De laatste weken lees ik veel over achterstanden die door de coronacrisis zijn ontstaan bij leerlingen. Vanuit de overheid worden nationale programma’s opgetuigd om deze “achterstanden weg te poetsen” (quote van minister Slob). Maar: kan je wel spreken over achterstanden bij leerlingen? Past het denken in gemiddeldes en de ontzettende meetdrang waar vele scholen aan moeten voldoen nog wel bij deze tijd?

 

Samen met Erica Aalsma ben ik een petitie gestart om de politiek op te roepen scholen proactief te stimuleren het gesprek aan te gaan over de nieuwe inzichten die zijn opgedaan gedurende de coronacrisis of die door de coronacrisis extra aan de oppervlakte zijn gekomen: Geef scholen (po, vo, mbo, hbo & wo) de mogelijkheid om de kwaliteit van de persoonlijke ontwikkelingen van leerlingen en studenten centraal te stellen. Bied scholen ruimte om de huidige overheersende kwantitatieve kijk, waarin gesproken wordt over gemiddeldes en achterstanden, naar achteren te schuiven.

 

Ben je het eens met deze oproep? Laten we ons dan verzamelen door de petitie te ondertekenen en deze te delen met zoveel mogelijk gelijkgestemden. Zo zorgen we er samen voor dat we een meer persoonlijke en ontwikkelgerichte benadering van het onderwijs mogelijk kunnen maken in plaats van het denken in gemiddeldes, achterstanden en meetbaarheid.

 

De petitie vind je hier: https://ruimtevoorscholenzelf.petities.nl/

;

Als je het hebt over een ontwikkelingsgerichte benadering, dan gaat het toch ook om didactische ontwikkeling? En als een kind onvoldoende tot ontwikkeling is gekomen, dan noemen we dat toch een achterstand? Mijns inziens wordt er te makkelijk gedacht dat ouders basisschoolkinderen les kunnen geven of dat middelbare scholieren dmv zelfstudie ook op niveau blijven. Er wordt onderschat wat de meerwaarde van een goede didactische opleiding (namelijk de opleiding tot leerkracht) is en ouders kunnen dit niet zomaar overnemen. Meten dmv bijvoorbeeld cito moet geen prestatiegerichte actie zijn, maar het moet gebruikt worden waar het voor bedoeld is, kijken !hoe het met de didactische ontwikkeling van het kind gaat. Ik ben blij dat er meetinstrumenten zijn die de achterstanden in beeld brengen, zodat gericht en per kind afgestemd de ontwikkeling hopelijk straks weer beter op gang gebracht kan worden. Dat blijft toch de kern taak van school? Of begrijp ik je boodschap verkeerd?

Ik sluit me aan bij GebruikerSN. Als je ontwikkelingsgericht wilt werken dan zul je de ontwikkeling in kaart moeten kunnen brengen. Om te weten waar een kind zit in de ontwikkeling zul je moeten vergelijken met anderen / met het gemiddelde. En dan kan er dus zeker sprake zijn van een achterstand. Net zoals sommige andere kinderen doordat ze thuis intensief zijn begeleid of meer op interesse hebben kunnen verdiepen juist op bepaalde vlakken een voorsprong zullen hebben opgebouwd tijdens de Corona crisis.

Het is vervolgens aan de leerkracht om hier een passend aanbod bij te bieden en na te gaan welke strategieën bv ontbreken en waar er hiaten zitten. Dat is geen taak voor ouders. De didactische ontwikkeling van kinderen is niet zo simpel.

[Auteur]

Berichten