Ik ben bijna 1 jaar samen met een hele lieve man. Hij accepteerd mij en mijn dochter (van nu 3 jaar) zoals wij zijn. Zelf heeft mijn vriend 2 kinderen. Het gaat goed en we hebben het heel leuk met z’n 5ven laat ik dat even benoemen. MAAR.. hij vind het niet leuk wanneer mijn dochter hem papa noemt. Hij zegt dan tegen haar ik ben papa niet, ik heet…
In de toekomst zou mijn vriend eventueel nog wel een kind willen. Ik denk dan… de oudste 2 en de toekomstige baby mogen jouw papa noemen maar mijn meisje niet?! Zijn kinderen zijn wat ouder en noemen mij bij de naam en heel af en toe mama. Ik heb er geen probleem mee. Ik weet dat mijn huidige vriend de biologische vader niet is maar ergens steekt dit mij. Toen wij in elkaars leven kwamen was mijn dochter 2 jaar en haar biologische vader heeft ervoor gekozen zich terug te trekken dus zij weet niet beter. Ik heb er een keer wat van gezegd maar niet heel uitgebreid omdat ik zoiets heb van.. Alles heeft tijd nodig en dit vast ook. Wat vinden jullie, overdrijf ik much? Moest het even kwijt en wist niet waar en bij wie..
Liefs

Ik vind zekr niet dat je overdrijft jou dochter hoor zijn kinderen ook papa roepen dus die gaat gewoon daar in mee en vooral omdat haar biologische vader uit beeld is.

Kijk als de biologische vader er nog wel was en jou nieuwe vriend werd papa genoemd snap ik dat het voor de biologische vader niet leuk is maar vind dit toch een heel ander verhaal.

Vriendin van mij is ook voor de tweede keer getrouwd en die oudste twee zien hun biologische vader ook nooit meer ze heeft samen met haar tweede man nog een dochter gekregen maar alle drie noemen ze haar tweede man gewoon papa de oudste 2 zijn nu 18 en 21 en noemen hem nog papa en de man van mijn vriendin vind het een voorrecht dat hij papa wordt genoemd en hij zegt ook altijd mijn 3 Kids.

Het is precies dat eerste wat je benoemd. Zijn jongste is nu 5 jaar en word weleens boos. Zij roept dan “het is mijn papa niet die van jou”. Dat snapt mijn dochter niet echt, ondanks de uitleg. Mijn vriend zegt dat hij daarom aangeeft dat hij papa niet is maar … heet. Omdat zijn kinderen op dat moment boos en jaloers worden/zijn. Echter doet hij dit ook wanneer we met zijn 3en zijn en zijn kinderen bij moeders. Wat mooi wat je vertelde over je vriendin en dat haar man zegt 3 kinderen te hebben. Stiekem vind ik dat het zo hoort 💗

Ik vind dat echt heel erg verdrietig voor je dochter. Je dochter wordt zo buitengesloten. Als jullie een gezin zijn is hij wel haar stiefvader. Ik kan me niet voorstellen waarom hij er zoveel moeite mee heeft. Ik hoop dat jullie hier in een gesprek samen uit kunnen komen en dat je dochter hem gewoon pappa mag noemen.

We wonen niet samen, hebben elk ons eigen huis. Vriend heeft zijn kinderen om het weekend en tijdens schoolvakanties. Af en toe doen we iets leuks met z’n 5ven maar zijn dus niet vaak samen met zijn allen. Ik denk soms ook waar doe je moeilijk over. Over zoiets zou ik de relatie niet willen verbreken want de rest zit goed. Word er zelf ook verdrietig van. Mijn dochter zei het vandaag 2 keer en moest er zelf hard om lachen. Vriend boos wanneer ik papa zeg want dan zegt hij neehee ik ben geen papa maar ik heet … riep ze al spelend heel hard. Vandaar dit topic.

Tja ik snap hem wel, jullie zijn nog niet heel lang samen en hij is haar vader niet. En ik snap ook heel goed dat dit voor zijn kids ook lastig is, dit is een nieuwe situatie voor ze en misschien zijn ze wel bang dat ze papa en jou en je dochter gaan verliezen?
Ik zou het voor nu laten zoals het is,. Zolang zij de liefde voelt in jullie gezin zal ze zich echt niet buitengesloten voelen omdat zij nu nog geen papa mag zeggen.
Ik denk dat jij er wel en groter probleem van maakt dan dat het is
En mochten er ooit kinderen van jullie samen komen dan zal er een andere dynamiek ontstaan en wie weet hoe de situatie dan is en verandert het misschien wel.
Nogmaals een jaar is nog niet heel lang
Geef je vriend en zijn kids de ruimte om het papa en kinderen te laten zonder dat de kids het idee hebben dat er iets afgepakt word. Het is ook niet gek dat ze jaloers zijn, je dochter ziet hem zo te lezen vaker dan zij hem zien.

Ik zou zeggen zo lang hij haar wel als zijn kind ziet of gaat zien is het goed, een naam is maar een naam.

Misschien kunnen jullie met z’n drieën iets verzinnen hoe ze hem zou kunnen noemen ipv zijn naam. een soort koosnaampje die alleen jou dochter mag gebruiken.

Ik mis hier nog een beetje wat meer toelichting. Je hebt al eens wat gezegd maar ben je al eens met hem een gesprek aan gegaan? Waarom wil hij het niet? Kan hij het uitleggen? Heb jij jou gevoel en dat van je dochter uitgelegd? Kunnen jullie hier misschien samen een oplossing voor bedenken?

Mijn opa wilde sowieso geen pappa genoemd worden. Al zn vijf kinderen noemden hem gewoon bij zijn voornaam. Ik kom zelf uit twee samengestelde gezinnen en ik heb mijn stiefmoeder en stiefvader nooit mamma of pappa genoemd. En die hadden eigen kinderen die dat wel deden. In beide situaties is er niemand geweest die zich minder geliefd of buitengesloten voelde. Liefde ervaren gaat om heel andere dingen dan een naam. 

Daarnaast snap ik hem wel. Als jullie net samen zijn en nog niet eens samenwonen… Beetje vooruit op de zaken. 

 

Bedankt voor de verschillende reacties. Was precies wat ik nodig had. Fijne zondag

[Auteur]

Berichten