Ik ben Mayra, 33 jaar, getrouwd en moeder van 2 kinderen. Ik kom uit het midden van het land waar ik ook als verzorgende ig intern een verkorte opleiding tot kraamverzorgster heb gedaan. Nu werk ik bij dit bureau sinds kort in het echt en merk ik dat ik niet meer goed weet wat mijn taken nu precies zijn. Ik ben natuurlijk opgeleid maar ik heb het idee dat een en ander helemaal door elkaar heen aan het lopen is. Werk en prive vloeien in elkaar over. Ik ben voor mijn gevoel continu aan het werk en anders beschikbaar (ook voor overleg en via de groepsapp) ik word op de gekste gezinnen afgestuurd zonder ingewerkt te zijn en zit van allerlei taken ernaast te doen waarvan ik nog nooit gehoord heb. Ik zit spullen te regelen voor vluchtelingen, ik zit seksueel getraumatiseerde vrouwen te ‘behandelen’ ik moet allerlei zorg inschakelen, zelf met alle merken kolven uit de voeten kunnen, alles weten over geld, eigen bijdrages en verzekeringen, ik heb een vrouw met een doodgeboren kindje thuis gehad waar mij niks over verteld was, een vrouw met een psychose, een gezin waar mishandeld werd een vrouw die dronk. Ik ben versierd door een man des huizes en heb daar een klacht over ingediend maar is niks mee gedaan. En ik krijg sterk het gevoel dat mijn collega’s vinden dat ik zeur. Er wordt creatief boekgehouden en van mij verwacht dat ik dat ook doe want dat is een extraatje die het bureau de clienten gunt, en ik werk gemakkelijk tien dagen achter elkaar en soms wel tot 80 uur. Ik durf niet te zeggen dat ik moe ben. Ik heb nog geen vast contract. Ik moet al mijn administratie ook zelf doen. En ik denk de hele tijd: ik heb maar een mbo opleiding, jullie overschatten mij. Ik moet zoveel weten en kunnen en word daar zo vreselijk onzeker van. Ik had dit echt niet verwacht. Als verzorgende wist ik precies waar ik aan toe was in de ziekenhuizen maar dit is zo onvoorspelbaar en zo verantwoordelijk en zo zwaar. Ik had dit nooit gedacht. In de gezinnen heb ik geen pauze, geen moment voor mezelf. Ik eet niet, ik drink niet ik sta volledig in dienst van en ik word geacht zoveel te weten en te doen. Ik leer heel veel bij en ik kan ook veel maar ik vind mijn taak veel te veel omvatten. Ik heb dit al meerdere keren ingebracht in vergaderingen maar ze vinden inmiddels dat ik zeur.

Dit is ook kraamzorg zeggen ze dan. En ik denk alleen maar: ik wil gewone gezinnen. Gewoon 49 uur werken in 8 dagen en daarna een week vrij. Zoals beloofd was. Geen hele dagen apps en telefoontjes en vragen of ik toch nog dit en toch nog dat kan doen. Ik zeg wel nee maar ze blijven bellen. Zelfs als ik bij mijn zieke moeder zit en gezegd heb: niet nu. Zelfs als ik met mijn dochtertje op school ben voor een gesprek. Zelfs als ik een verjaardag heb. Ik word ’s avonds gebeld en zondag ochtend om 7 uur. Ik word er helemaal gek van inmiddels.

Wie weet raad?

Jeetje!! 

Ten eerste zou een ander bureau opzoeken om voor te werken. Je hele verhaal uitleggen en vragen voordat je echt aan de slag kunt,om een paar keer weer even mee te lopen met iemand.. als een soort stage. Zodat jij alle nieuwe dingen even voor jezelf op kan schrijven. En met meer zekerheid te werk kan gaan.

Succes!

Nou dit is geen kraamzorg! Ik heb zelf ook in de kraamzorg gewerkt maar dat ging er absoluut niet zo aan toe!! 

