Hallo mama’s, 4 Maanden geleden ben ik bevallen van mijn 1e kindje. Dit was een droom die uitkwam! Helaas was mijn zwangerschap een nachtmerrie. Ik was misselijk,duizelig, had heftige darmklachten, was zeer depressief en had enorme harde buiken en bekkeninstabiliteit. Tijdens die periode heb ik dan ook heel hard geroepen: dit nooit meer! Nu, 4 maanden later, nu we alles weer “vergeten” zijn, fantaseer ik alweer over een 2e kindje. Toch twijfel ik of we hier goed aan zullen doen. Wat als ik de zelfde klachten ga ervaren en er een dreumes/peuter rond loopt? Uiteraard zijn er altijd familieleden waar je op terug kunt vallen, maar echt niet 9 maanden lang. Zijn er moeders die in zo’n soort situatie zitten/hebben gezeten en zo ja hoe doen jullie dat? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties 😊

Ik heb niet in die situatie gezeten, maar wel 2 verschillende zwangerschappen heb gehad. Dus het kan echt anders uitpakken. Vond het zeker wel zwaarder een tweede zwangerschap. Maar op langere termijn zou ik zeker niet 9 mogelijk zware maanden je de wens van een tweede kindje laten beiinvloeden.. 

Ik ben het eens met wat dreumeszwanger zegt en daarbij zou je ervoor kunnen kiezen om pas te proberen zwanger te worden op t moment dat je oudste 4 jaar is en naar school toe gaat 5 dagen in de week. Je oudste is dan al erg zelfstandig in aan-/uitkleden, zinnelijk etc en mocht je thuis komen te zitten met bekkeninstabiliteit dat heb je overdag voldoende tijd om je rust te pakken. 

Succes met je keuze!

Hier een dochter van net 2 jaar en een dochter van 4.5 maand. 

Ik heb beide keren een prima zwangerschap gehad en opzich ook wel goede bevallingen. (1x thuis bevallen, 1x geplande keizersnede ivm stuitligging)

Ik vind het met 2 kindjes 100x zwaarder en je hebt echt bijna geen rust meer. Altijd is er wel één wakker, en uitslapen is ook écht voorbij. Maar het leven met 2 kindjes is wel veeeel gezelliger en completer ofzo.

Ik werd zwanger toen mijn oudste dochter 13 maanden was.  De zwangerschap vond ik veel zwaarder omdat je nog een kleintje in huis hebt. Voordeel was dat ze nog 1-2x per dag sliep en dan had ik rust. Als je zwanger raakt terwijl je oudste kindje bijv. 2.5 jaar is en niet meer slaapt overdag, lijkt het me ook heeel pittig want dan heb je zelf ook nooit rust. Dus er is overal wat voor te zeggen. 

Zelf hebben we wel bewust 1 jaar gewacht omdat er in het eerste jaar nog veel gebroken nachten en sprongetjes zijn. Dan wilde ik echt nog niet zwanger zijn. 

Succes met je keuze, ik zou zeker voor een tweede kindje gaan als dat mag lukken, mijn oudste is dol op haar zusje en het is zo gezellig en lief om ze samen te zien. Maar je kleintje is nog maar 4 maanden oud, ik zou het nog even een half jaartje laten liggen en er dan weer over verder praten met je partner. Geen haast hoor, geniet van je kindje!

Herkenbaar hoor, na een vreselijke zwangerschap zei ik ook nooit meer. Ik vond de eerste kraamtijd ook nog eens pittig dus mijn vriend en ik konden ons niet voorstellen dat we dit nog een keer zouden doen. Nu is kleine kruimel 13 weken en het begint toch weer te kriebelen. Ik zou zelfs op korte termijn wel zwanger willen worden. Maar verstand is nog wel de baas over emotie en denk ook de hormonen. Dus wij gaan wel wachten. Wil ook eerst weer ontzwangert zijn en ook alle ruimte en tijd om van de eerste uk te genieten. Maar wij zijn er wel uit dat we graag voor een tweede zouden gaan. maar wel pas als nummer 1 naar de peuterspeelzaal gaat ofzo of misschien wel de basisschool.

Hoi. 

Ik heb nu een zoontje van 3 jaar en ben 14 weken zwanger van de 2e. Ik heb een verschrikkelijk 1e zwangerschap en bevalling gehad hier uiteindelijk zelfs therapie voor nodig gehad om t te verwerken. Mijn zoon was een huilbaby met reflux en koemelk allergie en snel overprikkeld. Dit heeft zeker een jaar geduurd voor hij rustiger werd. Hij is nu 3 en nog steeds snel overprikkeld en slaapt nog steeds slecht. 

Ik heb ook heel lang geroepen tijdens en na de zwangerschap dit was 1x maar nooit weer. Toch was mijn wens voor een 2e te groot. De therapie heeft (deels) geholpen. Ik durfde het uiteindelijk nog een keer aan. Nu het zover is merk ik dat ik het erg pittig vind. Zoon slaapt bijna niet meer overdag en is erg druk en actief. Dus weinig rust momentjes. Tevens heb ik weer enorm last van kwaaltjes o.a. extreem misselijk en spugen (had ik bij de 1e ook) ik denk nu heel vaak: waar ben ik aan begonnen? Maar ik weet ook dat ik straks hopelijk nog een keer een baby mag verwelkomen en zien opgroeien. Ik vind t een fijne gedachte dat als de baby er is mijn oudste bijna naar school gaat waardoor ik ook weer tijd heb voor de 2e. 

Maar nu eerst de zwangerschap ‘overleven’ want zo voel ik het echt. En ik merk dat het psychische gedeelte van de 1e zwangerschap en bevalling nu ook meer terug komt. 

Ik zou zeggen. Denk er goed over na. Als je al een kindje hebt is een 2e zwangerschap niet zo makkelijk meer qua rust inplannen enzo. 

Sorry geen leuk verhaal maar je vroeg naar ervaringen.

Geniet van je kleintje! 

 

Bedankt voor jullie reacties! Ik zal het 1 en ander meenemen in mijn overweging. 😊

Bedankt voor jullie reacties! Ik zal het 1 en ander meenemen in mijn overweging. 😊

Oeeh wat een moeilijke keuze is dat zeg!

ik heb 5 jaar geroepen dit nooit meer en nu afgelopen september zei mijn man zullen we toch niet nog 1x. 
Ik dacht whooh helemaal van voor af aan beginnen maar ben er toch over na gaan denken en ja het kriebelt aan alle kanten. 

mijn dochter was echt een huil baby ook reflux nekwervel zat niet goed dus de eerste 3 maanden waren echt overleven. En ik zelf was ook niet echt relaxt was ook nog behoorlijk jong. 
bevalling was ook hel, als ik daar alleen al aan denk zeg ik nog steeds nee echt nooit meer. 

maar als ik dan naar mijn dochter kijk hoe geweldig zei is en hoe goed we het voor elkaar hebben gekregen in de opvoeding dan denk ik jaaaa ik wil er nog zo 1!

succes met je keuze en je heb nog even de tijd. Ik zou zeggen zorg er voor dat eerst al je hormonen weer in balans zijn want met al die hormonen in je lijf kan je niet heel logisch nadenken dat was iniedergeval bij mij het geval! 

[Auteur]

Berichten