Wat erg dat het zo kort op elkaar mis gegaan is. Natuurlijk ben je flink van slag.
Ik heb er zelf 3,5 jaar over gedaan om “echt” zwanger te raken van mijn dochter. Ik heb 2 miskramen gehad en werd verder gewoon heel moeilijk zwanger. Ik herken het gevoel dat er iets aan de hand moet zijn heel erg. Bij mij ging dit een eigen leven leiden en ik kreeg een probleem met angst over mijn gezondheid.
Wat me uiteindelijk hielp was me focussen op mentale gezondheid en een diepgeworteld geloof dat ik niet zwanger ging raken, dat kinderen niet voor ons weggelegd waren. Klinkt gek. Maar daardoor onderging ik de vruchtbaarheidsbehandelingen met een gevoel van “ach dan heb ik tenminste alles gedaan, en is het maar afgelopen, lukt toch niet”.
Daardoor zat ik niet meer te wachten op de dag van ongesteld worden. En soms sloeg ik even een maandje over. Want als je je eisprong overslaat weet je zeker dat het niet zo kan zijn. Lekker met vrienden afspreken, niet nadenken over vitamines, alcohol, voedsel, gezond leven etc. Gewoon alsof alles normaal is. Maar het was nooit echt weg natuurlijk. Ik ben heel verdrietig geweest over het idee dat ik kinderloos zou blijven en was stomverbaasd dat het toch gelukt is. Ik was zoooo bang dat eerste trimester… Heb zelfs gedacht: eindelijk acceptatie en krijg ik toch nog even een derde miskraam te verwerken, kutzooi! Maar ze bleef zitten.
Dat laatste gun ik jou ook. Laad op als je het nodig hebt, voel je zoals je je moet voelen. Je hebt er niet echt controle over. En ik hoop voor je dat het uiteindelijk lukt.