Toen wij vertelden dat onze zoon van 7 maanden erg vaak wakker wordt snachts en overdag sinds kort ook niet meer zelf in slaap kan vallen, werd er direct eigenlijk gezegd dat het aan slaapassociatie ligt. Gecontroleerd lten huilen iedere 5 Min en dan in bed troosten. Ongeacht of hij hysterisch krijst of jengelt. Sommige kinderen geven zelfs over om te krijgen wat ze willen, werd er gezegd.

vandaag weer geprobeerd en hij werd hysterisch. Uiteindelijk duurde het een uur en toen moest mijn vriend het overnemen want ik werd er helemaal gek van. Ik vraag me af: moeten we nu echt doorzetten?!

 

wat is jullie mening over het in slaap laten huilen?

Persoonlijk ben ik er niet van. Heb m’n zoontje in deze dagen (was bij ons vaak een paar dagen tijdens tandjes, sprongetjes etc) gewoon bij me in bed genomen of overdag bij me gehouden. Vaak is er wel wat, maar dat was bij ons zo in elk geval. Pijn, ongemak, mama te erg gemist etc. Wij hebben een super goede slaper, die dus in z’n eerste jaar best af en toe bij ons een paar uurtjes heeft geslapen, maar dat is nooit een gewoonte geworden. Het bedje bleef denk ik een fijne plek, omdat ik hem er niet in alleen liet als hij zich niet goed voelde. Deze aanpak werkte voor ons en ons kindje, ik heb altijd geleerd dat bij ouders in bed slapen prima is, als het niet chronisch wordt en geen gewoonte (behalve als ouder en kind dat zelf allebei prima vinden natuurlijk!) en dat af en toe geen kwaad kan. Veel succes en luister vooral naar je eigen gevoel, want er zijn heel veel meningen en inzichten op dit punt geloof ik 😉

Even huilen uit protest terwijl ik zeker weet dat hij gewoon doodmoe is, laat ik trouwens soms wel gewoon even gaan, maar paniek nooit.

GebruikerSN schreef:

Persoonlijk ben ik er niet van. Heb m’n zoontje in deze dagen (was bij ons vaak een paar dagen tijdens tandjes, sprongetjes etc) gewoon bij me in bed genomen of overdag bij me gehouden. Vaak is er wel wat, maar dat was bij ons zo in elk geval. Pijn, ongemak, mama te erg gemist etc. Wij hebben een super goede slaper, die dus in z’n eerste jaar best af en toe bij ons een paar uurtjes heeft geslapen, maar dat is nooit een gewoonte geworden. Het bedje bleef denk ik een fijne plek, omdat ik hem er niet in alleen liet als hij zich niet goed voelde.

Even huilen uit protest terwijl ik zeker weet dat hij gewoon doodmoe is, laat ik trouwens soms wel gewoon even gaan, maar paniek nooit.

Dank dat je reageert. Ik moet er wel bij melden dat onze zoon al 2-3 maanden zo slecht slaapt. Hij heeft wel soms paar weken tussenposes dat hij overdag wel makkelijk zelf in slaap jengelt, dan heb ik het over een paar minuten op en af jengelen. Dat kan ik ook wel verdragen.

Hmm en heb je gekeken of er medisch iets aan de hand kan zijn ofzo? Dat hij ergens pijn van heeft met oren of verborgen reflux oid? Lastige situatie zeg!

