Hallo ouders,

Ik heb een dochter van 11 maanden die in eens heeft bedacht dat ze midden in de nacht niet meer hoeft te slapen.
Afgelopen nacht was ze om 4 uur wakker tot half 6 en die nacht daarvoor van 1 uur tot 5 uur. Zo gaat het al een hele week.
Ik probeer over dag zoveel mogelijk ritme er in te houden maar ook dat lukt niet.
Nou slaapt ze nog 2 keer op een dag in de ochtend tegen half 10 ongveer 3 kwartier en in de middag tegen 1 uur ongeveer 1.5 uur. Ze was al een hele poos een makkelijke slaper legde haar neer en ze sliep van 18:30 tot 06:15 maar dat is nu niet meer.
Ik ga in de nacht zo min mogelijk naar haar toe ze huilt ook niet echt heel hard meer wat jammeren. En als ik bij der kom gaat ze lachen. Dus het is niet zo dat ze pijn heeft. Honger ook niet want de fles wil ze niet en daarnaast wil ik haar dat ook niet aanleren om weer te drinken in de nacht.
Iemand ervaringen of tips ik heb wallen tot aan me knieen.

Niet gaan kijken als ze niet echt huilt, gewoon negeren. Doet misschien pijn aan je moederhart maar zo simpel is het. En misschien een dutje minder overdag?

Welterusten.

Heel herkenbaar. Onze dochter deed dat ook ineens rond die leeftijd. Was altijd een goede slaper en ineens klaar wakker tussen 2 en 6 ’s nachts… Ik denk dat het een sprongetje is, want heb er meer moeders over gehoord. Bij ons was het ook zo ineens weer over na ongeveer een week en sliep ze weer prima. Dus hopelijk ben je en al (bijna) doorheen. Succes, tis echt niet leuk, maar echt tijdelijk! 

He vervelend he? Dat breekt echt op. 
Het is wel herkenbaar. 

Mijn oudste deed het tussen 6-10 maanden veel. Sommige nachten gingen beter, maar andere nachten zat ik van 1-4 met een krijsend kind. Mijn jongste is nu 6 maanden en vanaf 3 maanden is het raak. Er zitten weken tussen dat ze de hele week ergens in de nacht ineens 2 uur wakker is. Deze gelukkig niet krijsend, maar gewoon vrolijk. Het moet wel naast mij in de cosleeper zijn. Op haar eigen kamer alleen laten en niet op reageren wordt huilen (ze slaapt nu grotendeels op eigen kamer, en alleen in de cosleeper vanaf het moment dat ze spookt). Gelukkig slaapt ze andere weken wel verder na de nachtvoeding, of soms is het de ene nacht wel en de andere niet. 

Ik weet nu dat het over gaat. Vanaf 1,5 ging mijn oudste veel beter doorslapen. Die van mij houden lang vast aan nachtvoedingen ook. Maar vanaf die tijd dronk de oudste structureel geen nachtvoeding meer, en als ze wakker werd, was het met een aaitje of een knuffel opgelost, en bleef ze niet de hele tijd wakker en huilerig. Op een gegeven moment heb ik me er maar bij neergelegd dat die van mij geen doorslapers zijn. Er is altijd wel wat: prikkels, virusjes, sprongetjes, dingen oefenen, tandjes, verlatingsangst. ik raakte zo gefrustreerd van het focussen op wanneer het over ging. Sliep ze eindelijk beter, was het een week later weer raak! Acceptatie werkte beter. Maar slaaptekort is wel echt slopend. 

[Auteur]

Berichten