Ik werkt gewoon gezinnen van 49 uur, had daarna een paar dagen vrij en dan ging ik weer aan het werk. Ik had collega’s die speciale cursussen gevolgd hebben om vrouwen met misbruik of een doodgeboren kindje te helpen, zelf deed ik dat niet. Er werd dan eerst ook nadrukkelijk gevraagd of je dit wel wilde überhaupt. Als iets niet lekker liep kon ik direct naar mijn manager bespreken en ALLES was bespreekbaar. 

 

Wat er bij jou gebeurd lijkt nergens op. Dat is geen zorg, niet voor de gezinnen, maar zeker niet voor jou. 

Als je vrij bent, ben je vrij. Ze MOGEN jou dan NIET bellen. Nee is nee. 

Je allereerste prioriteit als kraamverzorgende is de moeder en het kind. Loopt dit, dan heb je huishoudelijke taken, de was, stofzuigen, afwas, sanitair. Zaken regelen voor gezinnen, is niet aan jou. Uiteraard weet ik dat je wel eens meer doet dan je gevraagd wordt, want we zijn tenslotte ook gewoon mensen en werken met ons hart. Maar als iets buiten jouw machte valt, dan kun je dit gewoon niet zomaar op je nemen. En dat moet je ook zeker nier doen. Ik zou echt een ander bureau gaan zoeken als ik jou was, want hier ga je aan onderdoor. En maak desnoods melding van de gang van zaken bij je huidige bureau. Misschien zijn er meer collega’s die zich zo voelen maar het niet uit durven te spreken. 

Heel veel sterkte bij je besluit en ik hoop van harte dat je een ander leuk bureau vindt, want het werk is prachtig! 

Ik moet hier wel even van schikken als ik zo je verhaal lees. Lijkt mij geen normale gang van zaken. Ik zou ook opstappen. Volgens mij hebben ze overal een tekort aan kraamverzorgenden. Ik zou lekker ergens anders solliciteren en inderdaad aangeven dat je verduidelijking in je werk wilt, of met in de eerste periode met andere meelopen. Ik zou zeker aangeven wat er in je vorige werk niet goed ging en wellicht wil die organisatie wel rekening met jou houden. 

Succes met je besluit. Maar als ik jou was zou ik echt toedeledoki zeggen. 

 

 

Klinkt niet goed hoor. Zou serieus naar andere baan gaan zoeken. Dit hou je toch niet vol zo? 

Iedereen bedankt voor de lieve woorden.

Er zijn meer collega’s overwerkt. Dat is ook de reden dat ik het zo druk heb: er zijn veel zieken. Ik zou worden ingewerkt maar daar is nog steeds niemand voor beschikbaar. Ik ben dus in het diepe gegooid. Gelukkig heb ik al jaren ervaring in het zorgen als moeder en als pleegmoeder en als verzorgende in ziekenhuizen. Maar dit is echt andere koek.

Onregelmatig werken vind ik niet perse erg. Je hebt een wachtblok en wordt daarbinnen opgeroepen en daarna is het vrij voorspelbaar allemaal. Zou je denken.

Nou niks is minder waar. Ik word geacht te dubbelen, dagen over te slaan omdat dat beter uitkomt en dan langer door te werken, brieven te typen voor het hoofdkantoor, de planning in de gaten te houden. Kijk iedereen doet dat binnen het team maar ik vind het echt teveel.

Nu heb ik een goede overeenkomst qua salaris eruit weten te slepen en dat was toen de reden dat ik voor dit bureau heb gekozen. Ik ben namelijk bij allemaal op gesprek geweest.

Ik weet niet wat ik moet. Ik zit enorm met mijn handen in het haar.

Ik vind kraamzorg geweldig. Het is mijn passie, mijn alles mijn hart, mijn liefde en mijn ziel. Maar ik draai een beetje door momenteel.

[Auteur]

Berichten