Hoi,

Helaas heb ik afgelopen 2 juli een miskraam gehad met 8 weken. Daarna weer direct zwanger geworden zonder menstruatie er tussen en helaas nu weer te horen gekregen dat het hartje is gestopt met kloppen bij 6 / 7 weken. Nu komt mijn miskraam niet vanzelf op gang en moet ik het met tabletten opwekken. De vorige keer kwam het wel vanzelf en viel het mij nog redelijk mee met de pijn.. Ik ben er zo kapot van. Ik ben 32 jaar en heb nog geen kinderen en ben bang dat er iets mis is met mij of mijn man. Zijn er mensen die dit ook achter elkaar hebben meegemaakt en nog geen kinderen hebben? Ik durf en wil voorlopig ook niet meer zwanger te worden. Dit is mentaal zo zwaar en moet het de komende maanden echt een plek geven en verwerken. Tips om het moeder willen worden even “los” te laten zijn welkom..  

Mel 

 

Zelf geen ervaring mee, maar mn schoonzusje had 5 miskramen in 2 jaar tijd..  en ondertussen ook een gezond zoontje van 8 maanden oud. En…. ze is alweer 15 weken zwanger van de tweede.

Er was niks mis met zowel haar als haar man, die 5 miskramen waren gewoon dikke pech. Nu heeft ze dus gelukkig ook een gezond kindje, en ze is alweer zwanger! Ze heeft straks 2 kindjes in 13 maanden! Dat had niemand ooit gedacht.

Misschien geeft dit verhaal je wat kracht!

Sterkte!

 

Dankjewel voor je reactie. Wat ontzettend moeilijk moet het voor haar zijn geweest.. Maar wat mooi om te horen dat ze alsnog een gezond kindje heeft gekregen en nu ook weer zwanger is! Het geeft mij zeker weer wat hoop en kracht.. Dankjewel voor het delen.

Wat verdrietig dat je 2 miskramen gehad hebt!

Ik weet wat je voelt. Heb in 2017 in een halfjaar tijd 3 miskramen gehad.

Na de derde miskramen ben ik vitamine B complex gaan slikken omdat dit belangrijk is vool de celdeling van het vruchtje. 

In januari 2018 was ik opnieuw zwanger em nu hebben we een gezonde jongen van 2 jaar. Inmiddels ben ik opnieuw 5 weken zwanger… Weer heel spannend! En die onzekerheid zal het goed zijn.

Neem je tijd om het te verwerken! En mocht je weer zwanger raken dan hoop ik voor jou dat het goed mag gaan! Sterkte met alles! 

Veel sterkte, wat naar dat je dit hebt moeten meemaken. Ik begrijp goed hoe het voelt, alleen had ik mijn 2 miskramen direct achter elkaar toen we een 2e wilden. Ik heb mentaal en fysiek een pauze nodig gehad en heb ook gewoon een wijntje gedronken. Daarna vitamines gaan slikken en in de wachttijd voor het testen rustig aan gedaan. De eerste weken vd zwangerschap ook nog rustig aan gedaan en dit langzaamaan uitgebouwd naar meer fysieke inspanning. Dit voelde goed voor mij om zo te doen en gaf mij vertrouwen. Nu wel een goede zwangerschap gelukkig. Neem de tijd die je nodig hebt, houd vertrouwen, en doe wat goed voelt.

Heel naar zeg! Ik heb het 3x meegemaakt, maar daarvan 2x wel al heel vroeg moet ik zeggen (5 weken) en 1x met 8,5 week. Ben wel moeder nu van een zoontje en zwanger van een dochtertje. Heb wel extra onderzoeken laten doen, dat kan vanaf 2 miskramen, dan kunnen ze een aantal dingen uitsluiten (oa niet ontdekte schildklier problemen etc). De kans dat ze iets vinden is 20% is me toen verteld. 

