Hoiii,

Vandaag heb ik helaas te horen gekregen dat de kleine man veelste klein is. Het hoofdje zit redelijk op schema maar het buikje en bovenbeen botje loopt 4/5 weken achter 🙁 ook zit hij nog maar op 1550 gram en ik ben 34 weken plus 3 dagen. Gelijk de hele middag natuurlijk in het ziekenhuis gezeten, en ik krijg nu dus extra controles. 3 x per week in het ziekenhuis maar ook extra doorbloeding en groei echo’s. Mocht dit niet verbeteren word hij waarschijnlijk gehaald met 37 weken.

Ik maak me enorme zorgen, en voel me heel schuldig. Ik heb geen idee hoe ik dit kan verhelpen, en daarbij ook nu alle stress die komt kijken.

Hebben meer mensen hier ervaring mee gehad? Of een geruststellend iets ???

Mijn schoonzus heeft dit ook.. maar dat komt ook een beetje door haar levenstijl ze is nu 37 weken en heeft een ballontje gehad omdat ze vinden dat het beter buitden de baarmoeder kan groeien dan binnenin. Komt allemaal goed ze weten wel wat ze doen en je krijgt gewoon een gezond kindje 

Ik heb het mee gemaakt. 

Mijn zoontje groeide vanaf de 16 weken al langzamer. Met de 20 weken echo bleek het dus echt niet goed te zijn met de door bloeding van de navelstreng. Ik kreeg elke week een groei echo en town mijn zoontje eindelijk 500 gram was geschat op 25 weken zwangerschap ben ik opgenomen ik het ziekenhuis. Ik kreeg elke dag 3 x perdag een ctg en om de dag een groei echo +dopler om mijn zoontje in de gaten te houden. Op 29+6 ging de het mis en stroomde het bloed van de navelstreng terug na mij ipv na mijn zoontje. En de volgende ochtend is hij meteen gehaald met een keizersnede. Hij woog maar 690 gram. Hij heeft nog 16 weken in het ziekenhuis gelegen. En is nu een gezonde vrolijke peuter van 2 jaar.   Het is een hele pittige en zware periode.  Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen! 😔🙏

Hoe groot zijn jullie zelf? Bij mn vriendin werd gedacht aan down syndroom door het buikje en de korte beentjes.. maar zij is zelf klein en heeft ook korte benen… uiteindelijk is het kindje kern gezond geboren.. maar was klein… met 40 wk wel bijna 6 pond maar idd korte beentjes…
Mn schoonzus kreeg ook extra echos enzo ivm korte bovenbeentjes enzo. Ook bevallen van een heel klein en licht meisje met 37 wk… inmiddels 2 jaar en idd nog altijd korte (boven)beentjes.. ze is net zo groot als mijn dochter van 1…. Maar kerngezond en ze ziet er schattig uit.. hoeft dus niet perse slecht uit te pakken.. ze zitten er overigens ook vaak naast wbt gewicht.. hopelijk pakt het voor jou ook gunstig uit!!!

Hoi,

Voordat ik met verlof ging, kreeg ik van mijn gyn. ook te horen dat mijn babietje te klein was.

Ik gaf aan het onwijs druk te hebben op mijn werk, afronding en dat ik in mijn verlof rust zou pakken. De laatste mnd kom ik meestal meer aan, gaf ik aan omdat ik in mijn verlof zit.

Had al reeds 2 kids, oudste zoon 3.024gr, tweede zoon 3.345. Ik zei: als dit een meisje wordt, verklaart het dat ze wat kleiner is.. (ik wist het geslacht niet van ons derde).

Ik werd wekelijks opgevolgd en alles werd gemeten. Baby was dun, maar lang. Ze kwam nauwelijks bij, maar had wel lange armpjes en beentjes.

Ben zelf ook niet groot net 1.55m en 43 kg, dus wat verwacht je gaf ik aan.. Partner is ook relatief klein, 1.65m en 65 kg.

