keer aan de hand gehad met ons zoontje van 14 maanden.
Soms is het niet te voorkomen en gaat het al in zoiets kleins als mama die even naar een andere kamer gaat of de hond uitlaat.
Mijn vriend geeft aan dat hij dit ook heeft. Dat hij makkelijk overgeeft en het getriggerd wordt door het hoesten.

[Auteur]

Berichten