Ik/wij ben/zijn nu 31 weken zwanger. ons huis staat op de kop, er word verbouwd, zodat alles optijd klaar staat voor de kleine man.

heerlijk, toch wel die voorpret.

maar… 

ik kán niet meehelpen!

de bekkeninstabiliteit, rugpijn en de harde buiken maken mij het helpen onmogelijk. Ik moet dus toekijken hoe manlief, samen met zijn vader, de hele boel verbouwd.. en dat voelt zó naar!! echt als tekort schieten.

herkennen jullie dit? :(

Ik snap het helemaal, maar probeer het van een andere kant te zien. Er zijn genoeg dingen die je wel kan, waarvan een kleintje laten groeien de belangrijkste is! Maar denk ook aan koffie zetten, spulletjes (online) uitzoeken voor de babykamer en had ik het goed zorgen voor je kleintje al genoemd;) ? Misschien lukt het om een lekkere lunch of avondmaal klaar te maken voor de mannen, je eigen partner verder in het huishouden te ontlasten voor zover dat kan etc. Voel je niet schuldig en zeker niet waardeloos, er groeit een kleintje in je, dat is niet niks! Succes!! 

Heel herkenbaar! Zeker tijdens de zwangerschap van de 3de. Schuldgevoel naar de andere 2 want ik was moe, last van mijn bekken,… Niet fijn.

Maar het is tijdelijk. Je bent nu zwanger, veel ongemakken waardoor je niet kan mee helpen. Jij bent nu met andere dingen bezig en dat is genoeg ;-). 

Begrijpelijk hoor, maar hé je bent zwanger! 

Je mag zorgen voor het kleine wondertje in je buik en dat doe je juist door niet teveel van jezelf te vragen. 

En idd, verwen ze met lekker dingen bij de koffie of een heerlijke maaltijd, geef ze complimenten over hoe blij je bent dat ze dit zo goed doen voor julli en het kleintje! Je zou misschien wel geredschap kunnen aangeven of een emmertje sop maken, misschien de stofzuiger kunnen vasthouden als ze iets moeten boren of iets bij de winkel kunnen halen, noem maar op. De kleine dingetjes kunnen juist heel nuttig zijn die voor jou goed uit te houden zijn. Toe ik 7 maanden zwanger was van de eerste moesten wij 2x in 4 weken verhuizen en nu ben ik weer zwanger en hopen we wéér te verhuizen… ik had die momenten toen ook en zal dat weer krijgen denk ik maar juist de kleine dingen die ik wél kon, gaven veel waardering en voldoening. 

Ik begrijp je helemaal! Maar wat ze hierboven ook zeggen: er groeit een mini mensje in je! Dat kost veel tijd, pijn en energie!

Ik voelde me ook het ene moment beter dan het andere moment en voelde me vaak schuldig tegenover de hond die vaak met een klein rondje moest doen.

De laatste weken voelde ik me weer beter en liep zelfs de dag voor de bevalling nog 4km met haar!

Geniet van het moment en laat je kindje lekker groeien 😊

Herkenbaar , net een oud huis gekocht waar een hoop aan moet gebeuren. Neem aan dat je zwangerschap is ingecalculeerd. Snap je gevoel maar niks aan te doen!

Herkenbaar hoor, maar bij mij begrepen ze het heel goed en ze waren super blij met lekkere afbakbroodjes etc. Die ik als lunch maakte en dat ik spulletje uitzocht enzo. Bij de meubels van de babykamer in elkaar zetten heb ik de schroefjes gesorteerd en de handleiding voorgelezen en gezet wat ze per stap nodig hadden nou daar waren ze echt heel blij mee. Want plaatjes kijken en klussen is niet zo makkelijk.

Jup verhuizing met 21 wk.. mocht niks tillen.. echt rot om anderen het zware werk te laten doen maar ik zorgde gewoon dat alles werd opgeruimd, schoongemaakt en dat iedereen een hapje en drankje had, dat voelde wel goed. En met jouw zwangerschapsduur is t ook wel goed om rustig aan te doen.. maar ik snap dat je soms baalt..

[Auteur]

Berichten