Bij de eerste had ik een P95 kindje. Ik werd overgedragen aan het ziekenhuis ivm hoge bloeddruk die later ook een vergiftiging werd. Dus op het laatst elke dag het ziekenhuis in, en de mogelijkheid dat ik moest blijven. Ik weet nog goed hoe naar ik die onzekerheid vond. Over de grootte van het kindje maakte ik me niet veel zorgen. Diabetes had ik toen niet en ik en mijn man zijn ook erg groot. Ik ben met 35 weken bevallen en toen was ze 3450 gram. Een maand te vroeg bevallen had zeker niet alleen maar positieve kanten. Maar iedereen zei wel dat het maar goed is dat ik de 40 weken niet haalde.
Nu 35 weken zwanger van de tweede. Deze keer wel diabetes. En het buikje is p100 en hoofdje p93. Dus weer een groot kindje. Ik kom wekelijks 1 a 2 keer in het ziekenhuis, vanwege de verschillende artsen die betrokken zijn. Bijvoorbeeld deze week echo, ctg en 30 min bloeddrukmeting, diabetes gyn, dietiste. Dat is wel weer pittig. Maar het einde is minder eng dan vorige keer. Ben beter op mijn plek bij de gewone verloskundige, maar het ziekenhuis ben ik nu ook wel gewend. Daar zoeken ze gewoon direct alles uit, en zul je dus sneller gevraagd worden om even aan de ctg te gaan of even je bloed en urine in te leveren, even een extra echo enzo. Dat levert wel wat extra afspraken en soms zorgen op in mijn ervaring. Maar het is ook wel fijn dat je het direct weet.
Ik word nu met 37/38 weken ingeleid. Als ik dat haal want ik heb een risico op vroeggeboorte en het is al aan het verweken en de ctg liet ook activiteit zien. Maar nog niks dat ontsluiting geeft, dus fingers crossed.