Hoi! Ik herken je ook heel goed! Ook ik heb een lelijke burnout gehad, die bij mij tegelijk met mijn zwangerschap kwam. Mijn hormoonhuishouding is ook rommelig en dat allemaal samen zorgt bij mij voor slapeloosheid. Ik ben dus ook nooit voor 100% opgeladen.
Ik wil ook echt geen tweede, precies om de reden die jij beschrijft. Ik wil de beste mamma zijn voor mijn kleine jongen van nu 1,5. Nog meer taken, drukte en slapeloze nachten erbij door een nieuwe kleine, ga ik niet trekken, ik voel het aan alles.
Ik durf echt te zeggen dat mijn zoontje niks tekort komt. Hij is een intens gelukkig jongetje en kan heerlijk alleen spelen (en natuurlijk met de kat of pappa en mamma). Hij heeft nichtjes die qua leeftijd in de buurt komen en heel lief voor hem zijn. Spelen met andere, vooral vreemde, kinderen kan hij nog niet goed, maar ook dat gaat hij vanzelf een keer leren, zodra hij naar een peuterspeelzaal oid gaat.
Dus ik denk dat je het niet perse voor je kindje zou moeten doen. Als ik kijk naar de band die ik met mijn broers en zus heb, is die ook niet heel hecht, we zien elkaar alleen op verjaardagen en met dagen als kerst.
En als jij aan alles voelt dat dit beter is voor jouw gezinsdynamiek, dan is dat voor nu het juiste. Misschien is het.voor jou over een paar jaar anders,misschien voor mij ook wel, wie weet