Ik was al wel blij dat de baby langer werd, en dat ze nauwelijks aan kwam ws niet zo belangrijk voor mij. 

Gyn gaf aan: we gaan je strippen, moest nog 3 weken.. Soms is het beter als de baby maar geboren wordt, als ze in de baarmoeder niet goed groeit of niet de juiste voedingstoffen binnen krijgt om goed te groeien.. 

Ik wist niet beter, het was Corona (2020) en heb alles maar toegelaten. Uiteindelijk ben ik iedere week gestript, iedere vrijdag. Ieder weekend had ik oefenweeen. Wij dachten dat de baby steeds kwam maar na 04.u snachts stopte de weeen steeds.

Al met al niet fijn, onze dochter is met 39.4 wk geboren en ze was 2.900gr. Ja wat dunner, maar super gezond.

Nu nog steeds een dun meisje, maar dat kan ook niet anders. Mijn kids zijn wat tenger, maar wel gezond. Dus, uiteindelijk komt het allemaal goed. En vooral geen zorgen maken maar genieten van je baby in je buik en stress vermijden. Ze weten wel wat ze doen in het zh en zullen je goed opvolgen.🍀

Snap heel goed dat je je zorgen maakt!
Door een ernstige zwangerschaps vergiftiging werd onze zoon gehaald met 36w. Op eerdere echo’s was ook te zien dat hij te licht en klein was.

Bij de geboorte was hij echt mini. En net over de 2 kilo. Er zat echt geen vetje aan hem.
Nu zijn we bijna 9 weken verder en hij weegt ruim 4,5 kg en doet het echt mega goed!

De laatste weken groeien ze in je buik vaak hard.
Maar eenmaal buiten de buik, zeker toen ik overstapte op flesvoeding, heeft hem echt goed doen aankomen 🙂

Het is voor ieder kindje weer anders natuurlijk maar ik maakte me ook zo’n zorgen! En als je hem nu ziet met z’n spek beentjes 😄

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte.
Probeer je niet te veel zorgen te maken. Hier helaas met de oudste ook mee gemaakt. Was 2440 gram en 46 cm bij de geboorte (met 38 weken ingeleid door een hoge bloeddruk)
Ze kwamen er bij mij pas achter met 37 weken, behalve de beentjes dat zagen ze met 20 weken al. Maar omdat ik zelf ook maar 1,57 ben was er geen zorg.
Ze houden jullie nu goed in de gaten.
Onze dochter zat de 1e weken op de onderste lijn qua gewicht. Ik moest flesvoedig geven van het ziekenhuis, zodat ze konden zien wat erin ging en ook voldoende voedingsstoffen bevatte.
Op den duur kreeg ik op m’n kop van het CB dat ze te zwaar zou zijn voor haar lengte. Inmiddels een gezonde kleuter van 4. Met nog steeds een laag gewicht en niet groot.

Hoi,Hier hetzelfde meegemaakt. Bij 34 weken was de conclusie dat de omtrek van haar hoofdje te klein was, beentjes en armpjes wel in lijn. Daarna wekelijks controles, geen aanwijzing gevonden van haar groeiachterstand (placenta en de rest was in orde). Geschat gewicht in week 36 was 2100 gram, daarom is ze met week 37 gehaald (om controle te hebben over groei en voeding). En wat denk je.. een geboortegewicht van 2450 gram en 50 cm! Ze was klein en fijn maar gezond. En nu is ze een vrolijk rondwandelende dreumes van 14 maanden. Ik weet nog goed wat een stress de medische rompslomp met zich mee kan brengen. Je hebt zoveel onzekerheden en dat is niet leuk. Je bent op zoek naar antwoorden die je niet (altijd) krijgt. Maar hou vast aan de positieve dingen en vertrouw op het advies van de artsen, het komt goed! Dikke knuffel voor jou.

[Auteur]

Berichten