Als tips is het enige wat ik me kan bedenken dingen doen die je niet zou kunnen als je zwanger bent, dus lekker genieten van een wijntje met een vriendin en er vooral ook over praten en lief zijn voor jezelf. Jezelf in elk geval niks kwalijk nemen en vertrouwen houden in de toekomst, ooit komt het vast goed en dan kun je hier op terugkijken.

Wat erg dat het zo kort op elkaar mis gegaan is. Natuurlijk ben je flink van slag. 

Ik heb er zelf 3,5 jaar over gedaan om “echt” zwanger te raken van mijn dochter. Ik heb 2 miskramen gehad en werd verder gewoon heel moeilijk zwanger. Ik herken het gevoel dat er iets aan de hand moet zijn heel erg. Bij mij ging dit een eigen leven leiden en ik kreeg een probleem met angst over mijn gezondheid. 

Wat me uiteindelijk hielp was me focussen op mentale gezondheid en een diepgeworteld geloof dat ik niet zwanger ging raken, dat kinderen niet voor ons weggelegd waren. Klinkt gek. Maar daardoor onderging ik de vruchtbaarheidsbehandelingen met een gevoel van “ach dan heb ik tenminste alles gedaan, en is het maar afgelopen, lukt toch niet”. 

Daardoor zat ik niet meer te wachten op de dag van ongesteld worden. En soms sloeg ik even een maandje over. Want als je je eisprong overslaat weet je zeker dat het niet zo kan zijn. Lekker met vrienden afspreken, niet nadenken over vitamines, alcohol, voedsel, gezond leven etc. Gewoon alsof alles normaal is. Maar het was nooit echt weg natuurlijk. Ik ben heel verdrietig geweest over het idee dat ik kinderloos zou blijven en was stomverbaasd dat het toch gelukt is. Ik was zoooo bang dat eerste trimester… Heb zelfs gedacht: eindelijk acceptatie en krijg ik toch nog even een derde miskraam te verwerken, kutzooi! Maar ze bleef zitten. 

Dat laatste gun ik jou ook. Laad op als je het nodig hebt, voel je zoals je je moet voelen. Je hebt er niet echt controle over. En ik hoop voor je dat het uiteindelijk lukt.

Ik heb in 2017 2 miskramen gehad achter ellaar, bij 5,5 en 11 weken. De laatste opwekken met medicatie. Hierna direct weer zwanger en nu een dochter van 1 jaar. En nu alweer 17 weken zwanger van de 2de.

Ik was trouwens 33. Nooit gedacht dat het niet meer zou gaan lukken, ook geen onderzoek gedaan. Het komt vaker voor dat je denkt en dat vaak komt er niks uit het onderzoek. Het onderzoek kost tijd en wou wilden zo snel mogelijk weer verder!

Wij waren er ook heel open in, iedereen wist het En zo hoor je ook dat het bij veel mensen voor komt en dat ze uiteindelijk allemaal toch een gezinnetje hebben.

Succes met alles!

Bedankt voor jullie reacties.. het doet mij zo ontzettend goed om jullie verhalen/ervaringen te horen! Ik ben ook zeker niet de enige maar wel de enige uit mijn directe omgeving. Dat maakt het soms ook extra zwaar. Vriendinnen, nichtjes etc ze zijn gelukkig allemaal zonder al te veel (geen) problemen zwanger geworden. Alleen van 1 collega weet dat het een paar keer mis is gegaan en met haar kan ik er altijd goed over praten. Gelukkig komt het uiteindelijk (hoe lang het ook mag duren) blijkbaar wel vaak goed en dat geeft mij weer wat hoop. Voor nu ga ik even focussen op andere dingen in het leven. Ik heb met mijn man ook besloten om onszelf te laten onderzoeken. Ik ben gewoon te bang om weer zwanger te worden te worden dus die 3 maanden niet zwanger worden is voor nu misschien alleen maar goed.. nogmaals dank voor jullie bemoedigende reacties. Liefs 

 

[Auteur]

Berichten