Hier een maand voordat ik zwanger raakte gestopt met roken. Ik wilde zelf echt stoppen en raakte onverwachts zwanger de maand erna. Dat ik echt voor mezelf wilde stoppen hielp, maar maakte het alsnog niet makkelijk.
Ik heb in de verslavingszorg gewerkt en slogans van oa de NA komen simpelweg neer op “vandaag gebruik ik niks”. Dit heb ik ook mezelf voorgehouden, zeker in het begin. Want vandaag niet roken kan ik prima, maar het idee dat ik nooit meer in mijn leven een sigaret op zou steken, was gewoonweg pijnlijk. Misschien dat je dit jezelf ook kunt vertellen als je trek krijgt.
Ondertussen ben ik al bijna 2,5 jaar gestopt en ben ik blij dat ik nooit meer ben begonnen. Het feit dat ik nooit meer zal roken begint ook steeds normaler te worden, het is niet meer pijnlijk zoals in het begin. Het slijt dus echt.
Je hebt straks niet eens tijd om nog een taak op je te nemen, heb je het zo druk en dan moet je ook nog eens om de zoveel tijd je verslaving onderhouden.