Hier is het momenteel erg zwaar. Gisteren is het tongriempje en het lipbandje gekliefd, zodat hij aan de borst kan drinken. Met goede moed daar thuis mee begonnen en dat ging best ok. Maar hij had waarschijnlijk last van napijn, of een regeldag, want hij kwam zowat elk uur. En het aanleggen ging nog steeds lastig, mede dankzij die maaiende armpjes. De Mr was het merendeel van de dag weg en ik was kapot! Ik viel tijdens elke aanlegsessie zowat in slaap (komen hormonen vrij ofzo?) Aapje zelf sliep weinig en uit wanhoop heb ik hem vannacht een flesje kunstvoeding als bij gegeven zodat er in ieder geval een paar uur geslapen werd.
Straks komen ze de gehoortest doen en ik zie er totaal gesloopt uit.. vrijdag is deze intake van het consultatiebureau. Wat zullen ze niet van mij denken?
Je moet maar veel genieten, hoor ik van iedereen. Nou dat doe ik echt wel, ben stapelverliefd op mijn mooie mannetje. Maar dit is echt killing! De Mr en ik hebben nu afgesproken dit nog een week zo aan te kijken en dan de beslissing te nemen om over te stappen op kunstvoeding. Want we hebben natuurlijk nog 2 kinderen om voor te zorgen, waaronder 1 met bijzondere zorg. De Mr is heel zorgzaam voor mij en heeft vertrouwen dat ik voldoende borstvoeding heb (Ik kolfte rond de 80) dus hij geeft.me de broodnodige hoop!
Mannetje weegt in ieder geval ruim boven zijn geboortegewicht, hij is een half pond aangekomen en past maat 50 al bijna niet meer!
Ik wil zo graag dat deze periode van zoeken over is en dat ik de ruimte heb om de leuke dingen met hem te gaan doen! Een wandeling buiten maken bijv