Nooit laten huile. Naja ik doe dat niet eant mij kleine huilt  nooit niet als die moe is of wakker  of pijn nooit huilt die zo af en toe 1 x per maand en daarom troost ik heb echter kan die van mij zelf niet in slaap komen dat houd die zich uren wakker paar x gedaan  van hij word van zelf moe maar nee meneer gaat spelen brabbelen niet huilem of iets wel vrijfe  in ogen al sus ok hem is die zo weg en leg ik hem weg dit helpt mij en hem voor slapen ook snachts maar dan wil die gewoon bij mama en dat doe ik dan kijk naar je kint en naar je gevoel. Moet je kind nog moeier worde  van huilen en stress krijgen ik vind persoonlikl niet dat ia mij mening 

Heb je al eens over een slaapcoach nagedacht? Ik lees dat je er al 2-3 maanden mee bezig bent. Hier op het forum krijg je waarschijnlijk goede tips, maar wij kennen je kindje niet en het blijft dus een beetje gissen wat er zou kunnen helpen. Vervolgens ga je die dingen uitproberen en ben je weer heel wat slapeloze nachten verder…

Wij hebben het wel gedaan bij onze zoon van toen 4.5 maand. Hij sliep in de nacht super goed, overdag was drama. Waarschijnlijk door nare associaties met slapen overdag(reflux en bijna stikken in slijm daardoor). Wij zijn begonnen met elke 3 min. naar hem toe, daarna elke 5 min, elke 7 min en uiteindelijk elke 10 min. Met het op bed legde benoemde ik: jij gaat lekker slapen, mama komt over 3 minuten bij je. Als ik dan bij hem kwam, liet ik hem in bed liggen en gaf hem een kus of een aai over zijn hoofdje. Binnen 2 weken sliep hij overdag ook zonder problemen in, terwijl we daarvoor vaak elk slaapje 2 uur bezig waren. 

Voor ons is dit de beste zet ooit geweest omdat het slapen sindsdien geen strijd meer is. Hij huilt bijna altijd wel even voor het slapen, maar niet overstuur en is binnen 2 min stil. Wij denken dat hij dat gewoon even nodig heeft voordat hij zich overgeeft aan de slaap. 

Het heeft hem geen kwaad gedaan, hij is nu een super vrolijk jongetje wat op ons af komt rennen als hij ons ziet. 

Je moet wel echt achter deze aanpak staan en het met vertrouwen aangaan, anders werkt het niet. Ook belangrijk om beiden hetzelfde te doen. 

 

Onze dochter had dit rond de 4 maanden. Ze wilde absoluut niet meer in haar bedje slapen. Ook op advies van consultatiebureau laten huilen. Ik werd helemaal gek, ze huilde zo hard dat ze er zelfs schor van werd. We hebben dit 2 dagen geprobeerd. De eerste keer duurde het n half uur. Dat was nog redelijk te doen ( met trillende handen, deuren dicht wn geluid van babyfoon uit) De keren daarop duurde het langer dan n uur en dat vond ik echt veel te lang. Uiteindelijk begon ze al te huilen zodra ze op haar kamertje was. We hebben haar toen overal laten slapen waar ze maar sliep, de box, ons bed, kinderwagen, op de bank enz. Uiteindelijk sliep ze hier goed en zijn we weer langzaam het slapen in haar bed gaan opbouwen. ‘s Nachts sliep ze overigens nog op onze kamer in haar wiegje. 
Onze dochter was toen een stuk jonger dan jullie kindje nu. Slaaptraining/slaapcoach is volgens mij voor jullie wel een idee gezien de leeftijd. En zover ik weet kan slaaptraining ook zonder gecontroleerd laten huilen. Dat gevoel van onmacht is vreselijk, ik wens jullie veel succes.

Ik zeg niet dat je je kindje moet laten huilen maar wij hebben dit wil gedaan. Uithalen werkte averechts waardoor het erger werd. zehuilde vaak van vermoeidheid. Vast schema niet teveel indrukken en ik heb uuuuuren naast haar bedje gezetenbmet mijn hand op haar buik zonder verdere prikkels te geven.. moeilijk, want troosten is het liefste wat ik wilde maar dit ging juist niet helpen. Heb nu een goede slaapster die alleen huilt als er echt wat is. Nu kan ik haar ook gewoon oppakken als ze echt verdrietig is en troosten en weer terugleggen. 

veel succes ermee is altijd een rottige keuze… 

[Auteur]

Berichten