Hey, 

ik vind dit echt heel eeg om te zeggen. Maar wie heeft er wellis last van twijfels ? Ik ben nu bijna 7 weken zwanger, en weet het onderhand al 2 weken. Hebben het best lang ook geprobeerd (1jaar) maar nu is het hier en zit ik niet op de roze wolk. Heb ik alleen maar twijfels. Wil ik dit wel ? Ben ik niet te jong? Ben ik er klaar voor ? Dit gaat dagelijks de hele dag rond in me hoofd. Zo erg dat ik zelfs aan abortus heb gedacht, nu heb ik op het moment ook veel ruzie met mijn partner. En lijkt het alsof hij er totaal niet blij mee is. Hij zoekt alleen maar ruzie, heeft meer schijt dan normaal aan me. En dat laat me natuurlijk ook veel twijfelen, want ik wil dit niet alleen doen en ik denk wel dat het die kant op gaat ? ik ben best zenuwachtig gestresed en bang ! Ik heb een narcistiesche vriend. Heb iemand advies ? Ik vind het super leuk om een kindje te krijgen…. Maar is mijn leven om? Wat als ik het wel alleen moet doen ? 

Ik zou zeggen de relatie verbreken (of in therapie)? Je zegt dat hij normaal al schijt aan je heeft en nu nog meer? Je verdient het om respectvol behandeld te worden. Daar moet je zelf ook voor (leren) zorgen. Je wilt niet dat je kind leert dat dit normaal gedrag is…..

Hebben jullie samen besloten om voor een kind te gaan?
Ik kan me voorstellen dat je ook omdat je nu niet lekker zit in je relatie twijfelt, wat volkomen normaal is. Jij moet bij jezelf nagaan of je heel graag moeder wil zijn/kind wil of dat eerder het idee van “een gezinnetje hebben” toentertijd een grote rol speelt. De kans bestaat altijd dat een relatie stuk kan lopen of het nou begin of na de zwangerschap gebeurd.. het is meer of je de verantwoordelijkheid van moeder zijn wel wil dragen.. wellicht verandert je gedachte als je je eerste echo hebt gehad, wellicht dealt je vriend ook met dingen, geeft hem geen vrijbrief maar communiceren is super belangrijk voor jullie nu

Dankjewe voor julie reacties, onze relatie gaat eigenlijk al een tijdje niet goed. En hebben veel ruzie waarvan hij altijd boos word en aggresief. Hij houd geen rekening met mij. En doet wat hij zelf wilt en gaat en staat waar hij wilt. Ik denk dat we iets nodig hadden om naar toe te leven op de hoop dat het goed zou gaan ofzo. De term een baby red alles nu is het zo ver en heb ik mijn eerste echo al gehad, mar het gaat helaas niet beter. Ik wil absoluut moeder worden maar niet op deze manier, ik ben 21 en heb dus ook nog alle tijd… ik wil mijn kind het beste geven en een goeie vader. Niet die boos weggaat en dronken thuis komt om 3 uur snachts… 

Klinkt niet als een een fijn en veilige basis die je je kindje zou willen geven. En los van je kindje, is het ook geen veilig thuis die je jezelf zou horen te geven.

Het is niet ‘zomaar’ iets en het gaat je hele leven veranderen. Denk dus goed na wat je wilt met je leven zowel voor jezelf als voor een kindje.

Veel sterkte voor het maken van deze lastige keuzes. ♥️

Wat ik zo lees ben je idd nog heel jong. 

Lijkt mij verstandig om alles eerst zelf op een rijtje te zetten. Jezelf op nummer 1 en kijken wat je wilt qua relatie. Zou hier een kindje bij passen? Die heeft wel een veilig thuis nodig en stabiele ouders. 

Sterkte! 

Och meissie ☹️, je kan absoluut niet denken dat een kindje krijgen de situatie kan verbeteren, in feite, als je geen goede basis hebt worden de problemen die er al bestonden verergerd want er komt meer bij kijken met een kind. Jouw kind mag die emotionele bagage niet dragen. Al helemaal niet met een man die niet weet hoe het hoort. Dit is geen liefde, dit is gewenning, dit is ongezonde afhankelijkheid. Klinkt super cliche maar iemand die van je houdt behandeld je niet zo, al helemaal niet als je zijn kind draagt.
Je moet echt nagaan of je in deze situatie een kind wil opvoeden, of deze man wel geschikt is als vader/partner, absoluut niet denken dat hij kan veranderen als hij dat nooit heeft gedaan en nu erger wordt. Voel je jezelf veilig, je moet minimale stress hebben tijdens je zwangerschap, kan deze situ je dat bieden? Ik zeg geen abortus, maar wel dat je weet waar je jezelf en je kind mogelijk inzet. Garandeer jezelf en je kind een fijne en veilige situatie

Mijn gedachte, ga weg bij je vriend. Zeg hem dat je tijd nodig hebt om ongestoord na te denken en even geen contact (invloed) van hem wilt. Met een narcistische partner moet je daar sterk en duidelijk in zijn. 

Ga een tijdje bij een goede vriendin, familie of ouders logeren. Sta jezelf toe even tot jezelf te komen. En na te denken wat je eigenlijk wilt. Ja, je bent jong, maar geen 16. En hoe onmogelijk het soms lijkt, als jij je geluk vind kan je met steun een fantastische mama worden. Je bent je nu ook bewust dat de huidige situatie niet oke is. 

Mijn partner liet mij in de steek met zeven weken. Ik was als de dood. Maar ik heb bv maatschappelijke hulpverlening van Siriz. Zij begeleiden mij bij de zwangerschap, huisvesting en ondersteuning. Ik heb ook lieve vriendinnen. Inmiddels 19 weken en heb er vertrouwen in al is het nog spannend. 

En als je in de periode van rust/logeren erachter komt dat je het liever niet wilt is dat ook helemaal oke. Ik zou je wel echt willen adviseren om uit de situatie te stappen en in een fijne en veilige omgeving, weg van je partner, onbeinvloed een persoonlijke afweging te maken. 

Veel sterkte🙏💛

Het beste advies dat mij ooit gegeven was was door mijn tante. Zij was 10 jaar samen met haar vriend toen het eerste kind er kwam. Ze had nog nooit ruzie gehad met hem in die 10 jaren ervoor zegt ze, ook niet tijdens een verbouwing, sinds de kinderen er zijn gebeurt dit wel. Gelukkig op een respectvolle manier maar ze zijn voer voor discussie soms i.p.v. iets dat heelt.

Als de relatie dus niet goed zit zal een kind niet veel veranderen. Dat is ook de taak van dat kind niet. Een kind heeft een stabiele thuis nodig waar het zelf emotioneel gezond kan ontwikkelen. Denk dus echt goed na over wat je wilt en hoe je het verder ziet. Voor jou maar vooral ook voor je ongeboren kindje.

[Auteur]

Berichten