Dag mama’s,

ik ben 26 en weet dat sinds een paar dagen dat ik zwanger ben van mijn eerste kindje. We zijn ontzettend blij, al merk ik nu al dat ik enorm nerveus ben over deze eerste paar weken tot de echo. Volgens mijn eigen berekening ben ik nu 5 weken en ik blijf maar testen om te zien of ze oplopen, als mijn borsten even wat slapper zijn denk ik gelijk ‘zie je wel, ik ben niet meer zwanger’…nogal panisch. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?

Ik slik sowieso antidepressiva tegen een angststoornis (goh) en merk dat dit wel gelijk een enorme trigger is. Aan de andere kant is teveel stress natuurlijk ook weer niet goed. Ervaring/tips zijn meer dan welkom!

Liefs

Ik ben a.s. vrijdag denk ik 5 weken zwanger van mijn 2e kindje. Bij de eerste was ik echt heel zenuwachtig, had ook bloedverlies dus die dagen gingen zo langzaam voorbij. En merk nu ook weer dat de dagen langzaam gaan haha. 

Maar denk dat je met je angststoornis wel sneller bang bent? Want extra testen heeft geen nut hoor, je kunt nu echt stoppen met testen want soms heb je donkere streep, dan lichtere en dan maak je jezelf gek. Zou stoppen met testen en iets zoeken wat je na je werk kunt doen. Ik kijk nu maar love island haha. Dus zoek een leuke serie of leuk boek lezen. En het is helaas gewoon afwachten. 

Maar achteraf denk je wow wat is die zwangerschap snel gegaan de eerste periode. En dat je klachten wisselen is heel normaal. Ik heb nog geen klachten, 1e zwangerschap ook alleen paar dagen misselijk en met vlagen pijn in borsten eerste 2 weken. 

Hopen dat je geen kwaaltjes krijgt en proberen afleiding te vinden

Zelf ben ik mama van 2 meisjes (3jaar en de ander 7 maanden) en bij alle 2 was ik erg gestrest die eerste paar weken dit heb ik bij het eerste telefonische contact met de verloskundige ook gelijk aangegeven!

Met het vervolg dat ik eerder welkom was voor een echo. Bij mij hebben ze de echo gemaakt toen ik 6 weken was wat ik erg fijn vond!

(Ze gaven alleen toen wel aan het nooit daarvoor te willen doen omdat het hartje dan nog vaak niet klopt en moeders dat alleen maar onrust geeft)

Het heeft er voor mij voor gezorgd dat ik een stukje rust kreeg.. maar toch vond ik elke afspraak wel weer erg fijn als ik het even zag of hoorde!

Ik vond de weken voor de eerste echo eeeeerg langzaam gaan en vooral zenuwslopend. Ik heb dan geen angststoornis maar was wel erg angstig, onzeker en had alle doemscenario’s al in mijn hoofd. De echo met 8 weken gaf me wel wat geruststelling maar dat duurde zo’n 2 dagen. Pas na de termijnecho ging bij mij de knop om en kon ik het wat meer loslaten. Nu vind ik de weken zelfs al best snel gaan. Ik ben de eerste weken doorgekomen door na (of voor) mijn werk nog wat leuke dingen te doen. Thuis zitten hielp bij mij niet omdat ik dan alleen maar horrorverhalen tegenkwam op forums etc. Bij navraag aan vriendinnen/collega’s die al eerder zwanger waren geweest bleek dat best veel van hen ook zo bang waren de eerste 12 weken. Hoop iig dat je wat afleiding kunt vinden! 

Dank meiden, heel fijn deze herkenning! 
heb nu over 2,5 week een vroege echo gepland, heel benieuwd.

Ik ben 24 en zwanger van me eerste kindje. Ik kneep hem ook de hele tijd omdat er veel mensen in me omgevjng waren met een miskraam. Uiteindelijk is bij mij alles goed en ben ik nu 14 weken. Probeer je zelf niet gek te maken ookal is dat makkelijk gezegd. Je blijft spanning houden dat heb ik nu ook nog steeds. 
gewoon positief blijven

[Auteur]

Berichten