Mijn puberzoon kwam van de week thuis met het verhaal dat hij een jaar lang verbod heeft gekregen om een bepaalde supermarkt te betreden.
In de schoolpauze hadden ze wat gehaald bij de supermarkt en hij was een blikje van 60 cent vergeten af te rekenen. Daar werd hij terecht op aangesproken, maar hij gaf aan dat niet bewust gedaan te hebben.
Toen werd hij mee naar een kantoor genomen en door een manager lange tijd behoorlijk intimiderend toegesproken, waarbij hij zich onder druk gezet heeft gevoeld om dan maar te zeggen dat het wel met opzet was, omdat hij anders te laat op school zou komen. Vervolgens hebben ze hem een verklaring laten ondertekenen waarin staat dat hij de wet heeft overtreden en een jaar lang de zaak niet mag betreden. Als hij dat wel doet, kunnen ze hem aanklagen.
Ik vind dat wel heel ver gaan. Heb hem natuurlijk gezegd nooit meer een dergelijke verklaring te ondertekenen zonder eerst contact op te nemen met zijn ouders. Hij is nog met mijn man terug naar de winkel gegaan en het blijft hun woord tegen het zijne. Ze vergoelijken hun actie zelfs door te zeggen dat ze ook de politie erbij hadden kunnen roepen, waarmee bij een flinke boete had kunnen krijgen.
Wat mij het meest tegen staat in het hele verhaal is dat hij onder druk en intimidatie een dergelijke ‘valse’ verklaring heeft ondertekend, terwijl hij nog minderjarig is.
Hopelijk is het een les dat in ieder geval nooit meer doen. Ik realiseer me dat ik dit waarschijnlijk niet objectief bekijk, maar ik vind het grensoverschrijdend gedrag van de manager en vraag me af of dit wel mag.